Görelilik teorisi: Revizyonlar arasındaki fark

Fizik alanında izafiyet, temel parçaçık bilimi ve onun temek etkileşimi geliştirdi. Kozmoloji ve astrofizik, nötron yıldızlar, kara delik ve ağırlık dalgaları gibi sıradışısıra astronomicdışı astronomik fenomenlerin izafiyet yardımıyla tahmin edilmesini sağladı.

Izafiyetİzafiyet teorisi, yeni fiziksel teoriden daha fazlasıyla temsil edilir. Birçok açıklama var bunun için. Ilki 1905 de yayımlandı ve izafiyet teorisinin son hali 1916 da.

Ikincisiİkincisi, özel izafiyet temel paraçacığaparçacığa ve onun etkileşimlerine uygulanır. Fakat genel izafiyet kozmolojik ve astrofiziksel aleme uygulanır.

Üçüncü özel görelilik fizik aleminde 1920 de Kabul edildi. Bu teori,atomicatomik fizik, nükleer fizik ve kuantum mekaniği gibi yeni fizik alanlarında hızlıca teoriciler için önemli ve gerekli bir araç haline geldi. Zıt olarak genel görelilik pek kullanışlı gözükmedi. Deneyciler için biraz uygulanabilir gözüktü . Newton’un yerçekimi teori tahminlerine sadece küçük düzeltmeler yapmak için limitli gözüktü.

Son olarak, genel görelilik matemetiği cok zor gözüktü. Sonuç olarak dünyada az sayıda insanın teoriyi tamamen detaylarıyla anlayabilceği düşünüldü. Richard Feynman tarafından önemi yitirildi. Sonra 1960’a doğru bir kritik canlanma genel göreliliği fiziğin ve astornominin merkezi yaptı.yeni matemetik teknikleri genel görelilikte kullanılabilir oldu. Burdan fiziksekfiziksel farkedilebilir konular matemetiğin kompleksliğinden izole edilmiş oldu. Ayrıca genel görelilikle ilgili egzotik astronomik fenomenin buluşu bu canlanmaya yardımcı oldu. Astronomik fenomen, quasars (1963), 3-kelvinmicrowave background radiation (1965), pulsars microwawe(1967) ve ilk kara deliğin keşfini(1981) içeriyor.