Klasik mekanik: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Vkpd11 (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
Peykbot (mesaj | katkılar)
k düzen. file→dosya
3. satır:
'''Klasik mekanik''' ve [[nicem mekaniği]] mekaniksel [[fizik|fiziğin]] iki büyük dalıdır. Klasik mekanik [[kuvvet]] altında olan cisimlerin hareketini tanımlayan yasalarla ilgilenir. Bir cismin hareketini öğrenmeye çalışmak ise klasik mekaniği en eski ve en büyük çalışma alanlarından biri yapan bir konudur.
 
[[FileDosya:Orbital motion.gif|thumb|right|180px|Dünya etrafında yörüngesel hareket yapan bir uydunun hareketli gösterimi, hız yöneyinin dik bileşeni ve ivme (dolayısıyla kuvvet) yöneyleri gösterilmiştir.]]
 
Klasik mekanik mermilerden bazı makina parçalarına kadar uzanan büyük ölçekli cisimlerin hareketlerini tanımlayabildiği gibi uzay araçlarının, [[gezegen|gezegenlerin]]lerin, [[yıldız]]ların ve [[galaksi]]lerin hareketlerini de tanımlar. Bunun yanında [[gaz]]lar, [[katı]]lar ve diğer belirli konularla da klasik mekaniğin uğraş alanlarından bazılarıdır.
 
Klasik mekanik kendi ilgi alanı içinde, sınırlandırılan ölçekte olan ve hızı [[ışık hızı]]na yakın olmayan cisimlerde, son derece doğru sonuçlar ortaya koyar. Cisimlerin boyutları çok küçük olduğu zamanlarda ise, fiziğin mikroskobik kanunlarıyla ilgilenen, maddenin atomik doğası ve [[atom]]ların ve [[molekül]]lerin [[dalga-parçacık ikiliği]]ni ele alan fiziğin diğer büyük çalışma alanlarından biri olan [[nicem mekaniği]] devreye girer. Fakat, nicem seviyelerinin özgürlük derecesi gibi, nicem mekaniği ve klasik mekaniğin her ikisinin de geçerli olmadığı konularda da [[kuantum alan kuramı|nicem alan kuramı]] geçerli olur. Nicem alan kuramı, büyük özgürlük dereceli küçük mesafelerle ve yüksek hızlarla ilgilendiği gibi etkileşim boyunca [[parçacık]] sayısındaki herhangi değişim olasılığı ile de uğraşır. Makroskobik seviyelerdeki büyük özgürlük dereceleri ile çalışabilmek için de [[istatistiksel mekanik]] geçerli olur. İstatistiksel mekanik yüksek sayıdaki parçacıkları ve onların etkileşimleri araştırır. İstatiksel mekanik temel olarak [[termodinamik]] çalışmalarında kullanılır. Işık hızına yaklaşan cisimlerin durumlarında ise klasik mekanik [[özel görelilik]] ile geliştirilir. [[Genel görelilik]] özel göreliliği yapabildiği kadar [[Newton]]'un genel [[Kütle çekimi|yerçekimi kanunları]] ile birleştir.
 
Klasik mekanik terimi [[Tycho Brahe]]'nin kusursuz gözlemlerine dayanan [[Johannes Kepler]]'in [[Kepler yasaları]] üstüne kurulmuş Isaac Newton ve 17 yüzyılda yaşayan doğa filozoflarının çalışmaları ile başlayan ve [[Galileo]]'nun yeryüzünün hareketlerini inceleyen çalışmalarını tanımlamak için 20. yüzyılın başlarında geliştirildi. Bazı kaynaklar [[Einstein]]'ın görelilik kuramını bu kategoriden hariç tutarlar çünkü bu konular nicem fiziğinin ve göreliliğin ortaya çıkışından uzun zaman önce geliştirildi. Fakat, bir dizi kaynak klasik mekaniği daha gelişmiş ve açık bir şekilde tarif eden göreli mekaniği bu kategoriye dahil ederler.
 
Son durum olarak klasik mekanik terimi ile Newton, [[Leibniz]] ve diğer bilim insanları tarafından geliştirilen bazı fiziksel ve matematiksel ifadelerle kurulan Newton mekaniği kast edilir. Sonraki aşamalarda, klasik mekaniğin yeniden formüle edilmesiyle [[Lagrange]] ve [[Hamilton]] mekaniği gibi daha öz ve genel yöntemler geliştirildi. Bu gelişmeler büyük ölçüde 18. ve 19. yüzyılda özellikle Newton'un [[analitik mekanik]] üzerine yaptığı çalışmalarla yapıldı. Bu çalışmalar için geliştirilen matematik yöntemleri sonuçta nicem mekaniğinin merkezini oluşturur.
201. satır:
Klasik mekaniğin ışığa yaklaşımı de Broglie dalga boyu sistemin diğer ölçülerinden daha küçük olmadığı zaman çalışmaz.Göreli olmayan parçacıklar için, bu dalga boyu :<math>\lambda=\frac{h}{p}</math>  ‘dir.h Planck sabiti ve P parçacığın momentumudur.
 
Ayrıca, bu olay daha ağır parçacıklarla ,elektronlarla olandan önce olur.Örneğin,45 volt ile hızlandırılan ve dalga boyu 0.167 &nbsp;nm, 0.215 &nbsp;nm lik atomsal boşluğa sahip nikel kristalinin bir yüzünden yansıdığı zaman tek bir yansıma lobu gözlemlemek için yerli olan, olan elektron Clinton Davisson ve Lester Germer tarafından 1927 yılında kullanıldı.Daha yüksek bir vakum odasıyla, bir radyan ile bir miliradyandaki açısal çözünmeyi artırmak ve devre bilgisayarı hafızalarından toplanan periyodik şekillerdeki nicem sapmasını görmek daha kolaydır.
 
Klasik mekaniğin başarısız olduğu mühendislik ölçeğindeki daha uygulumalı örnekler tünel diyotlarındaki  nicem tünellemeleriyle oluşan iletim ve birleştirilen devrelerdeki daha dar transistor geçişleridir.
"https://tr.wikipedia.org/wiki/Klasik_mekanik" sayfasından alınmıştır