Nikaragua: Revizyonlar arasındaki fark

[[Christopher Columbus]] tarafından [[1502]] yılında Nikaragua kıyıları keşfedildiğinde ülkede [[Miskito]]lar gibi birçok yerli kabile vardı. Conquistador [[Francisco Hernández de Córdoba]] [[Garanada]] ve [[Nikaragua Gölü)|Léon]]’de 1524’da[[1524]]’da bir yerleşme merkezleri kurdu. 17. ve 18. yüzyıllarda İspanyollar Nikaragua’nın büyük bölümünü [[sömürge]] hâline getirdiler.

[[1821]]'de bağımsızlığını kazanan Nikaragua, bir süre [[Meksika]] ile daha sonra [[Orta Amerika Birleşik Eyâletleri]] ile birleşti. Nihayet 1838’de[[1838]]’de bağımsız ayrı bir cumhuriyet oldu.

[[Amerika Birleşik Devletleri]] Deniz Kuvvetleri, yirminci yüzyıl başlarında son olarak [[1926]] ve [[1933]] yılları arasında olmak üzere defalarca ülkeyi işgal etti.

ABD birliğinin [[1925]]'te çekilmesinin hemen ardından bir iç savaş patlak verdi. Liberal önderlerden Cesar [[Augusto César Sandino]] silahlı mücadeleyi sürdürürken; öteki Liberal önderler [[ABD]] denetiminde yapılacak seçimlere katılmayı kabul ettiler. 1928 ve 1932'deki seçimlerin ikisini de liberal adaylar kazandı. Bu arada, ABD subaylarının gözetiminde [[Nikaragua Ulusal Muhafızları]] adlı bir askerî birlik oluşturuldu. ABD kuvvetlerinin 1933'te ülkeyi terketmeleri üzerine Sandino da silahlı mücadeleyi bıraktı.

Ulusal Muhafızların komutanı [[Anastasio Somoza Garcia]] 1934'te Sandino'yu öldürterek liberal başkan Sacasa'yı başkanlıktan uzaklaştırdı. 1936'da kendini başkan seçtirdi ve elinde topladığı geniş yetkilerle baskıcı bir yönetim kurdu. Somoza Garcia'nın 1956'da öldürülmesi üzerine başkanlığa oğlu Luis Somoza Debayle getirildi. 1962'de Somoza rejimini hedef alan en büyük muhalefet gruplarından (FSLN) [[Sandinista Ulusal Kurtuluş Cephesi]] gerilla örgütü ortaya çıktı. Luis Somoza'nın 1967'de kalp krizi geçirerek ölmesinin ardından kardeşi [[Anastasio Somoza Debayle]] başkan oldu. 1972'de [[Managua]]'da 6 bin kişinin ölümüne ve 300 bin kişinin evsiz kalmasına yol açan deprem nedeniyle gönderilen uluslararası yardımları el altından kendisinin ve ailesinin hesaplarına aktardığı ortaya çıktı. 1974'te de anayasayı değiştirerek ikinci kez başkan seçilmesini sağladı. Aynı dönemde, gerilla savaşında önemli kayıplara uğrayan Sandinistalar (FSLN), bu gelişme üzerine liberal çevreler ve orta sınıfla ittifaka yöneldiler. [[Ocak]] [[1978]]'de, Demokratik Kurtuluş Birliği (UDEL) adlı güçlü bir muhalefet hareketinin lideri olan gazeteci [[Pedro Joaquin Chamorro]]'nun öldürülmesiyle bir genel grev dalgası ve yaygın şiddet hareketleri başladı. Yeniden silahlı mücadeleye başlayan Sandinistalar, bütün önemli kentleri ele geçirdikten sonra başkent [[Managua]]'yı da kuşatarak 17 Temmuz 1979'da 45 yıllık Somoza rejimine son verdiler.

Yeni yönetim Somoza ailesinin mülklerini kamulaştırırak; bir dizi devletleştirmeye girişti ve sosyalist ülkelerle yakın ilişkiler kurdu. Bunun üzerine ABD, Nikaragua'ya yaptığı ekonomik yaptırımı keserek yönetime karşı gerilla mücadelesi yürüten sağcı Contra'lara geniş çaplı destek vermeye başladı. Ekonomisi ağır bir bunalıma giren Nikaragua'nın bazı Orta Amerika ülkeleriyle ilişkileri de bozdu. [[Şubat]] [[1989]]'da Orta Amerika ülkeleri başkanlarının [[El Salvador]]'da yaptığı toplantıda serbest seçimlere gidilmesi ve Somoza'ya bağlı Ulusal Muhafız örgütünde görev yapmış 1,900 kadar mahkumun serbest bırakılması karşılığnda contra birliklerinin dağıtılması konusunda anlaşmaya varıldı. Aynı yıl, basın özgürlüğünü güvence altına alan ve seçim sistemini yeniden düzenleyen yasalar çıkarıldı. Yine aynı yıl ABD Nikaragua'ya karşı beş yıldır uyguladığı ambargoyu kaldırdı.

1990'da yapılan serbest seçimlerde Ulusal Muhalefet Birliği (UNO) Ulusal Meclis'teki 92 sandalyeden 51'ini kazandı ve UNO'nun adayı [[Violeto Barrios de Chamorro]] başkan oldu.1996 ve 2001'deki seçimlerde de Anayasacı Liberal Parti (PLC), FSLN'ye karşı üstünlük sağladı. Kasım 2006'da yapılan başkanlık seçiminde Daniel Ortega yüzde 37.99 oyla, 17 yıl aradan sonra başkanlık görevine getirildi.