Germanicus: Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
k zaiyat → zayiat |
||
24. satır:
Ardın gelen iki yıl boyunca 8 lejyonla birlikte daha önce 9 yılında Roma yönetimini başarılı bir ayaklanma ile yenen [[Arminius]] liderliğindeki Germen koalisyonu ile mücadele etti. En büyük başarısı 15 Mayıs'ta Arminius'un karısını esir almasıydı. Her ne kadar çok büyük arazileri harap etme ve her türlü direnişi bastırma olnağına sahip olsa da Germenlerin çoğunluğu Roma ordusuyla savaşmak yerine ormanların derinliklerine kaçıyordu. Baskınlar, tüm isyan ittifaklarının bağlantıları yok edildiğinden bir başarı olarak mütalaa edildi.
9 yılında 20,000 Roma askerinin öldüğü talihsiz [[Teutoburg ormanı savaşı]]'nın yapıldığı yeri ziyaret ederek, cesetlerden geride kalanları yaktırdı ve Arminius'un topraklarının tam kalbindeki Cheruscans'a büyük bir saldırı başlattı. Arminius, başlangıçta Germanicus'un süvarilerine bir tuzak kurarak küçük bir
Germanicus, 16 yılında büyük bir ordu topladı ve Germen topraklarını işgal etti. Büyük kayıpları göze alarak Minden yakınlarında Weser nehrini geçti ve Arminius'un ordusuyla Weser nehrinden daha yukarıda Rinteln yakınlarındaki Idistoviso'da, genellikle [[Weser nehri savaşı]] olarak adlandırılan bir çarpışmada karşı karşıya geldi. Germanicus'un liderlik ve komuta yeteneğini tam olarak gösterdiği bu savaşta, onun üstün taktikleri sayesinde iyi eğitimli ve donatımlı Roma lejyonları çok az bir kayıpla Germen ordusuna büyük kayıplar verdirdi. Son çarpışma şimdiki [[Hanover]] şehrinin batısında Angivarian Duvarı yakınlarında yapıldı ve yüksek Germen
Her ne kadar elde edilen başarılar birlikleri memnun etse de, Germanicus'un Germen seferi birliklerin isyanını önleme amaçlıydı ve herhangi bir stratejik kazanım getirmedi. İlaveten, 9 yılında üç Roma Lejyonunu yok eden Germen liderle (Arminius) çarpıştı ve askerlerine bu savaşta ölen Romalılardan kalanları ortaya çıkarttırdı. Ayrıca, birliklerinin başında Tiberius'a haber vermeden Ren nehrini geçerek Augustus'un bu nehrin İmparatorluğun sınırı olarak kalması yönündeki tavsiyesini zıt düştü ve başına buyruk hareketi nedeniyle davranışları hakkında şüphe uyandırdı. Politik ve stratejik kararkardaki bu hatalar, Tiberius'a yeğenini geri çağırmak için yeterli nedeni verdi.<ref>David Shotter, ''Tiberius Caesar'' (Londra: Routledge, 1992) 35-37</ref>
|