Güneş lekeleri: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Uzaylıfeza (mesaj | katkılar) ingilizcesinden fizik'i çevirdim |
Uzaylıfeza (mesaj | katkılar) ingilizcesinden çeviriye devam ediyorum, az kaldı yakında bitecek |
||
84. satır:
Güneş lekelerini modern yöntemlerle anlamamız [[George Ellery Hale]] ile başladı. 1908’de manyetik alan ve güneş lekeleri arasında bağlantı kurmuştu. Hale güneş lekesi döngülerinin, manyetik alanın kutuplarının tersine çevrilmesiyle 22 yılda bir gerçekleştiğini önerdi. [[Horace W. Babcock]] daha sonra Güneş’in dış katmanlarının dinamiği için nitelikli bir model önerdi. Babcock Modeli, Spörer Yasası tarafından tanımlanan, Güneş’in dönüşüyle ikiye katlanan diğer etkiler gibi, manyetik alanın neden olduğu davranışları açıklıyor.
==Değişim==
[[Dosya:Sunspot Numbers.png|thumb|right|350px|400 yıllık güneş lekesi geçmişi]]
[[Dosya:Sunspots 11000 years.svg|thumb|right|350px|11,000 yıllık güneş lekesi grafiği]]
11 yıllık düzensiz bir güneş döngüsünde, güneş lekesi yoğunluğu hızlıca artar ve çok yavaş azalır. 11 yıllık döngü boyunca zamanın büyük çoğunluğunda, Güneş lekelerinin sayılarında belirli değişimler olur. Örneğin, 1900’den 1960’lara kadar, lekelerin sayılmasında güneş maksimumuna eğilim oldu. 1960’tan günümüze kadar bu eğilim azaldı. Geçen 10 yıldan sonra Güneş’in ortalamanın üstünde bir güneş faaliyeti gösterdiği belirlendi. En son 8,000 yıl önce bu kadar aktifti.
Güneş lekelerine [[Işık Yuvarı]]’ndaki manyetik alan neden oluyor. [[Taçküre]] ve [[heliosfer]]deki manyetik alan değişimleri, [[Karbon 14]] ve Berilyum 10’un kozmojenik izotopları, buz kayaların ve ağaç halkaları gibi karasal depolarda depolanmasını kullanarak anlaşılmaya çalışıyor. Aynı zamanda geomanyetik kasırga faaliyetleri üzerinde tarihsel bir gözlem yapılarak, kullanılabilir kozmojenik izotop verilerinin sonu ile modern uzay araçlarından alınan verilen başlangıcı arasındaki süre içinde bir köprü olmuş oluyor. Bu değişimler, manyetik akışın sürekliliği ile ilgili denlemler ve güneş atmosferinin en tepesinden [[heliosfer]]ere çıkan manyetik akışı belirlemek için güneş lekeleri gözlemlenerek başarılı olarak tekrar üretildi. Güneş lekesi gözlemleri gösterdi ki, geomanyetik faaliyetler ve kozmojenik izotoplar güneş faaliyetlerindeki değişimler hakkında bizlere tutarlı bilgiler veriyor.
Güneş lekelerinin sayısı, 1979’dan beri süren döngüde, güneş radyasyonunun şiddeti ile ilişkilidir. Tam radyasyon akışı gerçekleştiğinde uydu ölçümler yapmıştır. Güneş lekeleri çevre ışık küreye göre daha koyu olmasına rağmen, daha fazla güneş lekesinin daha az güneş radyasyonuna neden olduğu ve [[güneş enerjisi sabiti]]ni azalttığı umuluyor. Bununla birlikte, güneş lekelerininin çevresindeki kenarlar ortalamadan daha parlaktır ve dolayısıyla daha sıcaktır. Tam olarak, daha fazla güneş lekesi güneş sabitinin değerini veya parlaklığını arttırıyor. Güneş lekelerinin döngüsünün sebep olduğu değişimler göreceli olarak küçüktür. 17. Yüzyılın ikinci yarısında( yaklaşık olarak 1645’den 1715’e kadar) güneş lekeleri Maunder Minimum’u boyunca nadiren gözlenmiştir.
11 yıllık güneş döngüleri, 1750’lerde yapılan gözlemlerden başlanarak seri oluşturacak şekilde numaralandırıldı.
| |||