Yerlikulu piyadelerinden olan [[Sekban|sekbanlar]], askere ihtiyaç hasilhasıl olduguolduğu zaman, gönüllü olarak toplanan köy halkindanhalkından olduklarioldukları için, digerdiğer birlikler gibi saglamsağlam bir askerî egitimeeğitime sahip degillerdi. "Salyâne"den kurtulmak için zaman zaman Hiristiyanlar bile bu birlige istirak edebiliyorlardi. Bunlar, bulunduklari bölgenin pasasindan baskasini tanimazlardideğillerdi. Hizmet gördükleri müddetçe ulûfe alirlardialırlardi. Sekbanlar, "Bayrak" ismi ile siniflarasınıflara ayrilirlardiayrılırlardı. Sekban bölükbasisibölükbaşısı ve Bayraktarbayraktar adindaadında subaylarisubayları vardi. Bunlar, silah olarak kiliçkılıç kullanirlardikullanırlardı.
Zamanla sekbanlarinsekbanların önemleri azalincaazalınca bunlarinbunların yerini "Tüfekçi" adi ile yeni bir piyade sinifisınıfı aldialdı. Her elli-altmisaltmıs tüfekçi bir bayrak kabul edilerek, "Gönüllügönüllü zabiti" adi verilen bir subayinsubayın komutasikomutası altindaaltında bulunurdu. Her sancak veya eyaletteki tüfekçi bayraklaribayrakları, "Tüfekçitüfekçi basibaşı" adi verilen bir subayinsubayın komutasinakomutasına verilirdi. Önemli eyaletlerden üçer veya beserbeşer tüfekçi basibaşı varsa, bunlardan biri basbaş seçilerek adinaadına "Serçesme" denirdi.<ref>Uzunçarşılı, İ.Hakkı, ''Kütahya Şehri'', İstanbul Devlet Matbaası, 1932, sayfa, 94</ref>
