Rafizilik: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Pinar (mesaj | katkılar)
kDeğişiklik özeti yok
k İslam mezhebi diyen de var, mezhep değil diyende. Eğer tarafsızlıksa gaye, bu şekilde denmeli.
1. satır:
{{kaynaksız}}
{{taraflı|Mayıs 2013‎}}
'''Rafizilik''', Rafizilere göre bir [[İslam]] mezhebidir. İslam mezhepleri, temel olarak iki ana kola ayrılır: Sünnî mezhepler, Şii mezhepler (Şia=Şiilik). Rafizilik, [[Şia]]'nın 21 kolundan birisidir. Lügatte; Rafizi kelimesi "terk eden, ayrılan, bırakan kimse" manalarına gelir. Rafizilerin en önemli özelliği, birinci halife [[Ebubekir]] ve ikinci halife [[Ömer]]'i sevmemeleridir.
{{Şiilik}}
'''Râfızîlik''' ya da '''Râfızîler'''; [[Şiî]]liğin [[Şîʿa-i Bâtın’îyye]] ve [[Ghulat-i Şîʿa]] [[mezhep]]leriyle birlikte [[Hâricîler]]'in tümünü tanımlamakta kullanılan bir tâbirdir. [[Lügât]]te; Râfızî kelimesi "terk eden, ayrılan, bırakan kimse" manalarına gelir. Râfızîler'in en önemli ortak özellikleri birinci halife olan [[Ebu Bekir]] ile ikinci halife [[Ömer bin Hattab]]'ı sevmemeleridir.
 
[[Sebe oğlu Abdullah]] adında [[Yemen]]li bir [[Yahudi]] tarafından kurulduğu iddiası asılsızdır. Rafizilik ilk olarak Ali'nin etrafında toplanan kişilere denildi bunlar toplam 18 kişidir.
== ''"Şîʿa"'' kelimesinin ilk kullanılışı ==
1. [[Selman-ı Farisi]]
İslâm'da ilk ayrışmayı başlatan fırka [[Haricîler]] olmuştu. [[Hâricîler]]'in karşısında yer alan [[Ali bin Ebâ Tâlib Merkedî]] taraftarı fırkalar ise ''"[[Ali]] yandaşları"'' mânâsında kendilerini ''"Şîʿa"'' olarak tanımlanmaktaydılar. O devirde henüz günümüzdeki anlamıyla bir [[Şiî]] ve [[Sünnî]] ayrışması mevzû-u bahis konusu olmadığından, ''"Şîʿa"'' kelimesi, [[Hâricî]] olmayan Ali yandaşı tüm fırkalar için kullanılmaktaydı.
2. [[Ebuzer-i Gıfari]]
3. [[Mikdad bin Esved-i Kendi]]
4. [[Ammar bin Yasir]]
5. [[Halid bin Said bin As]]
6. [[Bureyde Eslemi]]
7. [[Ubey bin Ka'b]]
8. [[Huzeyme bin Sabit]]
9. [[Ebu Heysem bin Teyhan]]
10. [[Sehl bin Hüneyf]]
11. [[Osman bin Huneyf]]
12. [[Ebu Eyyubi Ensari]]
13. [[Cabir bin Abdullah Ensari]]
14. [[Huzeyfe bin Yeman]]
15. [[Sa'd bin Ubade]]
16. [[Kays bin Sa'd]]
17. [[Abdullah bin Abbas]]
18. [[Zeyd bin Erkam]]
 
''"Râfızîler",'' tarihte her zaman, dördüncü halife Ali ve Peygamber'in amcası Abbas'ın torunlarının birinin etrafında toplanıp çeşitli fırkalara ayrıldılar. İmam [[Zeynel Abidin]] vefat edince, birçoğu imamın oğlu [[Zeyd]]'in etrafında toplandı. [[EmevîEmevi Devleti]]'nin [[Irak]] valisi olan [[Sakifli Yusuf oğlu el-Haccac]] ile harp etmeye giderken bir kısmı [[Zeyd]]'den ayrıldı. Ayrılanlar, Zeyd'e; "[[Ebu Kuhafe oğlu Ebu Bekir]]'e ve [[Hattab oğlu Ömer]]'e düşman ol!" demişlerdidemişti. Bunun üzerine Zeyd; "Büyük dedem olan Resulullah'ın sevdiği kimselere düşmanlık edemem." dedi. Bunun üzerine Zeyd'i terk etmekterketmek için bahane bulmuş oldular. [[Zeyd bin Ali]] bunlara "Rafaztumunî! (Beni terk edinterkedin!)" dedi. OnlarBunun daüzerine buonu lâfterkettiler üzerineve onuterkedenler terkanlamında Rafiziler olarak bilindiler. ettilerRafiziler, vePeygamber'den böylecesonra terkhilafetin edenler12 anlamındaimamın ''"Râfızîler"''hakkı olarakolduğunu savunan anıldılargruplardandır.
=== "Şîʿa-i Muhlisîn" <ref name="Harimi">[[Tahir Harimî Balcıoğlu|Balcıoğlu, Tahir Harimî]], ''Türk Tarihi’nde Mezhep Cereyanları,'' Hilmi Ziyâ Neşriyâtı, Ahmet Sait Tab’ı, 1940.</ref> ===
Daha sonraları [[Ali el-Mûrtezâ]]'ya ulûhiyet isnâdında bulunan ''"[[Sebe’îyye]]"'' ve benzeri ''"[[Ghulat-i Şîʿa]]"'' fırkaların ortaya çıkması neticesinde, bir grup ta kendilerinin bu ulûhiyyet isnâdında bulunan ''"[[Ghulat-i Şîʿa]] fırkalar"'' ile bir alâkaları bulunmadığını belirtmek üzere ''"Şîʿa"'' kelimesini ayrı kullanmaktan vazgeçererek kendilerini ''"Şîʿa-i Muhlisîn"'' olarak tanımladılar. Bu gruba dâhil olanlar arasında [[Zeyd bin Ali]]'nin hâkikî tâkipçileri de yer almaktaydı.
 
=== "Şîʿa-i Ulâ" <ref name="Harimi"></ref> ===
Zaman içerisinde [[Ghulat-i Şîʿa]] [[mezhep]]lerin artması, [[Ehl-i Beyt]] mensûplarına ulûhiyyet isnâdında bulunan fırkaların çoğalması, [[Hattâb’îyyet-ûl Mutlâka]] ve [[Şîʿa-i Bâtın’îyye]] gibi ''"Şîʿa"'' kelimesini gerçek anlamından farklı istikâmetlerde kullanan [[mezhep]]lerin sayısındaki artış gibi nedenlerden dolayı da [[Halife Ali]]'nin sâmimi tâkipçilerinden oluşan ''Muhlis fırkalar",'' bu ''[[köktendincilik|ghulat fırkalar]]'' ile uzaktan yakından hiç bir ilişkilerinin bulunmadığını açıkça belirtmek üzere kendilerini evvelâ "[[Şîʿa-i Ulâ]]" <ref name="Harimi"></ref> sonra da [[Ehl-i Sünnet v’el-Cemâ'at]] olarak tanımlamakta karar kıldılar.
{{ayrıca bakınız|Şîʿa-i Ulâ|Şîʿa-i Bâtın’îyye|Ghulat-i Şîʿa}}
{{islam itikad mezhep}}
== Tarihte ilk Râfızîler ==
''"Râfızîler",'' tarihte her zaman, dördüncü halife Ali ve Peygamber'in amcası Abbas'ın torunlarının birinin etrafında toplanıp çeşitli fırkalara ayrıldılar. İmam [[Zeynel Abidin]] vefat edince, birçoğu imamın oğlu [[Zeyd]]'in etrafında toplandı. [[Emevî Devleti]]'nin [[Irak]] valisi olan [[Sakifli Yusuf oğlu el-Haccac]] ile harp etmeye giderken bir kısmı [[Zeyd]]'den ayrıldı. Ayrılanlar, Zeyd'e; "[[Ebu Kuhafe oğlu Ebu Bekir]]'e ve [[Hattab oğlu Ömer]]'e düşman ol!" demişlerdi. Bunun üzerine Zeyd; "Büyük dedem olan Resulullah'ın sevdiği kimselere düşmanlık edemem." dedi. Bunun üzerine Zeyd'i terk etmek için bahane bulmuş oldular. [[Zeyd bin Ali]] bunlara "Rafaztumunî! (Beni terk edin!)" dedi. Onlar da bu lâf üzerine onu terk ettiler, ve böylece terk edenler anlamında ''"Râfızîler"'' olarak anıldılar.
 
Râfızîler'in çoğunluğunu, Peygamber'den sonra hilâfetin [[On İki İmâm]]ın hakkı olduğununu savunan gruplar teşkil etmektedir. Bu gruplar daha çok heteredoks gruplar olarak karşıt gruplara olarak sayılmışlardır.
 
== Kaynakça ==
{{Kaynakça}}
 
{{islam-taslak}}
"https://tr.wikipedia.org/wiki/Rafizilik" sayfasından alınmıştır