III. Napolyon: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
Değişiklik özeti yok |
||
1. satır:
{{Kraliyet bilgi kutusu
| isim = III. Napolyon<br />''Napoléon III''
23. satır:
| annesi = [[Hortense de Beauharnais]]
| doğum_tarihi = {{Doğum tarihi|1808|4|20|df=y}}
| doğum_yeri = [[Paris]], [[Fransa]]
| ölüm_tarihi = {{Ölüm tarihi ve yaşı|1873|1|9|1808|4|20|df=y}}
| ölüm_yeri = [[Chislehurst]], [[İngiltere]]
| defin_tarihi =
| defin_yeri = [[St Michael's Abbey, Farnborough]]
33. satır:
}}
'''III. Napoléon''' (1852'ye değin '''Louis-Napoléon''', tam adı: '''Charles Louis Napoléon Bonaparte''', d. 20 Nisan 1808, [[Paris]] - ö. 9 Ocak 1873, [[Chislehurst
==Gençliği==
45. satır:
==Cumhurbaşkanlığı==
[[1848 Devrimleri|Şubat 1848 Devrimi]]'nin patlak vermesi üzerine Paris'e hareket eden Louis-Napoléon geçici hükümet tarafından geri gönderildi. Geçici hükümet, bir yandan büyük burjuvazinin dolaplarına kurban giderken, öte yandan gizli örgütler içinde faaliyet gösteren aşırıların baskısı altında kaldı ve çalışamadı. Geçici hükümet, Fransız tarihinde en geniş seçmen kitlesinin desteğini sağlayan bu yeni cumhuriyet girişimine karşı cephe almakla aşırı tutucu bir tepkinin oluşmasına yol açtı. Barikatlarda savaşma ve şiddetli darbe geleneği, parlamenter hükümet kurumlarına karşı çevrilmiş ve Fransa'daki cumhuriyetçi güçler zayıflamıştı. Bu da tutucu tepkilere kapıyı sonuna dek açacaktı. Fransız halkının [[Terör Dönemi]] (1793-1794) sırasındaki baskı ve karışıklık ortamında cumhuriyetçiliğe karşı duyduğu tepki henüz küllenmemişti. Yeniden bu acı günlere dönmemek için, işleri düzene koyacak ve barış ortamını kuracak "dürüst bir otokrat"ta kurtuluşun bulunması güç olmadı.<ref name="ref702">[[Oral Sander]], ''Siyasi Tarih İlkçağlardan 1918'e'', [[İmge Kitabevi]], Eylül 2007. ISBN 975-533-043-3.</ref>
Napoléon'un bazı yandaşları küçük bir Bonaparte'çı parti kurarak kendisini Kurucu Meclis'e aday gösterdiler. 4 Temmuz'da dört ilde (département) seçimi kazanmasına karşın daha uygun koşulları bekleyerek meclis üyeliğine kabul etmedi. Eylüldeki seçimlerde ise beş ilde seçimi kazandı. Paris'e dönüşünden sonra hiç zaman kaybetmeden cumhurbaşkanlığı seçimlerine hazırlanmaya başladı.
Ulusal zafer anılarıyla Napoléon efsanesini canlandıran Louis-Napoléon, [[İkinci Fransa Cumhuriyeti|İkinci Cumhuriyet]] döneminde kendisini düzenin koruyucusu olarak göstererek ve toplumun her kesimine onların çıkarlarını gözetme vaadiyle kendini kabul ettirmeyi başardı. Orta sınıfa ve çiftçilere "düzen" ve "refah", yoksullara yardım sözü verdi. Geçici Hükümet tarafından, biriken borçlarının hemen tasfiye edilmesi istenen köylüler de, kendisinin de gırtlağına kadar borcu olan ve köylülerin borçlarına bu açıdan bakacak olan "büyük isimli" Louis Napoléon'u başlarında görmek istiyorlardı. [[Katolik]]lerle, [[Bourbon hanedanı]]nın ve [[Louis-Philippe]]'in yandaşlarının kurduğu tutucu Düzen Partisi de Napoléon gibi bir otokratı destekledi. Napoléon, Aralık 1848'de yedi buçuk milyon oyun beş buçuk milyonunun oyunu alarak cumhurbaşkanı oldu.
Kısa sürede orduda ve yönetimde bütün kilit noktalara kendi adamlarını getirmeyi başardı. 31 Ekim'de, ilk kez Ulusal Meclis'ten çok kendisine sadık kişilerden oluşan bir hükümet atadı.
Satır 58 ⟶ 56:
==İmparatorluğu==
III. Napoléon, finans ve sanayi burjuvalarının birbirleri arasındaki savaş nedeniyle yükselen işçi hareketine karşı zamanında önlem alamamasını değerlendirerek ve onların bu karmaşık dönemde, güçlü bir diktatoryaya olan ihtiyaçlarını kullanarak hükümet darbesi yapmış ve zaten proleterler karşısında yeterince bunalmış olan Fransız burjuvazisi, Napoléon Bonaparte'ın kardeşinin oğlunun iktidarını kabullenmişti
Satır 69 ⟶ 66:
İmparator iç politikada olduğu gibi dışişlerinde de bütün yetkileri hemen kendi elinde topladı. 1815 Viyana Kongresi'yle oluşturulan ve Fransa'yı küçük düşüren Avrupa sistemini yıkmayı ve Fransa'nın bir kez daha büyük bir güç durumuna gelmesini istiyordu. Milliyetçilik ilkesi doğrultusunda "Avrupa dengesini daha adaletli ve sağlam temeller" üzerinde yeniden kuracak uluslararası bir kongre toplamayı amaçlıyordu.
İmparator, Britanya ile ortak hareket ederek ve [[Kırım Savaşı]]
1856'dan sonra sağlık durumu kötüleşen imparator, gruplar halinde birbirlerine karşı entrikalar çeviren yakın çevresine bağımlı bir biçimde yaşamını sürdürmeye başladı. 1863'te otoriter eğilimli [[Eugène Rouher]] başbakan oldu. Buna karşılık Napoléon, demokratik bir Bonaparte'çılık yanlısı olan amcası [[Jérôme Bonaparte]]'ın yardımıyla işçileri kazanmayı denedi.
| |||