|
== İlk Kullanımı ==
'''Türk''' adının bilim çevrelerince kabul edilen ilk kullanımkullanımı M.S. 1. yüzyılda [[Pomponius Mela]] ve [[Plinius]] adlı Romalı tarihçilerce kaydedilmiştir. [[Azak]]'ın doğusunda, [[Orta Asya]]'nın batısında yaşayan insanlar Turcae/Tyrcae adı ile kayda geçmiştir.<ref>Sevan Nişanyan, Çağdaş Türkçenin Etimolojik Sözlüğü, İstanbul, 2009 ISBN : 9789752896369</ref><ref>Abdulkadir İnan, Urartu yazıtında ve Romalı Plinius'un tarihinde «Türk Adı» var mı? Belleten, TTK, Cilt. XlI, S. 45, 1948, s. 277 - 278</ref><ref>dile Ayda, Une Theorle Sur L'Orlglne Du Mot «Türk», «Türk» kelimesinin Menşei Hakkında Bir Nazariye, TTK, Belleten. Cilt. XL., No. 158, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Nisan 1976, s. 229 - 247</ref><ref>Hamit Koşay, ldil - Ural bölgesindeki Türkler'In Menşei Hakkında, V. Türk Tarih Kongresi: 12-17 Nisan 1956, TTK. Basımevi. Ankara 1960. s. 232-243</ref><ref>http://www.dmy.info/turk-adi-ne-anlama-gelir/</ref><ref>Laszlo Rasonyi, Dünya'da Türklük, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları. Ayyıldız Matbaası, Ankara 1974</ref><ref>Prof. Dr. Ercümend Kuran, Türk Adı ve Türklük Kavramı, Türk Kültürü Dergisi, Yıl, XV, S. 174, Nisan 1977. s. 18-20.</ref> "Türk" sözcüğüne yakın ifadeler Çin kaynaklarında m.ö. 3. yüzyılda geçmektedir. Çin yıllıklarında ''T’ieh-lê, T’u-cüeh, Ting-ling'' şeklinde değişik biçimlerle ifade edilmiştir.<ref>Prof. Dr. Tuncer Baykara, Türk, Türklük ve Türkler, s. 371-387, İstanbul, IQ yayınları.</ref> Eldeki belgelere göre Türk adının resmi olarak kullanımı 6. yüzyıldaki Göktürk Devleti'nde kesinleşir.<ref>aton.ttu.edu/pdf/Eski_Turk_Yazitlari_Part_1.pdf</ref><ref>aton.ttu.edu/pdf/Eski_Turk_Yazitlari_Part_4.pdf</ref> Orhun Abideleri'ndeki edebi dil ve Türk adının yoğun kullanımı da Türk sözcüğünün sözlü ve yazılı olarak daha önceden kullanıldığını gösterir.<ref>eogrenme.anadolu.edu.tr/eKitap/EDB201U.pdf</ref>
== Türkçe Kaynaklarda ==
|
