II. George: Revizyonlar arasındaki fark

II. George, hükümdarlığının ilk yirmi yılında iç ve dış gelişmeleri yakından izledi. Walpole'un barış yanlısı politikalarını ve harcamaları kısmaya yönelik uygulamalarını destekledi, onun Parlamento'da çoğunluğu sağlamak için krallığın nüfuzundan yararlanmasına izin verdi. Walpole, eskden Jacobusçu (tahttan indirilmiş olan Katolik kral II. James'in destekleyiceleri)olan pek çok nüfuzlu [[Tory]]'nin George'un hükümdarlığını tanımasını sağladı. Böylece, [[1745]]'te başarısızlıkla sonuçlanan Jacobusçu Ayaklanma sırasında önde gelen siyaset adamlarının tümü George'un yanında yer aldı. Ama tıpkı I. George'un hükümdarlığı sırasında olduğu gibi, zamanla II. George da oğlu Galler prensi [[Frederick Louis]]'le çatışmaya girdi. Frederick Louis'in çevresinde George'e vave Walpole'a muhalif bir grup oluştu. 1742'de yeterince güçlenen muhalefetin zorlamasıyla Walpole istifa etti. II. George, Walpole'un yerine siyaset çevrelerinde pek sevilmeyen [[John Carteret]]'i (sonradan Kont Granville) getirdi. Walpole ve Carteret'in izlediği politikaların sonucunda İngiltere, [[Avusturya Veraset Savaşı]]'nda ([[1740]]-[[1748]]) girdi. Bu olay, George'un [[Almanya]]'daki mülklerini korumak için, İngiltere'nin çıkarlarını feda ettiği yolunda suçlanmasına yol açtı. George parlamenterlerin baskısına boyun eğerek [[Kasım]] [[1744]]'te Carteret'in istifasını kabul etti. Bu olaydan 15 ay sonra hükümet üyeleri topluca istifa ederek, George'un Carteret'in baş muhalifi [[William Pitt]] 'i (sonradan Chatnam kontu) hükümet başkanlığına getirmek zorunda kaldılar.