|
== Tarihçe ==
Arifiye’yi anlatırken [[Adapazarı]] ile ilişkilendirmek gerekmektedir. Bu bölge, Geç Roma ve Bizans dönemlerinde Bitinya adıyla anılan bölgenin içinde kalmaktaydı. [[Bitinya]] hiçbir zaman büyük yerleşimlere sahne olmamıştır. [[Sapanca Gölü]]nün baharda kabarması ve [[Sakarya Nehri]]nin sıkça yatak değiştirmesi kalıcı bir yerleşime imkân tanımamıştır. Kalıcı yerleşim ancak Geç Roma dönemiyle Bizans dönemlerinde olmuştur. Bizans İmparatorluğunun sınırları içinde kalan ve tarihi İpek Yolunun üzerinde bulunan Arifiye, Bizansın başkenti İstanbul’u almak isteyen birçok ulusun gelip geçtiği güzergah durumundaydı. Öyle ki; 7. ve 9. yüzyılda Arapların ve Perslerin saldırılarına, 944 yılında da Rusların saldırılarına uğramıştır. Bizans kendini doğudan gelecek saldırılardan korumak için bölgede ordu kurmuştur. Bitinya, aynı zamanda Avrupa’dan gelen orduların da toplanma bölgesiydi. Ordunun ahırları burada bulunur ve atlar bölgedeki otlaklarda bakılırdı. Bizans ordusu sefere çıkacağında toplanan kuvvetler Bitinya bölgesinde buluşurdu. 1071 yılında Anadolu’ya ayak basan Türkler 1074 yılında Bitinya’ya ulaşmıştır. Bu tarihlerde Bitinya sıkça el değiştirmiştir. Anadolu Selçuklu devletini kuran Süleyman Şahın yerine geçen Ebu’l Kasım 1081’de İzmit’e kadar uzanan Bitinya bölgesini ele geçirmiştir. Bizans İmparatoru Alexios ülkesinin doğu sınırlarını korumak ve Türkleri bölgeden uzaklaştırmak için 1095 yılında Sapanca Gölünün doğusunda bir kale yaptırmıştır. Adliye Köyü sınırlarında halen kalıntıları mevcuttur. 1097 yılında Haçlı seferlerine güzergah olan bölge'de, 13. yy. ortalarındaki Moğol istilasında Türk Kabileleri Bizans sınırlarına doğru sürülmüştür. 1260 yılında Türkler Sakarya Nehri (Sangarius)’nin doğusunu ele geçirmiştir. 1299 yılında Osmanlı Devleti kurulunca Osmanlılar doğudan değil, güneyden Sakarya nehri boyunca ilerleyip bugün varlığına pek rastlanmayan kaleleri ve manastırları kullanılamaz hale getirerek bugünkü yerleşim bölgelerini ele geçirmişlerdir (yaklaşık 1326 yılı). Bitinya düzlüğü ve bolca otlaklarının olması nedeniyle göçebe yaşayan Türkmen halkının yerleşik düzen için aradığı ideal bir ortam olmuştur. Batısında Sapanca Gölü, kuzeyinde Çark Deresi bölgenin su yönünden bir zenginliği olarak göze çarpmaktadır.
Arifiye’nin tarihi İpek Yolu üzerinde kalması sebebiyle diğer ulaşım yolları da bu güzergahtan geçmiştir. Eski Ankara-İstanbul karayolu 1963 yılına kadar beldenin içinden geçmekteydi. TEM Otoyolu da 1987 yılında beldeden geçirilmiştir. 1887 yılında tamamlanan İstanbul-Bağdat demiryolu da Arifiye'den geçmektedir. 1899 yılında Adapazarı—Arifiye yolu hizmete girdiğinde belde tam bir kavşak noktası, dolayısı ile Anadolu’ya açılan bir kapı konumuna gelmiştir.
Yakın tarihe baktığımızda, 1954 yılına kadar Adapazarı İzmit iline bağlı bir kasaba olduğundan Arifiye’de Adapazarı’nın Sapanca nahiyesine bağlı bir köy idi. Cumhuriyetin ilk yıllarında Arifiye’ye yerleşen Osmanlı göçebeleri ile nüfus mübadeleleri sonucu Kafkaslardan Müslüman Gürcü, Abaza ve Çerkesler, Balkanlardan Müslüman Arnavut, Boşnak ve ayrıca Bulgaristan, Romanya ve Kırım’dan gelen türk soydaşlarının yerleştiği zengin bir insan ve kültür mozaiği olmuştur. Bölgede zenginliği ve yardımseverliğiyle anılan Arif Beyin adı 1850 yıllarında beldeye verilerek köyün adı Arifiye olmuştur. 1956 yılında Arifiye ve Kalaycı mahallelerinin birleşmesi ile Arifiye Belediyesi kurulmuştur. Arifiye 1957'de belde statüsüyle Sapanca'ya bağlanmış ama ? yılında yeniden Merkez İlçe'ye bağlanmıştır.
1940 yılında açılan Arifiye Köy Enstitüsü ve Arifiye Topçu Alayı (bugün Tank Palet Fabrikası olarak hizmet vermektedir) beldenin tanınmasında büyük etken olmuşlardır. Köy Enstitüsünün temel inşaatında çalışan merhum Malik Aydınlı’dan edinilen bilgiye göre, inşaat bölgesinde eski bir mezarlığın olduğu söylenmiştir. Bundan da anlaşılıyor ki bölgede çok eski bir yerleşim bulunmaktaydı.
Arifiye’de genelde tarım ve hayvancılık ön planda iken, 1970’li yıllardan sonra giderek azalmaya başlamıştır. Beldede kurulan Uniroyal (şimdiki Goodyear Fabrikası),
Koç grubuna ait Otoyol, Otokar ve Fruehauf fabrikaları ile irili ufaklı açılan atölyeler birer ekmek kapısı olmuşlardır. Ulaşım imkânlarının çokluğu ve Adapazarı’na yakınlığı nedeniyle iş imkânlarının artması sonucu Arifiye hızla göç almaya başlamıştır.
Arifiye Sapanca Gölünün doğusunda, Adapazarı’nın göneyinde yer almaktadır Arifiye’nin doğusunda Hanlı Beldesi ve Nehirkent Beldesi, batısında Sapanca Gölü ve Sapanca ilçesinin sınırı, kuzeyinde D-100 Karayolu ve Adapazarı, güneyinde Sapanca’ya bağlı Akçay Köyü bulunmaktadır. Arifiye Belediyesi, 06.03.2000 tarihinde kurulan [[Adapazarı Büyükşehir Belediyesi]]ne ilk kademe belediyesi olarak bağlanmıştır. 2005 yılında Ahmediye, İlimbey, Karaçam, Şerefiye ve Nuriosmaniye köyleri orman köyü olarak Arifiye Belediyesine bağlanmıştır<ref>İl Yıllığı Fahri Yıldırım’ın “Sakarya Kaleleri” kitabı</ref>
== Nüfus ve Sosyo Ekonomik ==
2009 yılı nüfus kayıtlarına göre Arifiye nüfusu 37.245 olarak belirlenmiştir.
Arifiye'nin 1986-1991 yılları arasında gerek içme suyu isale hatların yenilenmesi ve imar planı kararları çerçevesinde kanalizasyon sistemin yapılması sonucu vatandaşlarımızın en büyük sorunları halledilmiş olup, bugün 52.km kanalizasyon, 60.km içme suyu şebekesi mevcuttur. Ayrıca 5000 ve 2000 Tonluk iki adet su deposu hizmet vermektedir. Buda gösteriyor ki Arifiye vatandaşlarımızın her türlü hizmetleri yerine getirilmektedir. Ayrıca Arifiye'de Arifbey Mahallesi tamamen Doğalgaz hattı geçmiş olup bugün 1200 aboneye ulaşmıştır. Bundan başka iki adet Sağlık Ocağı hizmet vermektedir. Arifiye'nin yerleşim alanları içinde bugün 11 adet Camii ve ayrıca Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğüne bağlı Çocuk Yuvası ile yaşlılar yurdu yer almaktadır.
| 