II. Muâviye: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k r2.7.2+) (Bot: hu:II. Muávija kalifa hu:II. Muávija omajjád kalifa olarak değiştiriliyor |
Değişiklik özeti yok |
||
12. satır:
| ölüm tarihi = 684
}}
'''II. Muaviye''' veya '''Ebu Laylâ Muâviye bin Yezîd''' ([[Arapça]]: أبو ليلى معاوية بن يزيد) ('''d.''' [[661]] '''ö.''' [[684]]), [[Emeviler]]'in üçüncü [[halife]]si. Halifeliğe babası [[I. Yezid]]'in ölümünden sonra geçmiştir. Hükümdarlığa geçeciği sırada Emevi Devleti büyük bir siyasi kriz içindeydi. [[Abdullah bin Zübeyr]] [[Hicaz]]'da kendini halife ilan etmişti ve Emevi devletinin birçok diğer bölgeleri de bu isyana katılma taraflısıydı. Babasının [[Hicaz]]'a gönderdiği Suriyeli ordu [[Medine]]'yi talan etmiş, [[Mekke]]'ye ve [[Kabe]]'ye büyük zarar vermiş olarak geri dönmüştü. II. Muaviye savaş ve [[Hicaz]]'a hücum taraflısı değildi ve sadece 40 gün halifelik yaptıktan sonra tahtından ve halifelikten feragat etti ve bundan iki hafta sonra da öldü.
Satır 30 ⟶ 29:
Halifeliğe geçtikten sonra günlük devlet idaresini büyük dayısı olan bin Bahdal'a bıraktı.
Halife olunca verdiği ilk siyasi kararı Hicaz'da isyan etmiş olan Abdullah bin Zübeyr ile çatışmaların kesilip bir mütareke uygulaması idi. II. Muaviye açık olarak babasının son aylarında Medine ve Mekke'ye gönderdiği ordunun ve bu ordunun Medine'yi talan etmesinin ve Mekke'de ve
Abdullah bin Zübeyr o zaman Mekke ve Medine'de halife olarak kabul edilmişti. Hemen birkaç ay sonra [[Mısır]] ve [[Suriye]]'nin bir parçası olan [[Filistin]]'de halife olarak kabul edildi. [[Basra]]'da Irak valisi olan [[Ubeydullah bin Ziyad]] kaçmak zorunda kaldı ve [[Kufe]] tamamiyle [[Abdullah bin Zübeyr]]'i tutmaktaydı. [[İran]] ise [[Hariciler]]in elindeydi. II. Muaviye'nin elinde sadece Suriye ve Şam kalmıştı.
683'de mütareke ilan edildikten sonra Muaviye iç işleri ile uğraşmaya başladı ve önemli bulduğu üç konuda yasalar çıkardı. Bu konular: Kadınların haklarının korunması, hiç kimsenin bir suçtan idama mahkûm edilmemesi ve zekatın herkese zorunlu olup uygulanmasının devlet eliyle kontrol edilmesi idi. Her üç yasa da ölümünden sonra hemen yürürlükten kaldırılmıştır.
Satır 40 ⟶ 39:
Muaviye, bin Zübeyr'e diğer bir elçi göndererek, eğer hayatına zarar verilmeyeceği andı içilirse Abdullah bin Zübeyr lehine halifelikten feragat edeceğini bildirdi. Bu elçilik de Abdullah bin Zübeyr tarafından kabul edilmedi.
II. Muaviye birçok kişinin bir iç savaşta hayatını kaybedeceğine kendinin tek kişi olarak hayatını kaybetmesinin daha uygun olduğunu bildirerek halifelikten feragat ettiği bilinmektedir. Bundan iki hafta sonra da ölmüştür. Birçok tarihçi ve yorumcu II. Muaviye'nin bu kararını harpçi olmayan uysal tabiatine atıf etmişlerdir. Şii taraftarları yazarlar ise II. Muaviye'nin tahtından ''ehl-i beyt''in kanının kokusunu duyduğunu, bunun için önce Şii olup ondan sonra tahttan feragat ettiğini yazarlar. Bazı yazarlarsa Şam'daki devlet idarecilerinin II. Muaviye'ye feragat etmemesi için yalvardıklarını; onun bunları kabul etmediğini; onun yerine Halife olarak geçmeyi kabul eden kuzeni Mervan'la görüştüklerini ve bundan sonra II. Muaviye'nin tahttan ayrılma şöleninde zehirlenerek öldürüldüğünü yazarlar. Diğer yazarlar ise Mervan'
== Ayrıca bakınız ==
| |||