Çok yüksek frekans: Revizyonlar arasındaki fark

VHF'nin genel kullanımı 88–108  MHz frekasları arasında gerçekleştirilen [[FM]] [[radyo]] yayını ve UHF ile birlikte gerçekleştirilen [[televizyon]] yayınıdır. VHF, ayrıca [[deniz]] ve [[hava]] ulaşım araçlarında haberleşme amacıyla yaygın olarak kullanılmaktadır.

VHF haberleşme sisteminde 118,0  MHz ile 136,975  MHz arasında işlem yapar. Bazı istasyonlar arasında 8,33 [[kHz]]’lik bir boşluk frekansı mevcuttur. Bu frekans aralıkları

* 118.000 - 121.400  kHz

* 121.600 - 123.050  kHz

* 123.150 - 136.475  kHz‘tir.

RF dalgaları belli bir kesim frekansından sonra iyonosfer tabakasından yer yüzüne yansımak yerine bu tabakanın içinden geçmeye başlarlar. İşte bu kesim frekansı kısa dalganın yayıldığı [[yüksek frekans]] (YF) aralığının bitişini ve ÇYF aralığınının başlangıcını belirler.

Kısa dalga bandında radyo dalgaları iyonosferden yansıyarak Dünya'nın çevresini bile dolaşabilirken ÇYF dalgaları bu tabakadan yansımadıkları için bu bantta asıl olarak mevcut olan karasal dalgalardır. Fakat ÇYF'nin önemli bir avantajı, çoğu kısa ve orta dalga bantlarında mevcut olan atmosferik gürültünün azlığıdır. Zaten genel olarak frekans bu bantların üzerine çıktıkça atmosferik gürültü azalır. Burada atmosferik gürültüye arabaların ateşleme sistemlerinin yarattığı gürültüler gibi nispeten düşük frekanslı gürültüleri de ekleyebiliriz. Kısa mesafeli haberleşmeler dışında bazı nadir oluşan durumlarda bu menzil artabilir. Bu da genelde iyonosferin kesim frekansını ÇYF frekanslarına taşıyacak kadar yoğunlaşması ya da [[troposfer]]de oluşan sıcak-soğuk hava değişiklikleri neden olabilir. Ama bu durumlar çok nadir meydana gelir. Genel olarak ÇYF, kısa mesafeli haberleşmeler için uygundur ve en iyi performansını bir birini arada engel olmadan gören istasyonlar arasında yapılır.