Permiyen sonunda görülen ve tüm türlerin %90-95'inin ortadan kalktığı yok oluş Fanerozoiğin en büyük yok oluşudur. Karasal yaşamın görece daha az etkilendiği yok oluşta, omurgalı, böcek ve bitkilerin dahil olduğu karasal türlerin %70'i ortadan kalktı. Bitkiler de yok oluştan ciddi biçimde etkilendi; ancak, büyük bitki grupları hayvanlar gibi tamamen yok olmadı.
Bu kitlesel yok oluşa neyin ya da nelerin neden olduğu bugün için halen tartışmalı bir konudur. Pek çok bilim adamı bir gök cisminin dünyaya çarpması tezini kabul ederken, böylesideniz büyükyaşamının bir% felaketin90’ı olasıortadan açıklamasıkalkmasına içinkarşın Dünya'yakara çarpansürüngenlerinin büyüküçte birikisinin asteroitikurtulmuş düşünmüşolması, olsabaşkaca danedenlerin buolması yöndegerektiğini herhangisavunan birbilim kanıtadamları bulunamadıiçin gerekçe teşkil etmektedir. Küresel soğuma, deniz tabanındaki ve özellikle Sibirya’daki volkanik etkinlikler bu nedenler arasındadır.
Ancak bu dönemde yaşanan başka bir felaketin kanıtları bulundu: Sibirya'da 252,2-251,1 milyon yıl önce 7 milyon kilometrekare gibi çok geniş bir alanı kaplayan bazalt lav püskürtmeleri olmuştu. Bu tür devasa volkanik etkinlikler sırasında atmosfere çok büyük miktarda sera gazı salınır; bu da küresel bir ısınmaya yol açar. Jeokimyasal kanıtlara göre ısınmanın bir başka kaynağı daha vardı: Okyanus tabanındaki tortulların arasında bulunan büyük miktardaki metan gazının -olasılıkla bu volkanik etkinliğin tetiklemesiyle birlikte- salınması. Bu durum okyanus sularını oksijensiz bıraktı. Bunun sonucunda da okyanus besin zinciri kırıldı. Bu sırada küresel ısınma da karalardaki yaşamı çok olumsuz etkiliyordu.
Tetrapod familyalarının yüzde 50-60'ı (türlerin yaklaşık yüzde 90'ı) yok oldu. Besin ağlarının çökmesinin en çok etkilediği hayvanlar büyük otçullar ve büyük etçillerdi. Rusya'nın Geç Permiyen'inden Archosaurus gibi bazı küçük diapsidler hayatta kalabildi, onların soyunan türeyen hayvanlar da Mesozoyik Zaman'ın egemenleri oldular.
