Muhammed'in evlilikleri: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmemiş revizyon][kontrol edilmemiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Yaşılhan (mesaj | katkılar)
Yaşılhan (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
1. satır:
 
{{Muhammed'in eşleri}}
[[Muhammed]], kaynaklara göre 9 ile 19 arasında değişiklik gösteren kadınla evlenmiştir. [[Müslüman]]lar, Muhammed'in eşlerini bir saygı ifadesi olarak "Mü'minlerin anneleri" olarak ifade ederler. Bunun sebebi [[Ahzab Suresi]]'nin 6. ayetinde geçen "Peygamber, müminlere kendi nefislerinden önce gelir. Onun hanımları da onların analarıdır."<ref name="Aleem">{{Cite book|last=Aleem|first=Shamim|title=Prophet Muhammad(s) and His Family|publisher=AuthorHouse|year=2007|chapter=12. Mothers of Believers|isbn=978-1-4343-2357-6|page=85}}</ref> ifadesidir.
 
Muhammed'in hayatı geleneksel olarak [[Hicret]] öncesi (Mekke, 570-622) ve Hicret sonrası (Medine, 622-632) olmak üzere ikiye ayrılır. Muhammed evliliklerinden 2'si hariç tümünü Hicret sonrası döneminde gerçekleştirmiştir. Medine döneminde Muhammed'in her bir eşi için [[Mescid-i Nebevi]]nin duvarlarına bitişik odalar yapılmıştır.
[[Dosya:Hujra 4.JPG|400px|thumb|sağ|[[Hucurat suresi]]nde bahsedilen ve sureye adını veren, Muhammed ve eşleri için yapılan odalar'ın günümüzdeki şekli]]
 
==Evliliklerinin ana amaçları==
 
Arap kültüründe evlilikler kabile ihtiyaçlarına göre planlanır, kabile içinde ve diğer kabileler arasında ittifaklar oluşturma amacıyla yapılırdı.<ref>Amira Sonbol, ''Rise of Islam: 6th to 9th century'', Encyclopedia of Women and Islamic Cultures</ref> [[William Montgomery Watt|Watt]]'a göre Muhammed'in bütün evlilikleri arkadaşlık ilişkilerini güçlendirme politikasına hizmet ediyordu ve Arap gelenekleri üzerine kurulmuştu.<ref>Watt (1956), ss. 287</ref> [[John Esposito|Esposito]] Muhammed'in bazı evliliklerinin dul kadınlara yeni bir yaşam şansı vermeyi amaçladığını ifade eder.<ref>Esposito (1998), ss. 16–8.</ref><ref>John Esposito. ''[[Islam: The Straight Path]]''. Oxford University Press. ss. 17-18.</ref> [[Francis Edwards Peters]]'a göre Muhammed'in evlilikleri hakkında genellemeler yapmak zordur; Onlardan bazıları politik, bazıları acıma ve belki de gönül işleri ile alakalıydı.<ref>F. E. Peters (2003), ss. 84</ref> [[Muhittin Akgül]] Muhammed'in eğitim-öğretim, sosyal, dini-[[şeriat|teşrii]] (şeriat, ya da yasa koyma) ve siyasi sebeplerle evlilikler yaptığını ifade eder.<ref>http://www.yeniumit.com.tr/konular/detay/peygamberimizin-hanimlari-ve-evliliklerindeki-hikmetler-2#.UdpmFDvwnSs</ref> [[Turan Dursun]]'a göre ise evliliklerinin mal, statü, cinsel arzular gibi çeşitli amaçları bulunmaktaydı.<ref>http://www.turandursun.com/index.php?option=com_content&view=article&id=469:muhammedin-cinsel-hayati-2&catid=44&Itemid=117</ref>
 
== Evlilikleri ==
{{Muhammed'in eşleri}}
===[[Hatice bint Hüveylid]]===
Mekke'nin ticaretle uğraşan en varlıklı ailelerinden birine mensup olan [[Hatice (İslam)|Hatice]] Muhammed'e önce iş daha sonra da evlenme teklif etti.<ref>[https://books.google.com.tr/books?id=n4Q4AwAAQBAJ&pg=PT25&dq=muhammed+zengin+hatice&hl=tr&sa=X&ei=i467VN3nAsT4ygOFr4HYAg&ved=0CBoQ6AEwAA#v=onepage&q=muhammed%20zengin%20hatice&f=false]</ref><ref>[http://www.islamansiklopedisi.info/dia/pdf/c16/c160268.pdf ]</ref><ref>[http://www.ilimdunyasi.com/siret-ansiklopedisi/ticari-seyahatler/?wap2]</ref> Evlendiklerinde Muhammed'in 25, Hatice'nin ise 40 yaşlarında olduğu ifade edilir.<ref>İbnü'l-Esîr, el-Kâmil 2/39 </ref><ref name="fırat"/> Hatice ölünceye kadar başka eş almadı.<ref name = "Bullough 1998 119">Bullough (1998), ss. 119</ref><ref name="Reeves46">Reeves (2003), ss. 46</ref> Muhammed'in Hatice'den, 2 oğlan ve 4 kız olmak üzere 6 çocuğu olmuştur.<ref name="ReferenceA">İbn Hişam, es-Siretü’n-Nebeviyye, I, 190.</ref><ref name="ReferenceB">İbn Hişam, age., I, 190; İbn Sa’d, Tabakat, I, 133</ref><ref name="Prof.dr.MehmetSoysaldı">Peygamber Efendimizin Evliliklerinin Sebep ve Hikmetleri.</ref> Hatice vefat ettikten 2,5 yıl sonra, 53 yaşından sonra [[Polijini]]k evlilikler yapmıştır.<ref name="Ebu Abdillah Muhammed 1985">İbn Sa’d, Ebu Abdillah Muhammed, et-Tabakatü’l-Kübrâ, Beyrut 1985, VIII, 216-220.</ref>