Georgios Amartolos: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Yzkoc (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
Yzkoc (mesaj | katkılar)
çeviriye devam
9. satır:
Vakanüvis dört kitaptan oluşur. İlk kitap [[Adem]]'den [[Büyük İskender]]'e kadar din dışı tarihi işler; ikincisi [[Eski Ahit]] tarihini, üçüncüsü [[Jül Sezar]]'dan [[I. Konstantin]]'e kadar Roma tarihini anlatır ve dördüncüsü ise önceki kitabın kaldığı yerden yazarın kendi dönemi olan imparator [[Theofilos]]'un 842 yılında ölüp dul eşi [[Theodora (Theofilos'un karısı)|Theodora]]'nın aynı yıl [[ikona]]lara tekrar saygı gösterilmesini sağladığı tarihe kadar ki kısmı anlatır. Vakanüvis, sadece 813 ile 842 yılları arası yazarın kendi yaşadığı dönem için orijinal bir kaynaktır. Bu çeşit ortaçağ vakanüvislerinin genellikle kendi dönemlerinde anlattıkları olaylar ciddi bir şekilde dikkate alınır, geri kalan çok ilgili bir Bizans keşişinin konulara ve sorulara getirdiği [[Bizans İmparatorluğu|Bizans]] fikirlerine örnekler olarak ilgi çekici sayılabilir.
 
Georgios ideal ve prensiplerini giriş kısmında anlatır. Burada antik ve modern Yunan kaynakları kullandığını, ahlaken yüksek çalışmaları başvurduğunu, artistik yazı ya da edebi stil öngörerek okuyucuyu mutlu etmek yerine gerçeklere sıkıca bağlı kalmayı tercih ettiğini belirtir. Ayrıca çok büyük malzeme kütlesi içinde yararlı ve gerekli şeyleri nakletmeye gayret ettiğini söyler. Bu yazdıklarına karşılık 9. yüzyılda Konstantinopolis'te bir kilise adamı için yararlı ve gerekli şeylerin ne olduğu sorusu ortaya çıkar. Bir çok dindar yansımalar ya da ilahiyatla ilgili ek bölümler görülür. Nasıl putların icat edildiğini, keşişlerin kökenlerini, [[Sarazenler]]in dinini ve özellikle henüz bitmiş [[İkonoklazm]] ihtilafı hakkında yazmıştır. Diğer tüm keşişler gibi ''iconoclast'' ("Putkırıcı") kişilerden nefret eder. Henüz bitmiş fırtınanın şiddetinden, hafızalarda hala taze olan iconoclast zulmünden bahseder. Ayrıca kitaplarında Yunan Kilise babalarından uzun özetler yer alır.
<!--
The violence with which he speaks of them shows how recent the storm had been and how the memory of iconoclast persecutions was still fresh when he wrote. He writes out long extracts from [[Church Fathers|Greek Fathers]].
 
İlk kitabında [[Adem]], [[Nemrut (kral)|Nemrut]], [[İran|Persliler]], [[Keldaniler]], [[Brahmalar]] v.b. gibi şaşırtıcı şekilde farklı kişileri işler. İkinci kitapta da yalnızca İncil tarihinden bahsettiğini iddia etmesine rağmen, [[Plato]] ve diğer felsefeciler hakkında genel olarak bir çok şey söylemiştir. Amartolos, vakanüvisini [[el yazması]]nın [[Kolofon (basım)|kolofonunda]] beyan ettiği üzere 842 yılında bitirir. 10. yüzyılda azizlerin hayatlarını yazan [[Simon Metafrastes]] başla olmak üzere bir çok insan, onun tarihini daha ileri tarihlere taşımışlardır. Taşınan en uzun tarih 948 yılıdır. Bunlara eklerde, dini konular arka plana atılarak daha çok siyasi tarih öne çıkmıştır, daha günlük bir dil kullanılmıştır. Daha az kıymet içeren 1143 yılana uzanan devamlarda mevcuttur.
The first book treats of an astonishingly miscellaneous collection of persons — Adam, [[Nimrod]], the [[Persia]]ns, [[Chaldees]], [[Brahmins]], [[Amazons]], etc. In the second book, too, although it professes to deal with Bible history only, he has much to say about [[Plato]] and philosophers in general. Hamartolus ended his chronicle with the year 842, as a [[Colophon (publishing)|colophon]] in most manuscripts attests. Various people, among them notably "[[Symeon Logothetes]]", who is probably [[Symeon Metaphrastes]], the famous writer of saints' lives (tenth century, see Krumbacher, 358), continued his history to later dates — the longest continuation reaches to 948. In these additions, religious questions are relegated to the background, more attention is devoted to political history, and the language is more popular. Still further continuations of little value go down to 1143.
 
<!--
In spite of his crude ideas and the violent hatred of iconoclasts that makes him always unjust towards them, his work has considerable value for the history of the last years before the schism of [[Photios I of Constantinople|Photius]]. It was soon translated into [[Slavic languages]] ([[Bulgarian language|Bulgarian]] and [[Serbian language|Serbian]]) and into [[Georgian language|Georgian]] by [[Arsen of Iqalto]]. In these versions it became a sort of fountain-head for all early Slavonic historians, most notably [[Nestor (chronicler)|Nestor]]. As a very popular and widely consulted book of large circulation it has been constantly re-edited, corrected, and rearranged by anonymous scribes, so that the reconstruction of the original work is "one of the most difficult problems of Byzantine philology" (Krumbacher, 355).
-->