Uranüs Harekâtı Stavka'nın Stalingrad'daki Mihver kuvvetleri kuşatmayı amaçlayan stratejik taarruzuna verilen kapalı addır. Taarruz, [[Stalingrad Muharebesi]] sürerken uygulamaya konulmuştur. Uranüs Harekâtı'nın planlaması, 1942 yılı Eylül ayı ortalarından itibaren başlatıldı.<ref>Harryson E. Salisbury, ''Kitle Savaşının Üstadı Mareşal Jukov - G.K. Jukov'' Sh: 207</ref> Bu stratejik taarruzla eşzamanlı olarak Alman MerkezB Ordular Grubu'nu ve Kafkasya'daki Mihver kuvvetlerini imha etmek üzere ayrı planlamalar da yapılmıştır. Cephe hattının güneyde fazlasıyla ileri çıkması Sovyet planlamacıları için bir fırsat sağlamıştır. Bu çıkıntının kanatlarının, zayıf donanımlı ve çok uzun cephe hatlarını tutmakta olan Romen ve İtalyan birliklerince korunuyor olması<ref>Pat McTaggart, (2006)."Soviet Circle of Iron". WWII History: Russian Front Sh: 48–49 </ref> da ayrıca bir fırsat yaratmaktadır. Bu fırsatların kullanılması, taarruz çıkış hatlarının (güneyde ve kuzeyde) Romen birliklerinin cephe hattına yönelmesiyle sağlanmış oldu. Bu Mihver ordularının, Sovyet zırhlılarını karşıması için gerek duyulan ağır silahları yoktu. Genel taarruza 19 Kasım 1942 günü şafağında başlandı. Stalingrad'ın kuzeyinden ve güneyinden taarruz eden kuvvetlerin öncü unsurları 22 Kasım'da Don Nehri üzerindeki Kalaç'ta temas kurarak kuşatmayı tamamladılar.<ref>Peter McCarthy, Mike Syron ''Panzerkrieg: The Rise and Fall of Hitler's Tank Divisions'', Sh: 140–141</ref> Bu kuşatma kolları iç ve dış çemberler olarak planlanmıştı. İç çember Stalingrad'daki Mihver kuvvetleri kuşatacak, dış çember ise kuşatmaya derinlik kazandıracaktı, hem içeriden yapılması olası bir çıkış hareketi için derinlik oluşturacak, hem de dışarından yapılacak bir yarma hareketi için savunma hattı oluşturacaktı.<ref>Harryson E. Salisbury, ''Kitle Savaşının Üstadı Mareşal Jukov - G.K. Jukov'' Sh: 212-213</ref> Sonuçta Uranüs Harekâtı, bir kısım Mihver kuvvetini Stalingrad'da kuşatmayı başarmıştı.
