|
== Yaşamı ==
Tunus Beyi'nin ordusunda görev yapmış bir teğmenin 8 çocuğundan en küçüğüydü. [[Tunus]]'ta [[Arapça]] ve [[İslam]] dini konusunda sağlam bir eğitim gördü, ardından [[Sorbonne]]'da hukuk ve siyaset bilimi okudu. Ülkesine döndükten sonra avukatlık yapmaya başladı. [[1934]]'te bağımsızlık mücadelesine önderlik edebileceğini düşündüğü bazı genç arkadaşlarıyla [[Yeni Düstur Partisi]]'ni kurarak önce partinin genel sekreteri, ardından [[1948]]'de de partinin başkanı oldu. Örgütleyici özelliğiyle sivrilerek, parti örgütlerini kırsal kesime yaydı ve o güne kadar kentlerde seçkin bir tabakanın tekelinde olan ulusal hareketin halk kitleleriyle bütünleşmesini sağladı. Öte yandan siyasi faaliyetleri yüzünden kısa sürede Fransız sömürge yönetiminin dikkatini çekti, [[1934]]-[[1945]] yılları arasında 11 yılını hapiste geçirdikten sonra deniz yoluyla [[Kuzey Afrika]]'ya kaçtı. [[8 Eylül]] [[1949]] tarihinde de ülkesine döndü.
Milliyetçilerin [[1952]]-[[1954]] arasında giderek artan şiddet hareketlerine yönelmeleri üzerine, önce baskıcı önlemlere başvuran Fransız yönetimi, yöntemlerinin etkisiz hale gelmesi üzerine Burgiba ile görüşmelere başladı. [[20 Mart]] [[1956]]'da Fransa başbakanı [[Guy Mollet]] ile Tunus'a bağımsızlık verilmesini öngören bir antlaşma imzaldıimzaladı.[[ 1957]]'de krallığın kaldırılmasından sonra cumhurbaşkanlığına seçildi.
=== Politik dönemi ===
[[1959]]'da, [[İslam]]'ı devletin resmi dini olarak korumakla birlikte bir laikleştirme sürecine girildi. Çokeşliliği yasaklayan, evlilik ve boşanmada hukusal yöntemlerin izlenildiği, dini bağışların kontrol altına alındığı ve (1960) [[Ramazan]] ayında iş yaşamının aksamamasını sağlayan yeni bir anayasayı yürürlüğe koydu. Dış politikada tarafsızlık politikası izlenildi. Bununla birlikte [[Tunus]]'un kültürel ve eğitsel bakımlardan [[Fransa]]'ya yakınlığını sürdürdü. Öte yandan iktidarı boyunca [[Fransa]]'yla iki büyük kriz yaşadı. [[1961]]'de diğer [[Araplar (halk)|Arap]] ülkerindenülkelerinden gelen baskıların da etkisiyle 1956 antlaşmasıyla Fransa'ya bırakılan Bizerte'nin Tunus'a iade edilmesi talebinin reddedilmesi üzerine başlattığı askeri saldırı ve Fransız direnişi binden fazla Tunuslunun hayatını kaybetmesine neden oldu, Fransızlar [[1963]]'te [[Bizerte]]'den çekildiler. 1964'te Fransız göçmenlerinin topraklarını kamulaştırması, Fransa'yla olan ilişkilerin daha da gerginleşmesine yol açtı.
[[Arap Birliği]]'nin kararlarına karşı bağımsız bir tutum takındı. Kendisini "Tunus halkının eğiticisi" ilan eden Burgiba, 1975'te ömürboyu cumhurbaşkanı seçildi.<ref>[http://gazetearsivi.milliyet.com.tr/Ara.aspx?&ilkTar=01.04.2000&sonTar=30.04.2000&ekYayin=&drpSayfaNo=&araKelime=Habib%20Burgiba&gelismisKelimeAynen=&gelismisKelimeHerhangi=&gelismisKelimeYakin=&gelismisKelimeHaric=&Siralama=RANK%20DESC&SayfaAdet=20&isAdv=true Tunus ağlıyor], Milliyet, 8 Nisan 2000.</ref> Laisist uygulamaları ve Batıcı sosyal reformlarıyla öne çıktı. Nasırcı Arap [[sosyalizm]]inden yana olan Burgiba'nın Düstur Sosyalist Partisi güçlü konumunu sürdürse de, 1980'lerde ülkedeki muhalefet giderek etkili olmaya başladı. 1986'da aldığı ani bir kararla, ardılı olarak seçmiş olduğu Muhammed Mzali'yi başbakanlıktan uzaklaştırarak yerine, Radikal İslamcıları sindiren içişleri bakanı [[Zeynel Abidin Bin Ali]]'yi atadı. Bin Ali, Burgiba'nın ilerleyen yaşının ülkeyi etkin biçimde yönetmesini engellediğini öne sürerek, [[Kasım]] [[1987]]'de Burgiba'nın cumhurbaşkanlığını elinden aldı. Ölümüne kadar [[Monastir]]'deki evinde ev hapsinde tutuldu.
=== Ölümü ===
Kasım 1987'de devrilen Burgiba,13 yıl boyunca Manastır'da hükümet gözetiminde yaşadıktan sonra [[6 Nisan]] [[2000]] tarihinde öldü.
Burgiba iki kez evlenmiş,bu evliliklerin birincisini bir fransızFransız albayın dul eşi olan Matilde Lorrain (Müslüman olduktan Müfide Burgiba) ile yapmıştır,bu evliliğinden bir oğlu olan Burgiba 1961 yılında eşinden boşanarak Vasile bin Ammar ile evlenmiş ve Hacer adında bir kızı evlat edinmiştir.
==Kaynakça==
| 