Alman Seferi: Revizyonlar arasındaki fark

 

== Sebepleri ==

 

Osmanlı topraklarında çıkan bazı isyanlar yayılmaya başladı. [[Osmanlı Devleti]] bu sorunlarla ilgilenirken, Alman askerleri de Osmanlı yönetimindeki Macar topraklarına saldırmaya başladı. Kanuni Sultan Süleyman, [[Divan-ı Humayun]]'un da desteğini alarak Alman toprakları üzerine sefer yapmak ve bu tehlikeyi bastırmak amacıyla savaş kararı aldı. Haziran 1532'de Osmanlı ordusu, yürüyüşe geçti.

 

[[Osmanlı Ordusu]], yaklaşık 120,000 asker ve 400 [[Savaş Topu|top]]tan oluşuyordu. [[Belgrad]]'ı geçtiklerinde [[Kırım Hanlığı|Kırım Hanının]] ordusu da orduya katıldı. Böylece Osmanlı ordusunadaki asker sayısı 150 bine ulaştı. Osmanlı ordusu çok kolay bir şekilde Alman idaresindeki [[Macar]] topraklarına girdi. Yakınlarında herhangi bir [[Alman]] ordusu bulunmuyordu ve [[Almanlar]] da Osmanlı ile savaşmayı hiç istemiyordu. [[Kanuni Sultan Süleyman]] ise kesin zaferin büyük bir meydan muharebesi ile mümkün olacağını düşünüyordu. İmparator [[V. Karl (Kutsal Roma İmparatoru)|V. Karl]]'ı meydan savaşına davet etti. Fakat Alman İmparatoru cevap vermedi. Bunun üzerine çok ağır sözlerle dolu mektuplar yolladı. Ama yine cevap alamadı.

 

[[Kanuni Sultan Süleyman]], Alman ordusunu meydan savaşına davet ederken bazı kaleleri de fethetmişti. [[Kanije Kalesi]], [[Güns Kalesi]] gibi önemli kaleler Almanlardan alındı. Kısa süre içinde Alman idaresinde hiçbir Macar toprağı kalmadı. [[Türk]] [[akıncı]]ları küçük Alman birliklerini de imha etmişti. Avrupa devletleri de oldukça endişelenmiş, Osmanlı ordusunun tekrar [[Viyana]] yönüne saldırmalarından korkuyorlardı. Nitekim bir süre sonra [[Osmanlı Ordusu]], [[Avusturya]] topraklarında taarruzu başlattı.

 

[[Macaristan]]'daki zaferlerinden güç alan [[Kanuni Sultan Süleyman]], diğer idarecilerin de desteğiyle [[Avusturya]] üzerine taarruz yapılmasını emretti. Osmanlılar, [[Viyana]] şehri önlerinde V. Karl'ın kumandasındaki ordu ile savaşmayı umuyordu. Ancak ne Alman yönetimi, ne de Alman ordusu Osmanlı Ordusu ile meydan savaşı yapmayı hiç istemiyordu. 1526 yılındaki [[Mohaç Muharebesi (1526)|Mohaç]] yenilgisi gibi bir yenilginin tekrarlanmasından korkuyorlardı. Alman ordusu gelmeyince, Osmanlılar da [[Avusturya]]'da ilerlemeye devam etti. Bazı kaleler alındı. Almanların Viyana'dan sonra en önemli şehir olarak gördüğü [[Graz]], kuşatmaya alındı. Bir süre sonra da [[Graz]] fethedildi. Bu olay, [[Hristiyan]] camiasında şok etkisi yarattı. [[Avrupalı]]lar, Osmanlıların daha fazla ilerleyip [[Avrupa]]'yı fethedeceğinden korkuyordu. Ayrıca Avrupalı devletler bir ittifak altında Osmanlı ile savaşmayı da reddediyordu.

 

Avrupalı devletler büyük bir endişe içerisindeyken, Osmanlı ordusu Avusturya topraklarındaki seferine devam ediyordu. Ancak [[Anadolu]]'dan Osmanlı aleyhine isyan haberleri geliyordu. Anadolu'da ayaklanma çıkmış ve oldukça yayılmıştı. İsyan daha da yayılırsa çok tehlikeli bir boyut alabilirdi. Bundan endişe eden Kanuni Sultan Süleyman yönetimi, seferin sona erdirilip bu sorunun halledilmesini kararlaştırdı. Zaten Avrupalı devletler de barış yapılmasını sürekli teklif ediyorlardı. Haziran 1533'te Osmanlı Devleti ile [[Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu]] arasında [[İstanbul Antlaşması (1533)|İstanbul Antlaşması]] imzalandı. Bu antlaşma ile Osmanlılar fethettiği bütün bölgelere sahip oluyor, [[Almanlar]] [[Macaristan]]'dan tamamen vazgeçiyor, çok önemli kaleler Osmanlı idaresine giriyor, Almanlar Osmanlılara yılda 30.000 duka altın haraç ödemek zorunda kalıyor ve Alman imparatoru, Osmanlı imparatorundan aşağı sayılıyordu. Bu yenilgi, Alman halkını derinden üzdü. Ama yine de Alman İmparatorluğu, [[Viyana]]'nın kaybedilmemesinden dolayı mutlu sayılırdı.