Yerleştirme sanatı: Revizyonlar arasındaki fark

1960'ların [[Amerika Birleşik Devletleri|ABD]] ve [[Avrupa]]'sındada [[asamblaj]] ('assemblage') ve çevre terimleri sanatçıların belli bir mekânda bir araya getirdikleri malzemeler için kullanılsa da yerleştirme tabiri sadece eserlerin sergilenme şekli, örneğin resimlerin duvara ne şekilde ve nasıl bir düzende asıldığını ifade etmek için kullanılıyordu. Zamanla galeri mekânının farkındalığı ile ve sanat eserinin mekândan bağımsız gözlenemeyeceği/tecrübe edilemeyeceği fikriyle yerleştirme şekli ve mekân ön plana çıkarılmaya başlanmıştır.

1960'larda 'bir çevre olarak sanat eseri' fikri, izleyicinin sadece bakmakla kalmayıp dünyada yaşadığı gibi sanat eserinin içinde 'yaşaması', hatta zaman zaman onun bir parçası olması beklentisini getirdi. Bu konudaki önemli kişilerden biri [[Robert Smithson|Robert Smithson'dır]]. Yer (daha büyük bir mekân içinde belirli bir yer) ve yer-olmayan (bu yerin galeride fotoğraf, harita, çeşitli malzeme ve dokümanlarla tekrardan sunumu) arasında bir ayrım yapmıştır. Bu ayrım önemliydi. çünküÇünkü Smithson ve [[Michael Heizer]], [[Nancy Holt]], [[James Turrel]] ve [[Walter de Maria]] gibi diğer [[arazi sanatı|arazi sanatçıları]] galeri dışında çalışmalarına rağmen işleri galeri sistemi tarafından sağlanan çerçeveye bağımlı kalmıştır. Smithson, yer ve yer-olmayan arasındaki on farkı aşağıdaki şekilde belirlemiştir:

Günümüz enstalasyonlarında günlük ve doğal malzemelerin yanı sıra video, ses, performans, bilgisayarlar ve Internet gibi yeni mecralar da kullanılmaktadır. Önceleri radikal bir sanat yaratım biçimi olarak çıkan yerleştirme sanatı, [[1980'ler|1980]]'lerden itibaren müzeler ve galeriler tarafından tamamen kabul görmüş,görmüştür. [[20. yüzyıl|20]]. [[yüzyıl]] sonlarında baskın sanat türü olmuş veolmuştur. halaHâlâ da bu özelliğini korumaktadır.