Film (fotoğrafçılık): Revizyonlar arasındaki fark

Fotoğrafçılığın başladığı ilk yıllarda, plastik şerit yerine [[cam]] kullanılırdı. Sonradan eğilip bükülebilen [[nitroselüloz]]dan yapılmış filmler kullanılmaya başlandı. Fakat bunlar yanıcı olduğundan, terk edilip, yanıcı olmayan, esnekliğini uzun zaman muhafaza eden ve yıkama işlemleri sırasında boyutları değişmeyen [[asetilselüloz]] esaslı filmler yapıldı. Işığa duyarlı tabakayı meydana getiren emülsiyonun esasını, ışık görünce değişen gümüş tuzları ([[gümüş klorür]], [[gümüş iyodür]], [[gümüş bromür]]) teşkil eder. İlk zamanlar gümüş tuzları [[kolodyum]] denilen çözelti içine çöktürülerek plastik film şeridinin üzerine sürülürdü. Kolodyum kuruyunca, filmin banyo işlemini zorlaştırdığından, bunun yerine [[jelatin]] kullanılmaya başlandı. Gümüş tuzları jelatin içinde [[billur]] veya tanecikler halinde yayılmış haldedir. Jelatin çözeltisine, [[gümüş nitrat]] ve [[sodyum]] veya [[potasyum]] tuzlarını katmak suretiyle elde edilen emülsiyon, filmin üzerine bir yarıktan geçirilerek yayılır. Soğutulduğunda jelatin kuruyarak sertleşir. Meydana gelen kaplama tabakasının kalınlığı onda bir milimetre kadardır. [[Röntgen film]]lerinin iki yüzü de kalın bir tabakayla kaplanır. Renkli fotoğraf filmleri kat kat değişik gayeleri için tabakalarla kaplanırlar. Eni ve boyu çok büyük olan film topları istenilen en ve boyda kesilerek makaralara sarılır. Sinema filmleri gibi kabın da kenarlarına delik açılır.