VII. Fernando: Revizyonlar arasındaki fark

| eşi = Prenses Maria Antonia Napoli ve Sicilyalı<br />Maria Isabel Braganza Portekizli<br />Maria Josepha Amalia Saksonyalı<br />Sicilyalı Maria Christina Siciliteynli

[[IV. Carlos]] ile [[Parmalı Maria Luisa Parmalı ]]'nın oğluydu. Gençlik yıllarında yönetime annesinin ve babasının güvenini kazanmış olan Başbakan [[Manuel de Godoy]] egemendi; Fernando'nun özel öğretmeni, onun Godoy'a duyduğu kıskançlığı körükleyerek, [[Napolyon]]'dan destek istemesi yönünde cesaretlendirdi. Bu gelişmeler karşısında kaygılanan [[IV. Carlos]], Fernando'yu tutuklattı, daha sonra da bağışladı. Godoy'un Fransız birliklerinin [[İspanya]]'ya girmesine izin vermesi üzerine patlak veren Aranjuez Ayaklanması'yla ([[17 Mart]] [[1808]]) Carlos tahtı oğlu Fernando'ya bırakmak zorunda kaldı. Ama çok geçmeden [[Napolyon]] [[Madrid]]'i işgal etti ve Fernando'yu sınır bölgesine çağırarak, krallık tacını [[IV. Carlos]]'a geri vermeye zorladı. Ardından, erkek kardeşi Joseph'i İspanya kralı I. Jose adi ile kral yaptı ve Fernando'yu savaş süresince [[Fransa]]'da tutukladı. [[Napolyon Savaşları]] sırasında [[Fransa]]'da tutuklu kalmıştır.

Fernando'nun ilk evliliğinden hiç çocuğu olmamıştı. Mutlakıyetçi yandaşları, yerine kendisinden daha mutlakıyetçi olan ve Don Carlos olarak bilinen erkek kardeşi Carlos Maria Isidro de Borbon'u geçirmek istiyorlardı. Fernando, üçüncü karısı Maria Josefa Amalia'nın ölümü üzerine, [[SicilyateynSicilya Krallığı]] prensesi I. Maria Cristina ile evlendi ([[1828]]). [[1830]]'da kızı Isabel'in doğuşu karmaşık sorunlar yarattı. Eski [[Kastilya]] ve [[Leon]]'da kadınlar tahta çıkabiliyorlardı. Ama [[1713]]'te [[İspanya]] ve [[Fransa]] arasında herhangi bir birleşmeyi engellemek için çıkarılan '''Lex Salica''' adlı veraset yasasıyla bu hak geri alınmıştı. [[IV. Carlos]], [[1789]]'da kadınların tahta geçme hakkını yeniden yürürlüğe koymuş, ama bu karar yasa olarak yayınlanmadığı için geçerliliği tartışma konusu olarak kalmıştı. Fernando '''Lex Salica''''ya dayanarak kızı Isabel'in tahtın varisi olarak tanınmasını istiyordu, Carlos Maria Isidro ise bu yasanın geçerisiz olduğunu ve veraset hakkının kendisinde olduğunu ileri sürüyordu. İspanya tarihinde yarım yüzyıldan fazla sürecek olan "Carlismo Hareketi" böylece doğdu. Fernando [[28 Eylül]] [[1833]]'te ölünce tahta [[II. İsabel]] adıyla kızı geçti. Ama o sırada [[Portekiz]]'de bulunan Carlso Maria Isidro'nun taht üzerinde hak iddia etmeye başlaması [[I. Carlismo Savaşı]]'nın ([[1833]]-[[1839]]) başlamasına neden oldu.