Vikipedi

Manuil Vutumitis: Revizyonlar arasındaki fark

Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
Yzkoc (mesaj | katkılar)
Devriyeler
128.264 değişiklik
Yzkoc (mesaj | katkılar)
Devriyeler
128.264 değişiklik
Değişiklik özeti yok
19. satır:
'''Manuel Boutoumites''' ya da '''Butumites''' ({{lang-el|Μανουὴλ Βουτουμίτης}}, 1086–1112 arası etkin), [[I. Aleksios Komnenos]]'un (1081–1118 arası hükümdar) dönemi öne çıkan Bizanslı generali ve diplomatıdır. İmparatorun en çok güvendiği yardımcısıdır. [[Selçuklular]]dan İznik'in alındığı [[İznik Kuşatması|Kuşatmada]] ve [[Klikya]]'nın yeniden fethinde yer almış ve [[Birinci Haçlı Seferi]]'nde yer alın Haçlı Prenslerine giden bir çok misyonda İmparatorluk elçisi olarak katılmıştır.
 
==Selçuklulara karşı erkenErken dönem seferleri==
[[File:Alexius I.jpg|thumb|right|130px|[[I. Aleksios Komnenos]]'un (1081–1118 arası hükümdar) miyatürü.]]
 
Boutoumites ilk defa [[Anna Komnena]]'nın [[Aleksiad]] kitabında geçer, buna göre 1086 yılında Aleksios'un donanmasına dük olarak atanmış ve Selçukluların yarı bağımsız İznik kenti beyi [[Ebu'l-Kasım]]'a karşı gönderilmiştir.<ref name="ODB">{{harvnb|Kazhdan|1991|p=318}}.</ref><ref name="Skoulatos181">{{harvnb|Skoulatos|1980|p=181}}.</ref> Ebu'l-Kasım, Bizans Donanmasına karşı [[Marmara Denizi]]'ne gönderilmek üzere donanma hazırlamaktaydı. Aleksios bunu engellemek için [[Tatikios]]'u karadan Ebu'l-Kasım'ın üstlendiği yere yollarken Boutoumites'i donanması ile gönderdi. Her iki general, başarılı şekilde Selçuklu donanmasını yok edip, Ebu'l-Kasım'ı Bizans ile [[ateşkes]] imzalaya karar vermesine ve İznik'e çekilmeye zorladılar.<ref name="Skoulatos181"/><ref>[[Anna Komnena]], ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=202–203}}.</ref>
 
Sonra, 1092 yılında, Aleksios'un ''Megas doux''{{'}}ı ("Büyük dük") [[Yannis Doukas (Andronikos Doukas'ın oğlu)|Yannis Doukas]], İzmir Emiri [[Çaka Bey]]'i mağlup ettikten sonra, Boutoumites ile Alexander Euforbenos, [[Midilli (ada)|Midilli]] adasını sulh içinde boşaltması için Emir'e rehin olarak verilmişlerdir.<ref name="Skoulatos181"/><ref>Anna Komnena, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=270–271}}.</ref> Kısa süre sonra, Doukas ve Boutoumites, [[Girit]]'te Karykes ve [[Kıbrıs]]'ta Rhapsomates isyanlarına karşı gönderilmişlerdir. Karykes isyanını bastırdıktan sonra [[Girne]]'nin kolaylıkla düştüğü Kıbrıs'a yöneldiler. Rhapsomates, onlarla kaşılaşmak için ortaya çıkıp, şehrin üstünde yer alan yükseklikleri işgal eetietti, fakat Boutoumites onun adamlarını düzlüğe çekti ve asiler savaştan kaçtı. Boutoumites takip edip asilerin sığınma aradıkları Kutsal Haç kilisesinde onu sıkıştırdı. Hayatını garanti ederek teslim alıp onu Doukas'a götürdü.<ref name="Skoulatos181"/><ref>Anna Komnena, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=272–274}}.</ref> Söylencelere göre, Kıbrıs'tayken Kykkos Manastırını kurmuştur.
 
==Birinci Haçlı Seferi ve İznik Kuşatması==
{{ana|Birinci Haçlı Seferi|İznik Kuşatması}}
Aleksios, Boutoumites'e çok saygı duyuyor ve güveniyordu, Anna Komnena, onu "Aleksios'un yegane sırdaşı" olarak tanımlar. Böylece [[Birinci Haçlı Seferi]]'ne katılan haçlılar ile yapılan hassas anlaşmalarda önemli rol oynamıştır: 1096 yılında Boutoumites, kazazede Vermandois Kontu I. Hugh'a Dıraç'tan [[Konstantinopolis]]'e eşlik etmesi için gönderildi ve 1097 yılında [[Anadolu]]'da Selçuklulara karşı yürüyüşe geçen Haçlılara eşilkeşlik etmek için küçük bir müfrezenin başı olarak ayrıldı.<ref>Anna Komnena, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=315, 331}}; {{harvnb|Runciman|1987|pp=144, 177}}.</ref>
[[Dosya:Siege of Nicaea.jpg|thumb|left|200px|Batı Avrupalılar tarafından yazılmış el yazmasında İznik Kuşatması.]]
 
Haçlılar yollarındaki ilk büyük engel kuşattıkları İznik'ti. Aleksios, Boutoumites'e şehrin haçlılara değil ama imparatorluk güçlerine teslim olmasının güvence altına alınması yönünde talimat vermişti. Kuşatmanın daha en başında, Boutoumites yazdığı bir çok mektupla ya bağışlanacaklarına söz verrek ya da şehri ele geçirecek haçlıların tümden kıyımına uğrayacaklarına dair tehditlerle şehri ona teslim etmeleri konusunda Selçukluları ikna etmeye çalıştı. Türkler Boutoumites'in şehre girmesine izin verek uzlaşmaya vardılar. İki gün sonra [[I. Kılıç Arslan]] (1092–1107 arası hükümdar) komutasında taze gücün yaklaştığı haberleri geldi, onu şehri terk etmeye zorladılar.<ref>Anna Komnena, ''Aleksiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=331–334}}; {{harvnb|Skoulatos|1980|p=182}}; {{harvnb|Setton|Baldwin|2006|p=289}}; {{harvnb|Runciman|1987|p=179}}.</ref> Fakat, taze gücün Haçlılara tarafından mağlup edilmesinden sonra, Boutoumites'in komutasındaki imparatorluk taburu şehrin [[İznik Gölü]] üzerine açılan tedarik yolunun kontrolünü ele geçirdiler ve [[Tatikios]]'un komutasındaki 2.000 Bizans askeri kuşatma yapan haçlılara katıldı. Şehir halkı Aleksios'un şartlarını kabul ettiklerini bildirdiler: Boutoumites İznik'e girdi ve onlara Bizans İmparatoru'nun mührünü gösterdi, cömert şartlar önerdi ve şehirde bulunan Sultan'ın karısı ve kızına saygı gösterdi. Boutoumites, diğer taraftan anlaşamyı gizli tuttu ve Tatikios ile
 
<!--
After the relief force was defeated by the Crusaders, however, and as an imperial squadron under Boutoumites gained control of the city's open supply route through the [[Ascanian Lake]] and 2,000 Byzantines under Tatikios joined the Crusaders in the siege, the city's inhabitants determined to accept Alexios's terms: Boutoumites entered Nicaea and showed them the Byzantine emperor's [[chrysobull]], offering generous terms and honours for the Sultan's wife and sister, who were in the city. Boutoumites, however, kept the deal a secret, and arranged with Tatikios for a renewed assault by the Crusaders and Tatikios's men, in which the city would ostensibly be captured by the Byzantines. The ruse worked: the day of the final assault was set for June 19, but when the assault began at dawn, the Byzantines, allowed in through the lake-ward gates, raised their standards on the battlements, leaving the Crusaders outside.<ref>Anna Komnene, ''The Alexiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=334–338}}; {{harvnb|Skoulatos|1980|pp=182–183}}; {{harvnb|Setton|Baldwin|2006|p=290}}; {{harvnb|Runciman|1987|p=180}}.</ref>
 
Although by and large the Crusaders accepted the outcome, the event soured relations. The Crusader leaders felt cheated at having been left out of the loop after the casualties they suffered in defeating the Turkish relief force, but the resentment was greater among the Crusader rank and file, who were deprived of the prospect of plunder and outraged at the Byzantines' respectful treatment of the [[Islam|Muslim]] captives.<ref>{{harvnb|Setton|Baldwin|2006|pp=290–291}}; {{harvnb|Runciman|1987|pp=180–181}}.</ref> In the aftermath of the city's fall, Boutoumites was named by Alexios as ''[[dux|doux]]'' of Nicaea. He was successful both in keeping the Crusader rank and file, still eager for pillage, in check – they were not allowed into the city except in groups of ten – and in soothing their leaders through gifts and securing their pledge of allegiance to Alexios. He also persuaded some of the Crusaders to enroll in the Byzantine army. They were then employed in garrisoning Nicaea and repairing its walls.<ref>Anna Komnene, ''The Alexiad'', ed. {{harvnb|Sewter|2003|pp=339–340}}; {{harvnb|Runciman|1987|p=184}}.</ref><ref name="Skoulatos183">{{harvnb|Skoulatos|1980|p=183}}.</ref>
"https://tr.wikipedia.org/wiki/Manuil_Vutumitis" sayfasından alınmıştır