[[Medler]]'in, [[Asurlular]]'ın, [[Babil]]'in ve [[Elam]]'ın topraklarının ele geçirilmesinden sonra Partlar kendi imparatorluklarını düzenlemek zorunda kaldılar. Bu ülkelerin eski elit tabakasından olan herkes [[Yunan]]'dı ve yeni egemenler eğer hükümranlıklarını sürdürmek istiyorsa kendi geleneklerini bunlara uydurmak zorundaydılar. Sonuç olarak, şehirler eski antik haklarını korudu ve sivil yönetimler ancak belli oranda rahatsız edildiler.
Partlar doğuda, Roma'nın genişlemesini [[Kapadokya]] (orta [[Anadolu]]'da) sınırlandırdığı için [[Roma İmparatorluğu]]'nun baş düşmanlarıydı. Partlar zırhlı ve ağır silahlı ve hafif silahlı ancak hareketli atlıları kullanarak kendi topraklarını yaklaşık 300 yıla yakın bir süre savundular.<ref>''Persians: Masters of Empire'', 1995, ISBN 0-8094-9104-4, p.142–143,Time-life Books</ref> Roma'ın en sevilen generali [[Marcus Antonius]] MÖ 36'da Partlılar'a karşı, sonucunda 32.000 asker kaybedeceği büyük bir sefer düzenledi. Roma İmparatoru [[Caesar Divi Filius Augustus|Augustus]] zamanında Roma ve Part İmparatorluğu aralarındaki sorunları diplomasi aracılığıyla çözüyordu. Bu gelişmeler sırasında Partlar kendi ordularında [[Marcus Antonius]]'tan ve MÖ 53'te [[Harran]]'da "müthiş bir bozguna" uğrattıkları [[Marcus Licinius Crassus]]'den elde ettikleri deneyimlerle o dönem çok takdir edilen [[Roma Lejyon standartları]]na, "altın kartallar"a göre bir düzenlemeye gittiler.<ref>Cotterell, Arthur. ''From Aristotle to Zoroaster: An a to Z Companion to the Classical World.'' 1998. p.272, Free Press</ref>
