'''António de Oliveira Salazar''', ([[28 Nisan]] [[1889]], Vimieiro (Santa Comba Dão) - [[27 Temmuz]] [[1970]], [[Lizbon]]) [[Portekiz]] Bakanlar Konseyinin başkanı ve [[1932]] yılından [[1968]] yılına kadar Portekiz Cumhuriyeti'nin ''[[De_facto|de facto]]'' diktatörü. [[1933]] yılından [[1974]] yılına kadar Portekiz'in sosyal, ekonomik, kültürel ve siyasi hayatını kontrol eden,[[milliyetçi]],fazlasıyla tutucu,gelenekçi ve katı [[muhafazakar]] kimliğiyle tanınan,en çok da [[İspanya]]'nın [[faşist]] diktatörü General [[Francisco Franco]]'ya benzetilen,otoriter-aşırı [[Sağcı]] rejim ''[[Estado Novo (Portekiz)|Estado Novo]]'' 'nun (Yeni Devlet) kurucusu ve de lideridir.Dönemin faşist diktatörlerinden biri kabul edilir.Ancak Salazar rejimi diğer faşist hareketlere kıyasla 'Light Faşizm' olarak adlandırılır.Tıpkı Franco gibi Salazar'da,tam bir [[Mussolini]] hayranı,[[anti-semitik]] olmasa da [[Nazi]] yanlısıydı.Fakat o da,yine Franco gibi ülkesini [[İkinci Dünya Savaşı]]'nın dışında tutmayı başarmıştır. 1968 yılında, Salazar bir beyin kanaması geçirdi. Çoğu kaynaklar bu olayın onun yazlık evinde sandalyeden düştüğü zaman meydana savdular. Aynı yıl, 1968 yılında Salazar yönetimden ayrıldı. Düşüşünden sonra kısa bir süre sonra ölmesi beklendiği gibi, Başkan Américo Thomaz Marcello Caetano ile onun yerini aldı fakat Salazar beklenmedik bir şekilde iyileşti. 1974'de [[Karanfil Devrimi]] olarak anılan General Antonio Spinola'nın yönettiği askeri ayaklanmayla Salazar'ın diktatörlüğü devrildi.
