Köyümüz kökeni yıllar öncesine dayanan kalaycılık, semercilik, oymacılık marangozluk gibi zanaatlarda insan yetiştirmiş ve çevre kaza, nahiye ve köylerden demir yaptırmak, kap kalaylatmak, semer yaptırmak, oymacılık yaptırmak, kiremit almak, teker, güvlek, anadut, dirgen, düven, yaba almak için gelenlerle dolup taşan adeta bir merkez olduğu söylenmektedir. Türkiye'de ilk demir ve çelik fabrikası 1937 yılında kurulmuş olmasına rağmen Obalar'da bu tarihten yüz yıl önce demir yapıldığı, nal, mıh, kilit yapılıp değirmenler için tunç döküldüğü bilinmektedir. Bu tunç madenini eritmek için yaklaşık 2000 veya 2200 derece sıcaklığı ise nasıl temin ettikleri bilinmemektedir. Halk arasında ilk Büyük Millet Meclisi binasının yapımı sırasında çatının kapatılması için kiremit bulunamadığı bu sebeple yüksek fiyat verilerek Ankara evlerinin çatılarından kiremit satın alındığı söylentisine rağmen o dönemde Obalar'da köy dilinde kiremütlük denen bölgede köylülerimizce kiremit üretildiği bilinmektedir.
Obalarda önceleri her evde aktif olarak kullanılan dokuma tezgahları hala birçok evde kullanılmasa da mevcudiyetini muhafaza etmektedir.
Obaların kültüründe kadın-erkek ayrı ayrı oturma diye bir şey yoktur ancak kadın ve erkekler daha rahat hareket edebilme için genellikle erkekler misafir odasında otururken kadınlarda ekmek evinde otururlar. En alt katta damın(hayvan ahırı) yanında dokuma tezgah, tezgahın önünde ise günlük kullanılan balta, keser, çivi, çekiç gibi el aletleri mevcuttur. Köyümüz orman köyü olduğundan her evde en az dört-beş balta bulunur. Isınmada odun kullanılır. Kışlık odunlarda giriş katta veya bina dışına yapılan uzatmaların altına konur. Damda her hayvanın yeri ayrıdır. Eşek ve atların altına tahta veya kalas gibi döşeme konulmaz diğer hayvanların altında döşeme mevcuttur. Yeni doğmuş buzağılar için damın bir köşesine Gümele denen ayrı bir yer yapılır ki buda buzağı diğer hayvanlarca ezilmesin diyedir. Bu damların bakımları ve temizlikleri ev halkınca günlük olarak yapılmaktadır.
