Eski kuantum teorisi: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
Şablon:Cite journal => Şablon:Dergi kaynağı |
||
293. satır:
:<math> \frac{W}{m_\mathrm{0} c^2} = \left( 1 + \frac{\alpha ^2 Z^2}{(n_\mathrm{r} + \sqrt{n_\mathrm{\varphi} ^2 - \alpha ^2 Z^2} )^2} \right) ^{-1/2} - 1</math>
Bu denklemde <math>\alpha</math> ince yapı sabitine denk gelmektedir. Bu çözüm Dirac denklemiyle aynıdır.<ref>{{
== De Broglie Dalgaları ==
1905 yılında, Einstein kısa dalga boyları için kutu içinde kuantize olmuş elektromanyetik (akımmıknatısal) olan osilatörlerinin (salıngaç) entropisinin (dağıntı) bir gazın noktasal parçacıklarının entropisine eşit olduğunu belirtti. Noktasal parçacıkların sayısı kuantaların (nicem paketlerinin) sayısına eşittir. Einstein bu kuantaya erişilebilir nesneler, ışık parçacıkalrı gibi davranabileceğine kanaat getirdi ve foton (ışıncık) olarak adlandırdı.
(bkz.<ref name=einsta>{{
Einstein'ın bu kuramsal argümanı termodinamiğe (ısıdevinimsel), durum numaralarını saymaya dayanıyordu ve tam olarak ikna edici değildi. Sonuç olarak Einstein'da ışığı hem parçacık hem de dalga olarak atfetmiştir. Daha açıkca <math>\omega</math> frekanslı (tekrarsıklık) bir durağan elektromanyetik dalga kuantize seviyesi;
360. satır:
* Eski kuantum kuramı, müstesna Zeeman tesirini açıklayamamıştır. (Burada elektron spinleri göz ardı edilemez)
* Eski kuantum kuramı, kaotik sistemleri kuantize edemez. Yani hareketli sistemlerin yörüngeleri ne yakındır ne periyodiktir ne de analitik form oluşturabilir.
Bu, ünlü kütle çekimsel 3-parça problemine, klasik kaotik benzeri olan 2 elektronlu atom kadar kolay sistemler için dahi sorular ortya çıkarır.<ref>{{
|author=[[Lev Landau|L.D. Landau]], [[Evgeny Lifshitz|E.M. Lifshitz]]
|year=1977
385. satır:
== İleri Okuma ==
* {{Cite book| editor-first=J. |editor-last= Thewlis|title=Encyclopaedic Dictionary of Physics| year=1962}}
* {{
| last = Pais
| first = Abraham
| |||