|
Merhaba. Sizlerin de dikkatini çekmiştir ve her zaman görüyorsunuz da bir de şimdi bakar mısınız şablonun şu görüntüsünün{{olgu}} ne kadar yer işgál ettiğine?..<br>
'''Bunu kısaltmaya ne dersiniz?''' ''Örnek:'' <u><sup>[[VP:KG|[kaynak ekle]]]</sup></u> — <u><sup>[[VP:GK|[kaynak yaz]]]</sup></u> — <sup>[[VP:KG|[kaynak gerek]]]</sup> — <sup>[[VP:GK|[kaynak gerekli]]]</sup> — <sup>[[VP:GK|[kaynak belirt]]]</sup> — [[Kullanıcı:Muallim Fatih Erdem|<font color="#008000">'''M.F.E'''</font>]]<sup>[[Kullanıcı mesaj:Muallim Fatih Erdem|<font color="#FF0080">irtibat</font>]]</sup> 00:18, 11 Temmuz 2013 (UTC)
== ÇOCUK İLE İLETİŞİM ==
§<ref>~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~</ref>Çocuklarla iletişim kurarken unutulmaması gereken en önemli nokta, onların da ihtiyaç ve sorunları olabileceğidir. Onların da sevgiye, başarıya, onaylanmaya ihtiyaçları vardır.
Hatalar yaparlar. Bunları düzeltmeleri ve sorunlarını çözmede destek olmak biz yetişkinlere düşer. Buna benzer durumlarda iletişim önemli rol oynar.
SÖZLÜ İLETİŞİM; konuşurken kullanılan kelimeler ve bu kelimelerin söyleniş biçimlerini(vurgu, ses tonu vb.)içermektedir.
SÖZSÜZ İLETİŞİM ise; kişisel mesafe, beden duruşu, jest ve el-kol hareketlerini içermektedir.
Kişiler arası iletişimde;
Beden dili : %55
Kelimelerin söyleniş biçimi : % 38
Kelimeler :% 7
Bir kelime bile farklı beden dili, farklı söyleyiş biçimiyle iletişim halinde olunan ya da kişilerde farklı duygular oluşturabilmektedir. İletişim sürecinde gönderilen sözlü ve sözsüz mesajların uygunluğu büyük önem taşımaktadır.
Yüz Yüze İletişim,
Göz Teması,
Soru Sorma,
Geri Bildirim Verme,
Kesin Ve Açık Olma gibi faktörler de iletişimin daha sağlıklı olmasında etkilidir.
Zaman zaman anne-babalar çocukları ile kurdukları iletişimde sorunlar yaşamaktadır. Anne-babalar çocuklarını yalnız olumlu özelliklere sahip kişiler olarak yetiştirmek isterler. Çoğunlukla bir kalıp çizerler ve çocuğu o kalıba oturtmak isterler. Onların farklı özellikler gösterebileceklerini, olumlu özelliklerin yanında olumsuz özelliklere de sahip olabileceklerini yani ayrı bir birey olduklarını kabul etmek istemezler.
ÇOCUKLA İLETİŞİMİ ZEDELEYEN 2 ALIŞKANLIK
1-Ben büyüğüm. Senden daha iyi bilirim:
Bu pek çok durumda haklı bir yorumdur. Ama çocukta aşağılık duygusuna ve tepkiye yol açar. İletişimde çocuğun herhangi olumsuz bir özelliğine yer verilmemelidir. Çocukta aşağılık duygusu gelişmesi gibi bazı olumsuzluklara yol açar, kendini değersiz görebilir ve çocukta gücenme duyguları oluşur. Çocuk böyle bir durumda davranışı düzeltmek yerine, size nasıl tepki vereceğini düşünür.
2-Nutuk Atmak
Çocuklara bazı değerler öğretilirken sürekli nasihat verilmemelidir. Nasihatler, kısa ve öz oldukları sürece etkilidirler. Nasihat vermek yerine çocuğun düşüncelerini almak daha etkilidir.
Anne-babaların bu tutumları nedeniyle iletişimde sorunlar ortaya çıkmaktadır. Çocuğun istenmeyen davranışı ile karşılaşan anne-babalar bu davranışları, kendi bakış açıları ve değer yargıları ile yorumlamakta ve tepki vermektedirler.
Davranışların kabul edilip edilmemesini etkileyen üç faktör:
1.Ben: Yani kişinin kendisi, eğer güzel, rahat bir gün geçirmişsem, mutluysam o gün birçok davranışı daha kolay kabul edebilir, hoşgörü ile karşılayabilirim.
2.Çocuk: Davranışın kabul edilip edilmemesi, yaşına, cinsiyetine, bize olan benzerliğine bağlıdır.
3.Çevre: Çevreye verilen önem davranışın kabul edilip edilmemesini etkilemektedir.
Anne-baba; davranışı sinirlenmeden, kızmadan, öfkelenmeden kabul ediyorsa ya sorun yoktur ya da çocuğun kendisine ait bir sorunu vardır anne-babayı etkilemiyordur. Çocuğun bir davranışı anne-babada kızgınlık, öfke gibi olumsuz duygular oluşturuyorsa davranış kabul edilmemiştir. Bu durumda “Ben Dili” adı verilen ifade şekli kullanılmalıdır. Bunun üzerinde daha sonra durulacaktır. Anne-babalar çocuklarının istenmeyen davranışları ile karşılaştıklarında ya da onları dinlediklerini düşündükleri durumlarda bir takım tepkiler verirler ki bunlar aslında kurdukları iletişimin kesilmesine neden olur.kaynak: www.ozlemozatila.com.tr
| 