Brahmanizm: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
geleceğe dönüş! Krkzn tarafından değiştirilmiş 2007-03-13 20:30:26 tarihli sürüm geri getirildi. |
Değişiklik özeti yok |
||
1. satır:
BRAHMANİZM
M.Ö. yaklaşık II.yüzyıla doğru Brahmanlar Vedizm'den, kendilerinin toplumun, ilk planında işgal ettikleri yeri haklı gösterecek olan bir din çıkardılar. Kelimenin dar anlamıyla Brahmanizm diye adlandırılan işte 'budur.
Brahmanizm'in kutsal metinleri Brahmanalarla Upanishadlardır. Brahmanalar yaklaşık olarak M.Ö. 800 ila 600 yılları arasında tertiplenmişlerdir. Bunlarda kurbanlarla ilgili ve bunların karmaşık ayrıntılarını ya etimolojilerle, ya da tanrılar üzerine efsanelerle haklı gösteren bahisler vardır.
Upanishadlar ise M.ö.600 ile 500 yılları arasında meydana getirilmislerdir. Bunlar çok derin bir felsefeyi açıklamaktadırlar. Atman ile Brahman'ın özdeş şeyler oldugunu, insandaki ve güneşteki ruhun bir ve aynı şey oldugunu ve Tanrının görünen herşeyin ta kendisi oldugunu izah eder. Bu konuda sayısız örnekler verir ve sağlam yaklaşımlar yapar. Brahmanizm'in ana tezleri de bunlardır zaten, yani, kainatın temel özü olan Brahman ile insanların derin benlikleri olan Atman'ın özdeşliği; daha önceki davranışların semeresi olan Karman ve buna bağlı olarak ruhgöçü ya da tekrar tekrar doğuş zinciri anlamına gelen Samsara. Ve brahmancılığın meşhur sözü: Tat tvam asi (Sen O'sun).
Vedizm, Animizm'den ölülerin sonradan yaşadıkları fikrini alıp muhafaza etmekle beraber, aynı varlık tarafından birbirini sonsuz şekilde takip eden hayatlar yaşanabileceğini katiyen kabul etmiyordu.
Şimdi ise tersine olarak, yaratıkların sayısındaki düzenin önceki yaşamlardaki insan ve hayvan hayatlarının muhteva ve düzenine bağlı olduğu düşünülmektedir. Bu ise her bir yaşamın, daha önceki bir yaşama göre olduğu zorunluluğunu getiriyor, işte bu zarurete Karman adı veriliyor.
Ruhun defalarca bedenlenişine olan inancın Hind'de ne derecede yaygın oldugunu, XI.yüzyılda Hindistan'ı ziyaret etmiş olan El Biruni'nin şu sözlerinden de anlayabiliyoruz: "içten gelerek söylenen şehadet kelimesi Müslümanların özelliği olduğu gibi, tanrı üçlemesi Hristiyanların, cumartesi gününe hürmet ise yahudilerin alametidir. Aynı şekilde ruhgöçü de Hint dininin nişanıdır. Buna inanmayan o topluluktan değildir."
Az veya çok iyi bir hayat sürmüş olduğumuza göre, ölümden sonra da az veya çok yüksek bir hayata kavuşuyoruz. Yani, yeni bir bedene girişimiz, daha önceki hal ve gidişimize bağlı olan bir şeydir.
Böylece din düşüncesi, ahlakın da özü haline gelmektedir: insanın yaptıklarının iyi veya kötü oluşunun mükafatı veya cezası, sonradan daha iyi ya da daha kötü bir bedene giriş şeklinde ortaya çıkmaktadır,
Fakat yeniden doğmak "dünyanın ıstırabına" yeniden ortak olmak demektir. Hayatın böyle ebediyen yeniden başlayışı, ıstırapların da ebediyen yeniden başlayışı demektir. O halde kurtuluş nerden gelecektir? İnsan, Atman'la Brahman'ın tıpkılığına inandığı anda, arzu da sönecektir. İşte bu, bilgi yoluyla erişilen Kurtuluştur.
HAZIRLAYAN:Mert ÇELEBİ
RaeR_MG
| |||