[[27 Şubat]] [[1902]]'de [[Amerika Birleşik Devletleri]]'nin [[Kaliforniya]] eyaleti Salinas kentinde doğdu. [[20 Aralık]] [[1968]]'de [[New York]]'ta yaşamını yitirdi. [[1940]] [[Pulitzer Ödülü]] ve [[1962]] [[Nobel Edebiyat Ödülü]] sahibi gerçekçi roman-öykü yazarı.
BirMuhasebeci ırgatbir ailesininbaba ile öğretmen bir annenin çocuğudur. Babası [[Prusya]]lı, annesi ise [[İrlanda]]lı göçmen bir aileye mensuptur. Yaşıtları gibi o da küçük yaşlarda çiftçilik yaptı. [[1920]]-[[1926]] arasında aralıklarla [[Stanford Üniversitesi]]'ne devam etti. Öğrenimini sürdürebilmek için duvarcılık, boyacılık, kapıcılık, eczacılık gibi işlerde çalıştı. Okulu bitiremedi. Öğrencilik yıllarında başladığı yazmayı sürdürdü. Irgatlık ve işçilik yaparken edindiği deneyimler, eserlerinde işçilerin yaşamlarını gerçekçi bir dile anlatmasına büyük katkı sağladı. İlk romanlarından başlayarak hep işçileri, yaşam koşullarını, ilişkilerini anlattı. İlk kitabı " Altın Kupa " (1929). [[1936]]'da yayınlanan "Bitmeyen Kavga"da tarım işçilerinin grevi ve bu greve önderlik eden iki Marksisti anlattı. Amerikan çalışma sistemine keskin eleştiriler yöneltti. Üçüncü kitabı "[[Fareler ve İnsanlar]]" [[1937]]'de yayınlandı. Bu kez iki göçmen işçi arasındaki garip ve karmaşık ilişkinin öyküsünü anlatıyordu. Kendisine "[[Pulitzer Ödülü]]" getiren ünlü romanı "[[Gazap Üzümleri]]" [[1940]]'ta sinemaya aktarıldı. [[II. Dünya Savaşı]] yıllarında daha çok ideolojik eserler verdi. İzleyen yıllarda politikadan uzak, eğlendirici yanı ağır basan duygusal öğelerin de yer aldığı eserler ve senaryolar yazdı. [[1962]]'de edebiyata katkılarından dolayı [[Nobel Edebiyat Ödülü]]'ne layık görüldü.
