|
okuyan kızların amına koyıyım''''''[[Kategori:Şiir]]
'''Pastoral şiir''' ([[Fransızca|fr]]. ''Pastorale'') [[doğa]] güzelliklerini anlatan şiirlerdir. Kır, çoban hayatını, tabiat güzelliklerini tanıtıp sevdirmek gayesini taşıyan edebî eserlerdir. Doğaya karşı bir sevgi, bir imrenme söz konusudur. Bu söz için [[Türk Dil Kurumu]] [[çobanlama]] karşılığı önermektedir.
Şiir, [[roman]], [[Öykü (edebiyat)|hikâye]], [[tiyatro]], mektup, makale, seyahat; [[fıkra]]; [[hayrat]]; sohbet gibi edebî türlerin hepsi pastoral bir görüşle yazılabilir. Batıda, pastoral şiirlerden doğrudan doğruya tabiat manzaralarını canlandıran idil; karşılıklı konuşma tarzında yazılan pastoral manzumelere eglog denilir. Yunan edebiyatından [[Theokritos]] ([[MÖ 3. yüzyıl|MÖ III. yüzyıl]]), Lâtin edebiyatından [[Vergilius]] (MÖ 70 - 19) en büyük pastoral şiir örneklerini veren şairlerdir.
== Çeşitleri ve türleri ==
* [[İdil]]: Şairin doğa karşısında duygulanmasını anlatmasına [[idil]] denir.
* [[Eglog]]: Şairin duygularını bir çobanla konuşuyormuş gibi anlatmasına [[Eglog]] denir.
Edebiyatımızda idil denilebilecek pastoral şiirler varsa da eglog tarzı şiir yoktur. Bunu [[Tevfik Fikret]] denemiş ancak pek başarılı olamamıştır.{{fact}} [[Recaizade Mahmut Ekrem]], [[Yahya Kemal]], [[Behçet Necatigil]], [[Cahit Külebi]] başarılı pastoral şiir örnekleri vermişlerdir.
Türk edebiyatında ilk pastoral şiir [[Abdülhak Hamit Tarhan]]'ın 1878 yılında yazdığı Sahra adlı eseridir.
'''Aşağıda Pastoral şiir örneği görülmektedir:'''
Yanık bir kaval sesi geliyordu uzaktan<br />
Derdi dağlardan aşkın ak abalı bir çobandan<br />
Önünde sürüleri ardında sürüleri<br />
İniyordu yemyeşil, dumanlı bir yamaçtan'''
{{edebiyat türleri}}
{{şiir-taslak}}
[[Kategori:Şiir]]
[[de:Schäferdichtung]]
| 