Alevilikte dini ayinler: Revizyonlar arasındaki fark

Duaz, Duazdeh’in kısaltılmış halidir. Duazdeh Farsça olup oniki (12) anlamına gelmektedir. Duaz, [[Cem]] âyinlerinde söylenen ve [[Oniki İmamlar]]’ın adlarının geçtiği deyişlerdir. Bazen dua olarak da nitelendirilirler. Bu deyişlerde ayrıca [[Oniki İmamlar]]’ın yanı sıra başta [[Muhammed]] ve [[Hacı Bektaş Veli]] olmak üzere Alevî ulularının adları geçmektedir. Alevîlik’te duazın, [[Nefes (edebiyat)|nefes]]in, [[türkü]]nün, deyişin farklı anlamları bulunmaktadır. Fakat günümüzde genellikle “Deyiş” Alevîliği çağrıştıran her melodinin adı olarak benimsenir. [[Türkü]], [[nefes (edebiyat)|nefes]], duaz da bunların alt adlardır. Alevîlik’te duaz ve deyişlerde kullanılan dil [[Türkçe]]’dir.

 

==== Mersiye ====

{{ana|Divan edebiyatı|Mersiye}}

Semah, [[Cem]]’lerde deyişler eşliğinde yapılan dinsel törenin adıdır. Ulu Hünkâr [[Hacı Bektaş-ı Veli]] bu konuda şöyle söyler: "Semah, ariflerin aleti, muhiplerin ibadeti, taliplerin maksududur. Bizim Semahımız oyuncak değil, ilâhî bir sırdır. Bir kimse ki semahı oyuncak sayar, o cahildir". [[Semah]]ın kaynağı "Kırklar Meclisi"’ne dayanır. İnanca göre bu meclise gelen [[İslam peygamberi]] [[Muhammed]]’e [[Salmân-ı Fârisî]] tarafından bir üzüm tanesi verilir ve [[Salmân-ı Fârisî]] kendisinden bunu paylaştırmasını ister. [[Muhammed]], [[Cebrail|Cebrâil]]’in getirdiği tabakta bu üzüm tanesini sıkar. Bunu içen Kırklar "Ya Allah" deyip [[Semah]] dönmeye başlarlar.{{olgu}}

Geçmişte sadece [[Cem]]’lerde dönülen semahlar, özüne aykırı düşmedikçe izleyiciler önünde de icra edilmektedir. Günümüzde en özgün [[semah]] âyini [[Hubyar Sultan|Hubyarlılar]] tarafından icra edilmektedir.

 

[[Kategori:Alevilik]]