Vivre sa vie: Revizyonlar arasındaki fark
Yeni sayfa: "{{çalışma}} {{Film bilgi kutusu | ad = Hayatını Yaşamak | özgün_ad = Vivre sa vie | resim = VivresaViePoster.jpg | altyazı = ..." |
(Fark yok)
|
Sayfanın 14.05, 7 Ağustos 2013 tarihindeki hâli
Bu sayfada devam eden bir çalışma vardır. Yardım etmek istiyorsanız ya da çalışma yarım bırakılmışsa, çalışmayı yapan kişilerle iletişime geçebilirsiniz. Bu sayfada son yedi gün içinde değişiklik yapılmadığı takdirde şablon sayfadan kaldırılacaktır. En son değişiklik, 10 yıl önce Albay Hardal (katkılar | kayıtlar) tarafından gerçekleştirildi (). |
Vivre sa vie : film en douze tableaux Jean-Luc Godard'ın yönettiği 1962 yılında yayınlanmış Fransız filmi. Türkiye'de Hayatını Yaşamak adıyla yayınlanmıştır.
| Vivre sa vie | |
 | |
| Yönetmen | Jean-Luc Godard |
|---|---|
| Yapımcı | Pierre Braunberger |
| Senarist | Jean-Luc Godard Marcel Sacotte |
| Oyuncular | Anna Karina Sady Rebbot André S. Labarthe Guylaine Schlumberger Gérard Hoffman |
| Müzik | Michel Legrand |
| Görüntü yönetmeni | Raoul Coutard |
| Sanat yönetmeni | Jean-Luc Godard Agnès Guillemot |
| Dağıtıcı | Panthéon Distribution |
| Cinsi | Sinema filmi |
| Renk | Siyah-beyaz |
| Çıkış tarih(ler)i | 1962 |
| Süre | 85 dakika |
| Ülke |  Fransa |
| Dil | Fransızca |
Konu
Film aktris olma umuduyla eşini ve küçük yaştaki oğlunu terk eden yirmili yaşlarında çekici Parisli Anna Karina'nın canlandırdığı Nana'nın öyküsünü anlatmaktadır. Tezgâhtar olarak kazandığı paranın yetersizliği ve oyunculuğa başlayamamasıyla daha fazla para kazanmak için fahişe olarak çalışmaya başlar. Daha sonra Raoul adında Nana'yı daha sonra başka birine satmak isteyen bir pezevenkle çalışır. Pezevenkler arasında meydana gelen bir silahlı çatışmada Nana öldürülür. Nana'nın hayatından alınmış kesitler 12 bölümde anlatılmıştır.
On iki tablo
Filmin bölümleri on iki tablosu aşağıdaki şekildedir:
- Tablo bir: Bir bistro- Nana Paul'dan ayrılmak ister - Pinball
- Tablo iki: Plak dükkanı - 2000 frank - Nana kendi hayatını yaşar
- Tablo üç: Konsiyerj - Jeanne d'Arc'ın Tutkusu - bir gazeteci
- Tablo dört: Polis- Nana sorgulanır
- Tablo beş: Uzak caddeler - ilk adam - otel odası
- Tablo altı: Yvette - banliyöde bir kafe - Raoul - makineli silah ateşi
- Tablo yedi: Mektup - tekrar Raoul - Champs Élysées
- Tablo sekiz: Öğleden sonraları - para - lavabolar - haz - oteller
- Tablo dokuz: Genç bir adam- Nana mutlu olup olmadığını merak eder
- Tablo on: Kaldırım - bir adam - mutlulukta neşe yoktur
- Tablo on bir: Place de Chatelet - yabancı - akılsız filozof Nana
- Tablo on iki: Tekrar genç adam - oval portre - Raoul Nana'yı satar
Oyuncular
- Anna Karina Nana Kleinfrankenheim
- Sady Rebbot Raoul (Saddy Rebbot)
- André S. Labarthe Paul
- Guylaine Schlumberger Yvette (as G. Schlumberger)
- Gérard Hoffman Le chef
- Monique Messine Elisabeth
- Paul Pavel Journaliste
- Dimitri Dineff Dimitri
- Peter Kassovitz Le jeune homme
- Eric Schlumberger Luigi (E. Schlumberger)
- Brice Parain Le philosophe
- Henri Attal Arthur (as Henri Atal)
- Gilles Quéant Premier client
- Odile Geoffroy La serveuse de café
- Marcel Charton L'agent de police
Etikleri
Şablon:SectOR One of the film's original sources is a study of contemporary prostitution, Où en est la prostitution by Marcel Sacotte, an examining magistrate.
Vivre sa vie was released shortly after Cahiers du cinéma (the film magazine for which Godard occasionally wrote) published an issue devoted to Bertolt Brecht and his theory of 'epic theatre'. Godard may have been influenced by it, as Vivre sa vie uses several alienation effects: twelve intertitles appear before the film's 'chapters' explaining what will happen next; jump cuts disrupt the editing flow; characters are shot from behind when they are talking; they are strongly backlit; they talk directly to the camera; the statistical results derived from official questionnaires are given in a voice-over; and so on.
The film also draws from the writings of Montaigne, Baudelaire, Zola and Edgar Allan Poe, to the cinema of Robert Bresson, Jean Renoir and Carl Dreyer.[kaynak belirtilmeli] And Jean Douchet, the French critic, has written that Godard's film ' would have been impossible without Street of Shame, Kenji Mizoguchi's last and most sublime film.'[1] Nana gets into an earnest discussion with a philosopher (played by Brice Parain, Godard's former philosophy tutor), about the limits of speech and written language. In the next scene, as if to illustrate this point, the sound track ceases and the images are overlaid by Godard's personal narration. This formal playfulness is typical of the way in which the director was working with sound and vision during this period.[kaynak belirtilmeli]
The film depicts the consumerist culture of Godard's Paris; a shiny new world of cinemas, coffee bars, neon-lit pool halls, pop records, photographs, wall posters, pin-ups, pinball machines, juke boxes, foreign cars, the latest hairstyles, typewriters, advertising, gangsters and Americana. It also features allusions to popular culture; for example, the scene where a melancholy young man walks into a cafe, puts on a juke box disc, and then sits down to listen. The unnamed actor is in fact the well known singer-songwriter Jean Ferrat, who is performing his own hit tune "Ma Môme" on the track that he has just selected. Nana's bobbed haircut replicates that made famous by Louise Brooks in the 1928 film Pandora's Box, where the doomed heroine also falls into a life of prostitution and violent death. In one sequence we are shown a queue outside a Paris cinema waiting to see Jules et Jim, the new wave film directed by François Truffaut, at the time both a close friend and sometime rival of Godard.
Responses
While not being one of Godard's best-known films, Vivre sa Vie enjoys an extremely positive critical reputation. Susan Sontag, author and cultural critic, has described Godard's achievement in Vivre sa vie as "a perfect film" and "one of the most extraordinary, beautiful, and original works of art that I know of."[2] According to critic Roger Ebert, "The effect of the film is astonishing. It is clear, astringent, unsentimental, abrupt."[3]
References
- ^ Jean Douchet ' French New Wave' ISBN 1-56466-057-5
- ^ Susan Sontag, On Godard's Vivre sa vie, Moviegoer, no. 2, Summer/Autumn 1964, p. 9.
- ^ "Roger Ebert, "Great Movies" - Vivre sa Vie/My Life to Live". Rogerebert.suntimes.com. Erişim tarihi: 2012-02-06.
Further reading
- Colin MacCabe (2004) Godard: A Portrait of the Artist at Seventy, Farrar, Straus and Giroux, ISBN 0-374-16378-2.
External links
- IMDb'de Vivre sa vie
- AllMovie'de Vivre sa vie
- Critical essay on Vivre sa vie
- Episodic essay on watching this film, with a selection of stills
- Critical essay on the modern and postmodern aspects of Vivre sa vie
| Ödüller | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Önce gelen yoktur. |
{{{başlık}}} {{{yıllar}}} |
Sonra gelen: Sonra gelen yoktur. |