Kapıkulu: Revizyonlar arasındaki fark

[[Osman Bey]] döneminde ülke küçüktü ve ordu, aşiret kuvvetlerinden oluşmaktaydı. Belli dönemlerde ''Nefir-i am'' adı verilen seferberlik çağrısı yapılarak eli silah tutan aşiret kuvvetleri orduya çağırılırdı. [[Orhan Gazi]] döneminde vezir [[Alâeddin Paşa]] ile [[Çandarlı Kara Halil Hayreddin Paşa|Çandarlı Kara Halil]]'in önerisi ile Türk gençlerinden oluşan biner kişilik yaya ve müsellem adlarında iki sınıf oluşturuldu. I. Murat'ınilk dönemlerinde bunların sayısı artırıldı. Yaya ve müsellemler savaş zamanında günlük ikişer akçe alır, diğer zamanlarda kendilerine verilen çiftlikleri ekip biçerler ve vergi vermezlerdi. Yaya ve müsellemler XV. yüzyıl ortalarına kadar silahlı hizmette bulunmuşlar, ancak kapıkulu askerlerinin sayısı arttıkça ordunun geri hizmetlerinde nakliye, maden işletmeleri, kale yapımı, tersane gibi işlerde kullanılmışlardır.<ref name="Şimşek20069">{{Harvnb|Şimşek|2006|p=9}}</ref> Bu birlikler [[tımarlı sipahiler]], [[akıncı]]lar, [[azap]]lar, [[voynuk]]lar, [[martolos]]lar ve [[cerahor]]larla destekleniyordu.

 

{{Ana madde|Acemi Ocağı}}

 

Savaşta padişahın yanında durup padişahı korurlardı.

 

{{Ana madde|Sipahi}}

Eskiden Osmanlı ordusunda, tımar adıyla aldıkları vergiye karşılık seferlere katılmak zorunda olan bir sınıf süvari asker bulunurdu. Bunlar âkıncılık çapulculuk, karakol hizmetleri görürler ve düşman karşısında yaya askerlerin korunmasını sağlarlardı. Bunlar hafif süvari birlikleri olup ok-yay kullanıp düşman birliklerini yıpratır. Hafif zırh, kalkan ve kılıçlarıyla süratli olup stratejik kullanıldığı zaman çok yararlı olan birliklerdi.

* Uzunçarşılı, İsmail Hakkı (1988) ''Osmanlı Devleti Teşkilatından Kapukulu Ocakları. Cilt 2. Cebeci, Topçu, Top Arabacıları, Humbaracı. Lağımcı Ocakları ve Kapukulu Süvarileri''. Ankara:Türk Tarih Kurumu ISBN 975-16-0058-8

 

{{kaynakça}}