Rafizilik: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
|||
1. satır:
{{taraflı|Mayıs 2013}}
{{Şiilik}}
'''Râfızîlik''' ya da '''Râfızîler'''; [[Şiî]]liğin [[Şîʿa-i Bâtın’îyye]] ve [[Ghulat-i Şîʿa]] [[mezhep]]leriyle birlikte [[Hâricîler]]'in tümünü tanımlamakta kullanılan bir tâbirdir. [[Lügât]]te; Râfızî kelimesi "terk eden, ayrılan, bırakan kimse" manalarına gelir. Râfızîler'in en önemli ortak özellikleri birinci halife olan [[Ebu Bekir]] ile ikinci halife [[Ömer bin Hattab]]'ı sevmemeleridir.
== ''"Şîʿa"'' kelimesinin ilk kullanılışı ==
İslâm'da ilk ayrışmayı başlatan fırka [[Haricîler]] olmuştu. [[Hâricîler]]'in karşısında yer alan [[Ali]] taraftarı fırkalar ise ''"[[Ali]] yandaşları"'' mânâsında kendilerini ''"Şîʿa"'' olarak tanımlanmaktaydılar. O devirde henüz günümüzdeki anlamıyla bir [[Şiî]] ve [[Sünnî]] ayrışması mevzû-u bahis konusu olmadığından, ''"Şîʿa"'' kelimesi, [[Hâricî]] olmayan Ali yandaşı tüm fırkalar için kullanılmaktaydı.
=== "Şîʿa-i Muhlisîn" <ref name="Harimi">[[Tahir Harimî Balcıoğlu|Balcıoğlu, Tahir Harimî]], ''Türk Tarihi’nde Mezhep Cereyanları,'' Hilmi Ziyâ Neşriyâtı, Ahmet Sait Tab’ı, 1940.</ref> ===
Râfızîler, tarihte her zaman, dördüncü halife Ali ve Peygamber'in amcası Abbas'ın torunlarının birinin etrafında toplanıp çeşitli fırkalara ayrıldılar. İmam [[Zeynel Abidin]] vefat edince, birçoğu imamın oğlu Zeyd'in etrafında toplandı. [[Emevi Devleti]]'nin [[Irak]] valisi olan [[Sakifli Yusuf oğlu el-Haccac]] ile harp etmeye giderken bir kısmı [[Zeyd]]'den ayrıldı. Ayrılanlar, Zeyd'e; "[[Ebu Kuhafe oğlu Ebu Bekir]]'e ve [[Hattab oğlu Ömer]]'e düşman ol!" demişti. Bunun üzerine Zeyd; "Büyük dedem olan Resulullah'ın sevdiği kimselere düşmanlık edemem." dedi. Bunun üzerine Zeyd'i terk etmek için bahane bulmuş oldular. Zeyd bunlara "Rafaztumunî! (Beni terkedin!)" dedi. Bunun üzerine onu terkettiler ve terkedenler anlamında Rafiziler olarak bilindiler. Rafiziler, Peygamber'den sonra hilafetin 12 imamın hakkı olduğunu savunan gruplardandır.▼
Daha sonraları [[Ali el-Mûrtezâ]]'ya ulûhiyet isnâdında bulunan ''"[[Sebe’îyye]]"'' ve benzeri ''"[[Ghulat-i Şîʿa]]"'' fırkaların ortaya çıkması neticesinde, bir grup ta kendilerinin bu ulûhiyyet isnâdında bulunan ''"[[Ghulat-i Şîʿa]] fırkalar"'' ile bir alâkaları bulunmadığını belirtmek üzere ''"Şîʿa"'' kelimesini ayrı kullanmaktan vazgeçererek kendilerini ''"Şîʿa-i Muhlisîn"'' olarak tanımladılar. Bu gruba dâhil olanlar arasında [[Zeyd bin Ali]]'nin hâkikî tâkipçileri de yer almaktaydı.
=== "Şîʿa-i Ulâ" <ref name="Harimi"></ref> ===
Zaman içerisinde [[Ghulat-i Şîʿa]] [[mezhep]]lerin artması, [[Ehl-i Beyt]] mensûplarına ulûhiyyet isnâdında bulunan fırkaların çoğalması, [[Hattâb’îyyet-ûl Mutlâka]] ve [[Şîʿa-i Bâtın’îyye]] gibi ''"Şîʿa"'' kelimesini gerçek anlamından farklı istikâmetlerde kullanan [[mezhep]]lerin sayısındaki artış gibi nedenlerden dolayı da [[Halife Ali]]'nin sâmimi tâkipçilerinden oluşan ''Muhlis fırkalar",'' bu ''[[köktendincilik|ghulat fırkalar]]'' ile uzaktan yakından hiç bir ilişkilerinin bulunmadığını açıkça belirtmek üzere kendilerini evvelâ "[[Şîʿa-i Ulâ]]" <ref name="Harimi"></ref> sonra da [[Ehl-i Sünnet v’el-Cemâ'at]] olarak tanımlamakta karar kıldılar.
{{ayrıca bakınız|Şîʿa-i Ulâ|Şîʿa-i Bâtın’îyye|Ghulat-i Şîʿa}}
{{islam itikad mezhep}}
== Tarihte ilk Râfızîler ==
▲== ''"Râfızîler",'' tarihte her zaman, dördüncü halife Ali ve Peygamber'in amcası Abbas'ın torunlarının birinin etrafında toplanıp çeşitli fırkalara ayrıldılar. İmam [[Zeynel Abidin]] vefat edince, birçoğu imamın oğlu [[Zeyd]]'in etrafında toplandı. [[
Râfızîler'in çoğunluğunu, Peygamber'den sonra hilâfetin [[On İki İmâm]]ın hakkı olduğununu savunan gruplar teşkil etmektedir. Bu gruplar daha çok heteredoks gruplar olarak karşıt gruplara olarak sayılmışlardır.
== Kaynakça ==
{{Kaynakça}}
{{islam-taslak}}
| |||