Dil Devrimi: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
WikiBronze (mesaj | katkılar) k Düzeltme. |
||
9. satır:
Yazı dilinin karmaşık [[Arapça]] ve [[Farsça]] deyimlerden arındırılarak konuşulan Türkçeye yaklaştırılması konusu, [[Tanzimat]]'tan itibaren Türk yazarlarını ilgilendirdi. [[Şinasi]] (1824-1871) ve [[Namık Kemal]] (1840-1888) ile başlayan yalınlaştırma eğilimi, [[Ahmet Mithat Efendi]] (1844-1912) ile büyük bir aşama kaydederek ve [[İkinci Meşrutiyet]] yıllarında [[Ömer Seyfettin]], [[Mehmet Emin Yurdakul]] (1868-1944) gibi yazarlarla doruğa çıktı.
[[Dosya:Ataürk'ün el yazısı ile türkçe.gif|thumb|300px| Atatürk'ün kendi el yazısı: ''Ülkesinin yüksek istiklalini korumasını bilen Türk milleti, dilini de yabancı diller boyunduruğundan
1910'lu yıllar, [[Türk Ocağı]] ve [[İttihat ve Terakki]] Cemiyeti gibi kuruluşlar bünyesinde, [[Türkçü]] ve [[Turancılık|Turancı]] görüşlerin yükselişine tanık oldu. Bu dönemde yalınlaştırmacı görüşe bazı yeni düşünceler katılmaya başladı. Bunlar arasında en etkili olanı, İstanbul konuşma Türkçesinden başka Türk lehçelerinden, özellikle de Orta Asya'nın eski yazı dillerinden sözcükler alma görüşüydü. Fransız Doğubilimci [[Pavet de Courteille]]'in 1870'te yayımlanan Çağatayca Sözlüğü, 1896'da çözülüp yayımlanan Orhun Yazıtları, 1917'de basılan Divan-ı Lûgat-it Türk bu yaklaşıma varsıl malzeme sağladı.
| |||