Kremasyon: Revizyonlar arasındaki fark

[[1873]] yılında Prof. [[Bruno Brunetti]] tarafından geliştirilen kremasyon fırını [[Viyana]]’daki sergide görücüye çıktı. [[Kraliçe Viktorya]]’nın Operatör Hekimi Sir Henry Thompson tarafından ilk kremasyon cemiyeti halk sağlığı amaçlanarak kuruldu. [[1878]]’de Avrupa’nın ilk teknolojik krematoryumları [[Woking]], [[İngiltere]]’de ve [[Gotha]], [[Almanya]]’da faaliyete geçti.

 

 

Bir ölüm söz konusu olduğunda, ceset yakılmadan önce 48 saatlik bir bekleme süresi vardır. Bu süre yerel otoriteden gerekli kanuni izinlerin alınması için elzemdir. Bu süre zarfında cesedin kimlik ve [[DNA]] örneklerinin hepsi kayda geçirilir ve vasiyetine göre kadavradan alınabilecek organlar da transplantasyon için alınır. Cesedin kremasyon için vücudunda bulunan bütün suni [[protez]] ve metal cihazlardan arındırılması gerekir. Ceset metal bir kutu ya da krematoryum fırınına uygun bir [[tabut]]ta, ailesinin izni ve şahitlerin huzurunda yerleştirilir.

Kremasyon [[fırın]]ı çalıştırılarak sıcaklığın önce 900 °C sonra 1200 °C yükselmesi sağlanır. Bu süreç sonunda sanıldığı gibi ceset kül haline gelmez geride toplam 2.5-3 kg ağırlığında kemik kırıkları kalır. Krematoryum modeline bağlı olarak yetişkin bir cesedin yakılması işlemi 80-120 dk. sürer. Kremasyon işlemi tamamlandığında parçaların soğuması beklenir ve mekanik bir öğütücüden geçirilerek tamamı toz halinde özel bir kaba (urne) alınır.

 

 

 

{{kültür-taslak}}