Dikran Çuhacıyan: Revizyonlar arasındaki fark

Osmanlı Opera Kumpanyası’nın kullandığı Beyazıt’taki Askeri Misafirhane’nin 1875 yılında tadilata girmesinden sonra Çuhacıyan, 40.000 [[frank]] karşılığı Fransız Tiyatrosu’nu kiralayarak 11 Ocak 1876 tarihinde ''Leblebici Horhor Ağa'' adlı eserini sahneye koydu. En ünlü eseri olarak bilinen ''[[Leblebici Horhor Ağa]]''<nowiki>'</nowiki>nın sahnelenmesinden kısa süre sonra [[kumpanya]]nın yaşadığı sıkıntılı günler neticesinde Çuhacıyan kumpanyanın yönetimini devretti. Aralık 1878’de aynı toplulukla [[Edirne]]’ye giderek kendi eserlerini yönetti. Bu dönemde Rus Çarı II. Aleksandr tarafından "San Stanislas" nişanına layık görüldü.{{fact}} Daha sonra imzalanan [[Ayastefanos Antlaşması]]’nın şerefine İstanbul’da düzenlenen törenin ardından gerçekleşen konserde kendi eserlerini yönetti ve Padişah [[II. Abdülhamid]] tarafından da ödüllendirildi.

1890 yılında yazdığı ''Zemire'' adlı eseri bir yıl sonra İstanbul’daki bir Fransız tiyatrosu olan Concordia Tiyatrosu’nda Bennati Topluluğu tarafından sahnelendi. Bu temsilden sonra bir süreliğine Fransa’ya giden besteci, kendisine destek olacak bir zengin ile çalışacak olsa da, ani ölümle ortada kaldı. Bir yıl kaldığı Fransa’dan 1892’de dönen Çuhacıyan, Padişah II. Abdülhamid için [[Hamidiye Marşı]]'nı besteleyerek ''Malûmat''<nowiki>’</nowiki>ta yayımladı. Sıkıntılı günler yaşayan ve Paris’ten önce İzmir’e giden Dikran Çuhacıyan, yüzünde nükseden [[kanser]] mikrobuna yenilerek 21 Mart 1898’de İzmir’de öldü. Cenazesi İzmir Ermeni Mezarlığı’na gömüldü.