II. Petar Petrović Njegoš: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
Değişiklik özeti yok |
||
35. satır:
Amcası [[I. Petar Petrović-Njegoš|I. Petar]]'ın ardından tahta geçince, vaftiz adı olan Rado yerine Petar adını aldı. Teokratik bir sistemle yönetilen Karadağ geleneği gereğince, 1833'te piskopos olarak takdis edildi. Hükümdarlığı sırasında [[Çar|Rus çarı]] [[I. Nikolay]]'ın mali desteğiyle çeşitli reformlar yaptı, okullar açtı, jandarma örgütünü kurdu ve başkent Çetine'de (Cetinje) Karadağ'daki ilk basımevini kurdu. Ayrıva Radoniç ailesinin elinde olan sivil valilik makamını kaldırarak ve yerel beylerin gücünü 12 beyden oluşan, kendi denetimi altında Çetine'de toplanan, hem yasama, hem de yargı gücünü elinde bulunduran bir senatoya devrederek yönetimini güçlendirdi
[[İtalya]] ve [[Avusturya İmparatorluğu|Avusturya]] ile ilişkilerini iyi tutmakla birlikte, [[Rusya İmparatorluğu|Rusya]]'nın da kışkırtmasıyla, [[Osmanlı Devleti|Osmanlılar]]'a karşı düşmanca bir siyaset izledi. Petar, 1838 yılında, sınırlarını genişletmek ve Osmanlı Devleti'nden intikam almak için o bölgede yaşayan reayayı ikna ederek isyan ettirdi. Karadağlılar, Osmanlı Devleti'nin elinde bulunan [[Podgorica]]'ya ve [[İşboz]]'a saldırdı. Ayrıca [[Bosna]]'ya gönderdiği Karadağlılar, Osmanlı cizyedârını öldürerek birçok hayvanı gasp ettiler. [[Grahova]]'daki halkın tepkisine Petar'ın destek vermesiyle, gasp, isyana dönüştü. Bu isyan, 1838 yılında Osmanlı kuvvetlerinin Hersek sancakbeyi önderliğinde Karadağ'a girmesiyle sonuçlandı ve isyan bastırıldı.
[[Kotor]]'un Campo Formio Antlaşmasıyla Avusturya'ya verilmesinden sonra Adriyatik'le bağlantısı kesilen Karadağ'ın, denize ulaşması için 1832'de [[İşkodra Gölü]]'ndeki [[Zabljak]]'ı (Zabljak Crnojevica) aldı. Onun döneminde Karadağ'da ilk defa bir Rus Çarı (I. Nikolay) "Karadağlışarın Hükümdarı" unvanını aldı.<ref name="ref702">[[Uğur Özcan]], ''II. Abdülhamid Dönemi Osmanlı-Karadağ Siyasi İlişkileri'', [[Süleyman Demirel Üniversitesi]], Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilimdalı Doktora Tezi, Isparta, 2009.</ref>
| |||