Türk Kurtuluş Savaşı: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok
Peykbot (mesaj | katkılar)
k yazım düzeltme
1. satır:
{{madde adıkaynaksız}}
{{Birleş|Amasya Genelgesi}}
{{diğer anlam|Bağımsızlık Savaşı}}
{{Birleş|Erzurum Kongresi}}
{{diğer anlam|Kurtuluş Savaşı (anlam ayrımı)}}
{{Birleş|Sivas Kongresi}}
{{Savaş bilgi kutusu
{{Birleş|çatışma = Türk Kurtuluş Savaşı}}
Düzenli ordulardan oluşan işgalci güçlere karşı, bugünkü deyimiyle bir [[gerilla savaşı]] uygulamıştır. Yerel sivil örgütlenmeler, çeteler olarak ortaya çıkan Kuvayımilliye ile, ilk direniş olayları [[Güneydoğu Bölgesi]]'nde [[Fransızlar]]a karşı görülmüşse de, örgütlü direniş [[İzmir]]'in düşmanca ele geçirilmesinden sonra [[Ege Bölgesi]]'nde [[Kuva-yi Milliye]] olarak başlamış ve bağımsız yerel örgütlenmeler olarak yayılmıştır. Bölgesel kuruluşlar, daha sonra [[TBMM]]'nin kurulması ile birleştirilmiş ve [[Birinci İnönü Muharebesi|I. İnönü Savaşı]] sırasında da düzenli orduya dönüşmüştür.
|parçası =
|resim = [[Dosya:Sevr Antlaşması Türkçe.PNG|300px]]
|başlık = [[Sevr Antlaşması]]na göre [[Osmanlı İmparatorluğu|Osmanlı]] toprağının bölünmesi
|tarih = 19 Mayıs 1919-11 Ekim 1922
|yer = [[Anadolu]] ve [[Trakya]]
|bölge =
|sebep =
|sonuç = Kesin Türk zaferi
* [[Lozan Antlaşması]] imzalandı.
* [[Osmanlı İmparatorluğu|Osmanlı Saltanatı]] sona erdi.
* [[Türkiye Cumhuriyeti]] kuruldu.
|coğrafi_değişiklikler =
|savaşan1 = '''[[Ankara Hükûmeti]]'''<br/>{{Bayraksimge|Türkiye|boyut=20px}} [[Büyük Millet Meclisi]]<br/>{{Bayraksimge|Türkiye|boyut=20px}} [[Kuva-yi Milliye]]
<hr>
'''{{bayraksimge|SSCB}} [[Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği|SSCB]] (malzeme ve finansal yardım)
|savaşan2 = '''[[İtilaf Devletleri]]'''<br />
{{Bayraksimge|Fransa|boyut=20px}} [[Fransa]]<br />{{Bayraksimge|Yunan Krallığı|boyut=20px}} [[Yunanistan Krallığı|Yunanistan Krallığı]]<br />{{Bayraksimge|Birleşik Krallık|boyut=20px}} [[Britanya İmparatorluğu]]<br />{{Bayraksimge|İtalya Krallığı|boyut=20px}} [[İtalya Krallığı|İtalya Krallığı]]<br>
[[Dosya:US flag 48 stars.svg|23px]] [[Amerika Birleşik Devletleri|ABD]]<ref group="Not">Sadece deniz kuvvetleriyle lojistik destek. Ayrıntılı bilgi için [[Türk Kurtuluş Savaşı ve ABD]] maddesi incelenebilir.</ref>
*[[Dosya:Tr ponto2.gif|border|20px]][[Dosya:Flag of Administration of Western Armenia.svg|border|20px]] [[İç Cephe-Ayaklanmalar|İç isyancılar]]<br />
'''[[İstanbul]] Hükûmeti'''
*{{bayraksimge|Osmanlı İmparatorluğu}} [[İç Cephe-Ayaklanmalar|İç isyancılar]]
|savaşan3 =
|komutan1 = {{Bayraksimge|Türkiye|boyut=20px}} [[Mustafa Kemal Atatürk]] <br />
{{Bayraksimge|Türkiye|boyut=20px}} [[Musa Kâzım Karabekir|Kâzım Karabekir]] <br />
{{Bayraksimge|Türkiye|boyut=20px}} [[İsmet İnönü]] <br />
{{Bayraksimge|Türkiye|boyut=20px}} [[Ali Fuat Cebesoy]] <br />
{{Bayraksimge|Türkiye|boyut=20px}} [[Fevzi Çakmak]] <br />
|komutan2 = {{Bayraksimge|Fransa|boyut=20px}} [[Henri Gouraud]]<br />
{{Bayraksimge|Yunan Krallığı|boyut=20px}} [[Anastasios Papoulas]]<br />
{{Bayraksimge|Yunan Krallığı|boyut=20px}} [[Georgios Hatzianestis]]<br />
{{Bayraksimge|Yunan Krallığı|boyut=20px}} [[Nikolaos Trikupis]]<br />
{{Bayraksimge|Birleşik Krallık|boyut=20px}} [[George Milne]]<br />
{{Bayraksimge|Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti|boyut=20px}} [[Drastamat Kanayan]]<br />
{{Bayraksimge|Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti|boyut=20px}} [[Movses Silikyan]]
|komutan3 =
|güç1 = 19 Mayıs 1919:~35.000 asker ve [[milis]]<ref name="dijimecmua">[http://www.dijimecmua.com/news-times/1932/index/1051053_milli-mucadele-milli-mucadele-nin-zor-sartlari-ermeni-harekati-pontus-ayaklanmasi-/] News Times, Sayı 6, Sayfa 6, Şubat 2011.</ref><br>Ekim 1920: Düzenli ordu kuruluşu: 86.516<ref group="Not">Düzenli ordu kurulduğunda birliklerdeki mevcut subay ve er sayıları:<br>
Batı Cephesi Komutanlığı: 1.728 subay ve 27.571 er<br>
Doğu Cephesi Komutanlığı: 1.425 subay ve 20.181 er<br>
Elcezire (Diyarbakır) Cephesi Komutanlığı: 700 subay ve 6.066 er<br>
3. Kolordu Komutanlığı: 477 subay ve 9.256 er<br>
Adana Havalisi K. Komutanlığı: 360 subay ve 11.212 er<br>
Kastamonu Havalisi Komutanlığı: 143 subay ve 2.527 er<br>
Ankara Komutanlığı: 399 subay ve 4.471 er<br>
---
'''Toplam:''' 5.232 subay ve 81.284 er (=86.516 asker)</ref><ref name="genelkurmay"/><br>
Ağustos 1922: 312.000<ref>Klaus Kreiser, Christoph K. Neumann, ''Kleine Geschichte der Türkei'', Reclam yayınevi, ISBN 3150105404, 2003, [http://books.google.com/books?ei=Od-XT9_4NIaj4gSuppnFBg&hl=de&id=J0JpAAAAMAAJ&dq=kleine+geschichte+der+t%C3%BCrkei+klaus&q=%22im+August+1922+z%C3%A4hlte+die+t%C3%BCrkische+Armee%22 sayfa 403]. {{de}}; (kaynaktan tercüme: Ağustos 1922'de, Büyük Taarruz öncesi Türk ordusu 297.794 asker ve 14.345 subaydan oluşuyordu (toplam 312.139 kişi).)</ref>
|güç2 = 23 Nisan 1920'ye kadar:<ref name="genelkurmay">Genelkurmay Başkanlığı, ''Türk İstiklal Harbinde Batı Cephesi, C.II, 2. Kısım, Ankara 1999, sayfa 225</ref><br>{{Bayraksimge|Fransa|boyut=20px}}: 59.000 asker<br>{{Bayraksimge|Birleşik Krallık|boyut=20px}}: 38.000 asker<br>{{Bayraksimge|İtalya Krallığı|boyut=20px}}: 17.900 asker<br>
----
{{Bayraksimge|Yunan Krallığı|boyut=20px}}: 90.000 asker<ref name="genelkurmay"/> (23 Nisan 1920'de)<br>
1922: 225.000<ref name="atam1">Atilla Kollu, [http://www.atam.gov.tr/index.php?Page=DergiIcerik&IcerikNo=564 ''Büyük Zafer (Öncesi ve Sonrası İle)''] Atatürk Araştırma Merkezi, (Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, sayı 24, Cilt VIII, Temmuz 1992), Kaynaktan= Türk ordusu: 8,658 subay ve 199,283 er (=207,941 asker), Yunan ordusu: 6,546 subay ve 218,432 er (=224,978)</ref>-250.000<ref>T. Walter Williams: [http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?res=9F03E5DE1F3AE433A25753C1A96F9C946395D6CF ''When Greek meets Turk; How the Conflict in Asia Minor Is Regarded on the Spot - King Constantine's View''], [[New York Times]], 10.09.1922 tarihli makale. {{en}}</ref><br>
----
{{Bayraksimge|Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti|boyut=20px}}: 10.050 asker<ref>Halil Aytekin, ''Kıbrıs’ta Monarga (Boğaztepe Ermeni Lejyonu Kampı)'', Türk Tarih Kurumu Basımevi-2000, sayfa 97</ref><ref name="genelkurmay"/> [[Kurtuluş Savaşı Güney Cephesi|Güney cephesinde]], 20.000 asker<ref>Anahide Ter Minassian: La république d'Arménie. 1918-1920 La mémoire du siècle., éditions complexe, Bruxelles 1989 ISBN 2-87027-280-4, p. 220</ref> [[Kurtuluş Savaşı Doğu Cephesi|Doğu cephesinde]]<br>
----
Mayıs 1919 - Şubat 1923:<br>[[İç Cephe-Ayaklanmalar|İç isyancılar]]: +50.000 isyancı<ref name="genelkurmay"/><ref name="hacettepe">[http://www.ait.hacettepe.edu.tr/akademik/arsiv/ayak.htm Dr. Yunus Kobal: ''Milli Mücadelede İç Ayaklanmalar'', Hacettepe Üniversitesi]</ref><ref name="kurtulus">[http://www.kurtulussavasi.org/savaslarantlasmalar4.php]kurtulussavasi.org, ''Savaşlar ve Antlaşmalar: TBMM'ne karşı ayaklanmalar''</ref>
|güç3 =
|kayıp1 = [[Ordu (askeriye)|Askeri]] zayiat:<br>
37.975 ölü<ref name="aybars">Ergün Aybars, ''Türkiye Cumhuiyeti Tarihi 1, Ege Üniversitesi Basımevi, 1986, sayfalar 341-348</ref>
<ref group="Not">Savaş meydanında ölenler: 9.167 (662 subay ve 8.505 er)<br>
Yaralanma sonunda hastanede ölenler: 2.474 (75 subay ve 2.399 er)<br>
Hastalıktan hastanede ölenler: 22.690 (147 subay ve 22.543 er)<br>
Askere alma mıntıkalarında ölenler: 2.956 (118 subay ve 2.838 er)<br>
Kıtalarda muhtelif sebepten ölenler: 688 er<br>
---
'''Toplam:''' 37.975 ölü</ref><br>31.173 yaralı<ref name="aybars"/><br>7.000-22.000 esir<ref>Osman Akandere, [http://www.atam.gov.tr/index.php?Page=DergiIcerik&IcerikNo=238 ''1923 Yılı Ortalarında Uluslar Arası Kızılhaç Komitesince Görevlendirilen Heyetin Anadolu’daki Teftiş Gezileri ve Hazırladıkları Rapor''], Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, Sayı 53, Cilt: XVIII, Temmuz 2002</ref><ref>Ahmet Özdemir, [http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/45/783/10069.pdf ''Savaş esirlerinin Milli mücadeledeki yeri''], Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, Cilt: 2 Sayı: 6 Yayın Tarihi: 1990, sayfa 325-333 (PDF sayfa 5-13)</ref><ref group="Not">Yunanistan’ın elinde bulunan Türk harp esirleri konusunda Türk ve Yunan tarafları farklı rakamlar vermişlerdir. Yunan Kızılhaç’ı Türk esir sayısını 510 subay, 6.012 asker 309 sivil olmak üzere 6.813 olarak verirken, mübadeleye esas olan Türk esir sayısı ise 329 subay, 6.002 asker ve 15.742 sivil esir olarak belirtilmiştir. Fakat başka kaynaklara göre farklı esir sayıları mevcuttur. (Ayrıntılı bilgi için bkz. a.g.e. Ahmet Özdemir sayfa 325-333)</ref>
|kayıp2 = {{Bayraksimge|Yunan Krallığı|boyut=20px}} [[Yunanistan Krallığı]]: 24,240 ölü<br>
18,095 kayıp<br>
48,880 yaralı<br>
10,000 esir<br>
+100.000 zayiat<ref>Επίτομος Ιστορία Εκστρατείας Μικράς Ασίας 1919–1922 (Abridged History of the Campaign of Minor Asia), Directorate of Army History, Athens, 1967, Table 2 (Yunanca)</ref>
|kayıp3 =
|notlar =
}}{{İç Ayaklanmalar Cephesi}}{{Kurtuluş Savaşı Batı Cephesi}}{{Kurtuluş Savaşı Doğu Cephesi}}{{Kurtuluş Savaşı Güney Cephesi}}
'''Türk Kurtuluş Savaşı''', '''İstiklâl Harbi''', '''Türk İstiklâl Harbi''' ya da '''Millî Mücadele''' olarak adlandırılan, [[I. Dünya Savaşı]]'ndan yenik çıkan [[Osmanlı İmparatorluğu]]'nun [[İtilaf Devletleri]]'nce işgali sonucunda [[Misak-ı Millî]] sınırları içinde ülke bütünlüğünü korumak için girişilen çok cepheli siyasi ve askeri mücadele. 1919-1922 yılları arasında gerçekleşmiş ve 11 Ekim 1922'de imzalanan [[Mudanya Mütarekesi]] ile fiilen, 24 Temmuz 1923'te imzalanan [[Lozan Antlaşması]] ile resmen sona ermiştir.
 
[[Mustafa Kemal Atatürk|Mustafa Kemal Paşa]] Kuvayımilliye'nin kuruluşunu şöyle açıklar:
Kurtuluş Savaşı, dört belirgin döneme ayrılabilir:
 
{{Cquote|
# [[I. Dünya Savaşı]] sonrası dönemi: [[Mondros Mütarekesi]]'nin yürürlüğe girdiği 30 Ekim 1918'den, Mustafa Kemal Paşa'nın 9. Ordu müfettişi olarak [[Anadolu]]'ya yola çıktığı 19 Mayıs 1919'a kadardır
''Hükûmet merkezi, düşmanların şiddetli çemberi içindeydi. Siyasal ve askerî bir çember vardı. İşte böyle bir çember içinde yurdu savunacak, ulusun ve devletin bağımsızlığını koruyacak kuvvetlere emrediyorlardı. Bu biçimde yapılan emirlerle, devlet ve ulusun araçları temel görevlerini yapamıyorlardı.Yapamazlardı da... Bu araçları savunmanın birincisi olan ordu da, 'ordu' adını korumakla birlikte, elbette temel görevini yerine getirmekten yoksundu. İşte bunun içindir ki yurdu savunmak ve korumak olan temel görevi yerine getirmek, doğrudan doğruya, ulusun kendisine kalıyor. Buna Kuva-yi Milliye diyoruz...''
# Örgütlenme dönemi: [[Mustafa Kemal'in Samsun'a çıkışı]]ndan, Ankara'daki [[Büyük Millet Meclisi]]'nin açıldığı 23 Nisan 1920'ye kadardır.
}}
# Hakimiyetin sağlanması dönemi: 23 Nisan 1920'den, [[Londra Barış Konferansı]]'nın ikinci safhasının başladığı Mart 1922'ye kadardır.<ref>İkinci safhanın başlangıcı olan Mart 1920'da Müttefik devletlerince ilk defa olarak "Ankara hükümetine" barış önermiştir: Conference of London. (2007, July 2). In Wikipedia, The Free Encyclopedia. Retrieved 22:06, November 24, 2007, from http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Conference_of_London&oldid=142083124</ref>
# Barışın sağlanması dönemi: Mart 1922'den, [[Cumhuriyetin ilanı|Cumhuriyetin ilan edildiği]] 29 Ekim 1923'e kadardır.
 
== I.Amasya DünyaTamimi Savaşı(22 sonrası, Ekim 1918 - MayısHaziran 1919) ==
{{ana madde|Amasya Genelgesi}}
{{Bakınız|Osmanlı Cephesi (I. Dünya Savaşı)}}
I. Dünya Savaşı'na [[Almanya]] ile birlikte giren Osmanlı Devleti, [[Çanakkale Savaşları|Çanakkale Savaşı]]'ndaki başarılı savunmaya, [[Irak]]'ta [[Kutü’l-Ammare]]'de İngiliz ordusunu kuşatıp esir almasına ve savaşın son aylarında [[Kafkasya]] cephesindeki başarılara rağmen savaşın son günlerinde [[Filistin]] cephesinde [[Edmund Allenby]] komutasındaki İngiliz ordularına karşı [[Nablus Hezimeti]]ne uğramıştı. [[Yıldırım Orduları Grubu]]nun 18 Eylül 1918'deki bu bozgundan sonra [[Liman von Sanders]] komutanlıktan istifa etmiş ve yerine Padişah tarafından kendisine Yaver-i Fahri Hazret-i Şehriyari ünvanı da verilen [[Mustafa Kemal Paşa]] atanmıştı. Mamafih 1 Ekim 1918'de [[Şam]], 16 Ekim 1918'de [[Hama]] ve [[Humus]], 25 Ekim 1918'de de [[Halep]] kaybedildi.
 
[[12 Haziran]] [[1919]]’da [[Havza]]'dan [[Amasya]]'ya gelen Mustafa Kemal Paşa buradan yayınladığı bildiri ile ülkenin içine düştüğü durumu açıklıkla saptıyor, çözümün bütün güçlerin birleşmesinden geçtiğini vurguluyordu. M.Kemal Amasya'da [[Anadolu]] ve [[Rumeli]]’de kurulan [[Mudafaa-i Hukuk Dernekleri]]ni birleştirme, kongreler yaparak tüm ulusun kesin kararına dayalı yeni bir yönetim kurma amacıyla Amasya Tamimi’ni hazırlamıştır.
[[Megiddo Savaşı (1918)|Suriye cephesinin çöküşü]] üzerine [[İttihat ve Terakki]] hükümeti 8 Ekim 1918'de istifa etti. Hükümet ileri gelenlerinden [[Talat Paşa|Talat]], [[Enver Paşa|Enver]] ve [[Cemal Paşa|Cemâl Paşalar]] yurt dışına kaçtılar. Genel af ilan edilerek, sürgün ve hapisteki muhaliflerin İstanbul'a dönüşüne izin verildi. 30 Ekim 1918'de imzalanan [[Mondros Ateşkes Antlaşması|Mondros Mütarekesi]] ile Osmanlı hükümeti yenilgiyi kabul etti.
Bu tamimin önemli maddeleri:
* [[Vatan]]ın bütünlüğü ulusun bağımsızlığı tehlikededir. Hükûmet millet için üstlendiği görev ve sorumluluklarını yerine getirememektedir.
* [[Ulus]]un bağımsızlığını yine ulusun azim ve kararı kurtaracaktır.
* Ulusun haklarını dünyaya duyurmak için her türlü etkiden ve kontrolden uzak bir ulusal kongrenin toplanması şarttır. Bu kongreye her ilden, her sancaktan milletin güvenini kazanmış üç temsilcinin seçilerek hemen yola çıkarılması gereklidir. Keyfiyet milli bir sır olarak saklanmalıdır.
* Doğu illeri adına, [[10 Temmuz]]’da [[Erzurum]]’da bir kongre toplanacaktır.
 
'''Amasya Tamimi’nin önemi:'''
[[Mondros Mütarekesi]] gereğince [[İtilaf devletleri]]'ne güvenlikleri gereği istedikleri yerleri işgal etme yetkisi tanınıyordu. 30 Ekim 1918'de [[Mondros Mütarekesi]] imzalandığında [[Musul]] ve çevresi henüz [[Ali İhsan Sabis]] Paşa komutasındaki Türk birliklerinin idaresindeydi. Ateşkesten sonra İngilizler, Musul ve [[Zaho]]'daki sivil [[Hıristiyan]]ların topluca öldürüldüğünü iddia ederek Türk birliklerinin Musul'u terk etmesini istediler. [[Ali İhsan Sabis]] Paşa, bu isteği reddetti ancak [[Suriye]] cephesinde [[Mustafa Kemal Paşa]] komutasındaki Yıldırım Orduları grubunun [[Şam]]'dan sonra [[Halep]]'te de [[İngiliz]]lere yenilip{{fact}} [[Adana]]'ya kadar çekilmesi neticesinde demiryolu ikmal hatlarının kesilmesi üzerine ve İstanbul hükümetinin de bu yolda emir vermesinden sonra [[Musul]]'u bırakıp [[Nusaybin]]'e kadar çekildi. İngiliz askerleri hiçbir direnişle karşılaşmadan Musul'a girdiler. İstanbul'dan benzer bir emir [[Mustafa Kemal Atatürk|Mustafa Kemal Paşa]]'ya da [[Çukurova]] bölgesini terketmesi için gelmişse de Mustafa Kemal Paşa [[Adana]]'yı boşaltmamış ve [[Kara Harp Okulu|Harbiye Nezaretiyle]] yaptığı telgraflaşmalarda emrin kanunsuz olduğunu söyleyerek emre direnmişti. Harbiye nezareti, kendisini görevden alıp karargaha çağırdığında ordunun bir kısım silahlarını halka dağıtarak düşman eline geçmesine mani olmuştu. Bazı silahlar ise, [[Anadolu]]'da bir düşman direnişinde kullanılmak üzere [[Teşkilat-ı Mahsusa]] elemanları tarafından daha güvenli olan doğu cephesine taşınmıştı. [[Mustafa Kemal Paşa]]'nın İstanbul'a dönmesinden sonra [[Ali Fuat Paşa]], emrindeki 20. kolorduyu teçhizatıyla birlikte önce [[Konya]]'ya sonra da [[Ankara]]'ya getirerek [[İstiklal Savaşı]] hazırlıklarına başladı. Bu sırada [[Musa Kâzım Karabekir|Kâzım Karabekir]] Paşa da emrindeki 15. kolordu'yu terhis etmemiş ve [[Erzurum]]'da savaşa hazır tutmaktaydı.
=== İstanbul işgali, Kasım 1918 ===
{{Bakınız|İstanbul'un işgali}}
[[Dosya:RHS Lemnos.jpg‎|thumb|200px|Yunan zırhlı "Kilkis" (yanında [[muhrip]] ''Dafni'')]]
[[Dosya:RN Roma at Constantinople 1918.jpg|thumb|200px|İtalyan zırhlı RN ''Roma'' (İstanbul, 1918)]]
6 Kasım'da Boğazlar silahsızlandırıldı. 7 Kasım'da işgal güçleri [[Çanakkale]]'den geçti. 13 Kasım 1918 günü, [[İtilaf Devletleri]]nin 61 parça harp gemisinden oluşan bir donanması, mütareke şartlarının kendilerine verdiği yetkiye dayanarak, [[İstanbul]] önlerine gelip demir attılar. Bu donanmada 15 muharebe gemisi, 11 [[kruvazör]], 29 muhrip ve 6 [[denizaltı]] gemisi bulunuyordu.<ref name="atam2"/> Aynı gün Boğazdan 11 harp gemisi ile [[Yunanlı]]ların bir [[zırhlı]]sı daha giriş yapmış ve toplam gemi sayısı 73'e çıkmıştır.<ref name="atam2"/> 13 Kasım'da [[İtilaf Devletleri|İtilaf]] filosundan 2.616 [[İngiliz]], 540 [[Fransız]] ve 470 [[İtalyan]] askeri olmak üzere toplam, 3.626 asker [[İstanbul]]'a çıkarıldı.<ref name="atam2">Zekeriya Türkmen [http://www.atam.gov.tr/index.php?Page=DergiIcerik&IcerikNo=234 ''İstanbul’un İşgali ve İşgal Dönemindeki Uygulamalar (13 Kasım 1918-16 Mart 1920)''], ATATÜRK ARAŞTIRMA MERKEZİ DERGİSİ, Sayı 53, Cilt: XVIII, Temmuz 2002</ref>
23 Kasım 1918'de Ahmet İzzet Paşa yeni hükümeti kurdu. 9 Şubat'ta ''Hadisat'' gazetesinde [[Süleyman Nazif]] 'Kara Gün' başlıklı bir yazı yazdı. Türk milletinin böyle bir işgali yaşamadığını ve bunu kaldıramayacağını söyledi. İtilaf devletleri Türk halkının tepkisini çekmemek ve işgalin haklılığını kanıtlamak için işgalin geçici olduğunu amacının Padişahlığı, halifeliği, azınlıkları korumak olduğu. Padişahlık makamının kaldırılmadığını ve İstanbul'dan verilecek kararların geçerli olduğunu ilan etti.
 
Bu tamim ulusal egemenliğe dayalı yeni Türk devletinin kurulması yolunda atılan ilk adımdır. Ulusun teşkilatlandırma ve mücadele yöntemleri belirginleşmiştir. [[Ulusal egemenlik]] ve [[ulusal bağımsızlık]] fikri ilk kez ortaya atılmıştır.
Çoğunluğu İngilizlerden oluşan bir subay grubu ve asker grubu meclisi bastı ve kapattı. Böylece TBMM açılana kadar halkın sesi kesildi. Milliyetçi ve milli mücadelenin devamını sağlamak amacını güden milletvekillerini [[Malta Adası|Malta]]'ya sürgüne gönderdiler. Bu vekillerin bir kısmı 1921'de bir kısmı da 1922-1923 arasında Anadolu'ya döndüler.
 
'''Amasya Genelgesi'nde imzası ve onayı olanlar:'''
=== Kuva-yi Milliye ===
* Mustafa Kemal
{{Ana|Kuva-yi Milliye}}
* Refet Bele
{{Bakınız|Bergama Baskını|Malgaç Baskını|Erbeyli Baskını|Erikli Baskını|Tellidede muharebeleri|Akbaş Cephaneliği Baskını}}
* Rauf Orbay
* Ali Fuat Cebesoy
* Kazım Karabekir
* Mersinli Cemal Paşa
 
== Erzurum Kongresi (23 Temmuz - 7 Ağustos 1919) ==
[[İttihat ve Terakki]] yönetiminin, gizli bir teşkilat olan [[Teşkilat-ı Mahsusa]] vasıtasıyla Anadolu ve Rumeli'de savaş sonrası bir direniş hareketi örgütlediği anlaşıldı. Direnişin amacı, doğu illerinin Ermenilere, Ege bölgesinde bazı yerlerin Yunanlılara ve Adana yöresinin Fransa kontrolündeki Suriye'ye verilmesini öngören girişimlere karşı mücadele etmekti. Yanı sıra, savaş yıllarında çeşitli yöntemlerle önemli servete ve yerel iktidara kavuşan İttihat ve Terakki yanlısı zümrelerin konumlarının korunması, savaş sırasında sürülen [[gayrimüslim]] Osmanlı vatandaşlarının geri dönmesinin önlenmesi, bundan dolayı çıkabilecek karışıklıklar nedeniyle müttefik devletlerin olası müdahalesine karşı konulması amaçlanmaktaydı.
{{ana madde|Erzurum Kongresi}}
[[Vilayet-ı Şarkiye Müdafaa-i Hukuk-u Milliye Cemiyeti]] [[Erzurum]] Şubesi ile [[Trabzon Müdafaa-i Hukuk-u Milliye Cemiyeti]] ortak bir [[kongre]] düzenlemek için çalışmalar yapıyorlardı. [[3 Temmuz]]’da Erzurum’a gelen [[Mustafa Kemal]], [[7-8 Temmuz 1919]]’da [[İstanbul]]’a görevinden ve askerlikten ayrıldığını bildirerek, [[Osmanlı]] [[Hükûmet]]i ile tüm ilişkilerini sona erdirmiştir. Mustafa Kemal ertesi gün Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti Erzurum Şubesi’nin başkanlığına seçildi. Erzurum, [[Sivas]], [[Bitlis]], [[Van]] ve [[Trabzon]]’u temsil etmek üzere 56 delegenin katıldığı Erzurum Kongresi [[23 Temmuz]] [[1919]]’da Mustafa Kemal’in başkanlığında toplanarak aşağıda yazılı tarihi kararı almıştır.
 
'''Erzurum Kongresi Kararları:'''
1919 başlarından itibaren [[Kuva-yi Milliye]] (milli kuvvetler) adıyla silahlanan bazı gruplar, Ege ve Karadeniz bölgesinde Rumlara, Güneydoğu'da ise Ermenilere karşı çatışmalara girdiler. Bu grupların çoğu 50 ila 200 kişilik düzensiz kuvvetlerden oluşmakta ve Teşkilat-ı Mahsusa üyesi olduğu bilinen kişilerce yönetilmekteydi.
* Ulusal sınırlar içinde vatan bir bütündür, bölünemez.
* Yabancıların baskısı altındaki Osmanlı Hükûmeti’nin dağılması karşısında ulus tümden direniş ve savunmaya geçecektir.
* Vatanı kurtarma yolunda İstanbul Hükûmeti başarısız kalırsa geçici bir hükümet kurulacaktır.
* Ulusal kuvvetleri ve ulusal iradeyi egemen kılmak esastır
* [[Hıristiyanlık|Hıristiyan]]lara egemenlik ve ayrıcalık tanınamaz.
* [[Manda]] ve [[himaye]] kabul edilemez.
* [[Mebusan Meclisi]] açılmalı, hükümetin çalışmalarını denetlemelidir.
'''Kongrenin Önemi:'''
* Yeni bir devlet kurma düşüncesi belirginleşmiştir.
* [[Misak-ı Milli]] sınırları ilk kez belirlenmiştir.
* Mustafa Kemal’in başkanlığında Doğu illerini temsilen, [[Heyet-i Temsiliye]] (Temsil Heyeti) adıyla bir [[yürütme]] [[organ]]ı seçilmiştir.
* [[Erzurum Kongresi]]’nin toplanma amacı bölgesel, alınan kararlar yönünden ise ulusaldır.
 
== Sivas Kongresi([[4 Eylül]] - [[11 Eylül]] [[1919]]) ==
1919 Şubat ayında Müttefik İşgal Kuvvetleri Yüksek Komutanı [[Edmund Allenby]], Anadolu'da asayişi sağlamak ve henüz teslim olmamış olan [[Ali Fuat Paşa]] komutasında [[Ankara]]'daki 20. ve [[Musa Kâzım Karabekir|Kâzım Karabekir]] Paşa komutasında [[Erzurum]]'daki 15. kolorduların teslim olmalarına ikna edilmeleri amacıyla, [[İngiliz]] ordusunun [[Suriye]] cephesinde Türk kuvvetlerini kısa sürede nasıl yendiğini bilen üst düzey bir Türk komutanının özel yetkilerle donatılarak Anadolu'ya gönderilmesini önerdi. 15 Mayıs 1919'da "Anafartalar Kahramanı" ve "Yaver-i Fahri Hazret-i Şehriyari (Padişahın Onursal Yaveri)" [[Mirliva]] [[Mustafa Kemal Atatürk|Mustafa Kemal Paşa]], 9. Ordu komutanı ve Anadolu Genel Müfettişi sıfatıyla, padişah VI. Mehmet [[VI. Mehmet|Vahdettin]] tarafından Anadolu'ya gönderildi.
{{ana madde|Sivas Kongresi}}
 
Ulusal direnişi oluşturmada ikinci büyük adım Sivas’ta atılmıştır. Bu kongre, [[Heyet-i Temsiliye]]’nin yanı sıra bazı vilayetlerden seçilmiş temsilcilerle birlikte 38 delegenin katılımı ile 04/11 Eylül 1919’da yapılmıştır. İstanbul Hükûmeti’nin Sivas’ta kongrenin yapılmasını önlemek için uyguladığı tüm baskılar sonuçsuz kalmıştır.
=== İzmir işgali, Mayıs 1919 ===
 
'''Sivas Kongresi Kararları:'''
{{Bakınız|İzmir'in İşgali|Urla Olayları}}
* Erzurum Kongresi'nde alınan kararlar kabul edildi.
[[Dosya:Izmir15Mayis1919.jpg|thumb|200px|Yunan askerlerinin İzmir'e gelişi]]
* Anadolu ve Rumeli’de kurulmuş olan Müdafaa-i Hukuk dernekleri, Anadolu ve Rumeli [[Müdafaa-i Hukuk Derneği]] adı altında birleştirildi. Erzurum Kongresi’nde seçilen 9 kişilik Heyet-i Temsiliye, 6 kişi daha ilave edilerek tüm yurdu temsil etme yetkisiyle genişletildi. Başkanlığına Mustafa Kemal getirilmiştir.
'''Önemi:'''
* Erzurum Kongresi'nde alınan kararlar bir bölge halkının kararları olmaktan çıkarılıp tüm ulusa mal edilmiştir.
* Ulusun geleceğine ulusun kendisinin karar vereceği ilkesi gerçekleştirilmiştir.
* M.Kemal kongrede Temsil Heyeti’* [[TBMM]] bu kongrede seçilen Temsil Heyeti tarafından açılacaktır.
Mustafa Kemal Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Derneği'nin başkanı olarak seçilmekle Ulusal Kurtuluş Savaşı’nın yetkili lideri haline gelmiştir.
 
== Amasya Görüşmeleri(20 Ekim - 22 Ekim 1919) ==
[[İzmir]]'in işgali düşüncesi 1919'un Şubat ortalarında [[Yunanistan]] başbakanı [[Venizelos]]'un önerisiyle, [[İngiltere]] başbakanı [[Lloyd George]] tarafından ortaya atıldı. İzmir'in İşgali, I. Dünya Savaşı sonrasında Paris'te toplanan uluslararası barış konferansının kararıyla ortaya çıktı. [[Amerika Birleşik Devletleri|ABD]] başkanı [[Wilson]] bu öneriye önce kesinlikle karşı çıktı, ancak 25 Mart olayında daha esnek bir tavrı benimsedi. 7 Mayıs ta İngiltere, ABD ve Fransa, Yunan donanmasının İzmir'e gönderilmesinde mutabık kaldılar.
 
Mustafa Kemal, İstanbul Hükûmeti ile yaptığı yazışmalarda; Hükûmetin Erzurum ve Sivas Kongreleri’nde alınan kararlarına bağlı olmasını, [[Meclis-i Mebusan]] toplanana kadar hükümetin önemli kararlar almamasını, atamalarda [[Heyet-i Temsiliye]]’ye danışılmasını istemiştir. Ancak bütün bu yazışmalar bir sonuç vermedi. Bununla birlikte, İstanbul Hükûmeti Mustafa Kemal ile görüşmek üzere [[Anadolu]]’ya bir temsilci gönderdi.([[Bahriye Nazırı Salih Paşa]]).
İzmir'in işgali kansız başladı. Hatta İzmir'in işgalini 1 gün önceden bildiğinden İzmir'deki Osmanlı Ordusuna karşılık vermemesini emretmiştir. Böylece İzmir'deki Osmanlı Ordusu hareketsiz kaldı ve Yunanlılara teslim oldu.
İstanbul Hükûmeti ile Heyet-i Temsiliye arasında yapılan Amasya görüşmelerinde taraflar şu esaslar üzerinde anlaşmışlardır:
* İstanbul Hükûmeti Sivas Kongresi kararlarını [[Meclis-i Mebusan]]’da onaylanması şartıyla kabul edecektir.
* Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Derneği yasal bir kuruluş olarak İstanbul Hükûmeti’nce tanınacaktır.
* Türklerin çoğunlukta olduğu yerlerin işgaline izin verilmeyecektir.
* Müslüman olmayan topluluklara Türklerin egemenlik haklarını, toplumsal dengesini bozacak ayrıcalıklar tanınmayacaktır.
* Meclis-i Mebusan’ın güvenlik bakımından İstanbul’ da toplanması uygun değildir. Bu nedenle Meclis Anadolu'da geçici olarak toplanacaktır.
* [[İtilaf Devletleri]] ile yapılacak barış görüşmelerinde Heyet-i Temsiliye’nin uygun göreceği temsilcilerin bulunması sağlanacaktır.
'''Sonuç:'''
* Heyet-i Temsiliye Osmanlı Hükûmeti tarafından resmen tanınmıştır.
* Görüşmeler sonunda Meclis-i Mebusan’ın İstanbul dışında açılması İstanbul Hükûmeti’nce kabul edilmemiştir.
 
== Heyet-i Temsiliye'nin Ankara'ya gelişi([[27 Aralık]] [[1919]]) ==
İşgal günü Yunan ordusunun en yaman birlikleri olan [[evzon]] askerleri şehirde zafer turu attılar. Bu zafer turu sırasında Türk subayları sahil şeridine dizdiler. Aziz Nesin bu olayı daha sonra araştırmalarına dayanarak kitabında anlatacaktı: Bir Türk Subayı [[Evzon]] askerinin "Zito Venizelos" diye bağırmasını istediği halde yapmadığı için öldürüldü. Evzon askerleri şehri her gezdiklerinde ve subaya geri döndüklerinde bir kez süngüleniyordu. Bu Türk Subayı 22 kez süngülendi ve şehit oldu. Yunanlılar daha ilk gün birçok Türk asker ve vatandaşı öldürdü. Böylece işgal daha ilk günde 400 kişiye mâl oldu.
 
27 Aralık 1919’da Ankara’ya gelen Mustafa Kemal burasını Anadolu’daki direniş hareketinin merkezi olarak seçmişti. Gerçekten de [[Ankara]] coğrafi konum bakımından Anadolu’nun ortasına yakın bir yerde bulunuyordu. Ayrıca o dönemin en önemli ulaşım aracı olan demiryolu Ankara’ya kadar uzanıyordu. Batı cepesine yakındı. Haberleşmede olanakları daha avantajlıydı. Ankara'da halkın kurtuluşa ve direnişe desteği tamdı.
[[İzmir'in işgali]] ile Türk halkında var olan fakat yetersiz komutanlar yüzünden kullanılamayan mücadele yeteneği tekrar uyandı ve İzmir'deki bir kısım asker istifa ederek [[Milli Mücadele]]'ye katıldı. Aynı zamanda İzmir'de kalan Türkler de işgalin getirdiği huzursuzluğa dayanamadı ve Anadolu'ya göç etti. Kalmakta ısrar eden Türk ailelerse Yunan askerinin tavırlarına ve yaptıkları eziyetlere daha fazla dayanamayıp Anadolu'daki milli mücadeleye destek vermek amaçlı olarak göç ettiler.
[[Dosya:Greek occupation troops in Anatolia.jpg|thumb|200px|Yunan işgal askerleri Anadolu'da.]]
"Türk asker ve subayları dipçiklenerek, süngülenerek öldürülüyor, üzerlerindeki kıymetli eşyalar zorla alınıyordu. İşgale karşı boyun eğmiş bulunan Ali Nadir Paşa yerde sürüklenerek tekmeleniyordu. Türk subayları "Zito Venizelos" diye bağırmaya zorlanıyor, ağır hakaretlere uğruyorlardı. Bağırmayı reddedenler ise süngüleniyordu. Reddedenlerden Albay Fethi Bey de süngülenerek şehit edildi. Şehrin diğer yerlerinde de olaylar, yağma, öldürme ve tecavüz olayları başladı. Türkler'e ait evler ve işyerleri [[Rumlar]] tarafından yağmalanıyor, canını, malını, namusunu korumak isteyen Türkler öldürülüyordu. Bütün bu olaylar "uygar ulusların temsilcilerinin" gözleri önünde, "uygar devletlerin" izniyle yapılıyordu. [[Lord Curzon]]'un 18 Nisan 1919 tarihli bildirisinde "Selanik kapılarının 5 mil dışında asayişi sağlayamayan Yunanistan'ın Aydın Vilayeti'nde (İzmir o tarihte Aydın Vilayeti içinde idi.) barış ve güvenlik sağlamakla görevlendirilmesini" uygun görmediğini açıkladığı Yunanlılar ilk gün 400 Türk öldürmüşlerdi. Çevre köy ve kazalardaki olaylarla bir iki gün içinde 5.000 kadar Türk öldürüldü."<ref>http://www.weblopedi.com/isgaller/izmirin_isgali-t176.0.html</ref>
 
İzmir kenti ile birlikte Ayvalık, iki kent arasındaki sahil şeridi, Çeşme yarımadası ve Belkahve'ye kadar İzmir'in hinterlandı da işgal edilmiştir. 23 Nisan 1920'de Ankara'da [[TBMM]]'nin açılmasından sonra Yunan ordusu İzmir'den harekete geçerek, [[Sevr Antlaşması]] ile [[İtalyan]] bölgesi olarak kabul edilen Manisa, Uşak, Denizli, Balıkesir, Bursa şehirlerini de işgal etmiştir. Bu sebeple [[Yunanistan]] ile arasında ihtilaf çıkan [[İtalya]] ise bu işgalden sonra Kurtuluş Savaşı müddetince Ankara hükümetini desteklemiş ve askeri yardım da yapmıştır.
 
== Örgütlenme Dönemi, Mayıs 1919 - Mart 1920 ==
{{bakınız|Türk Kurtuluş Savaşı'nın düzenlenmesi}}
[[Dosya:Yunan Ordusunun Panormos (Bandırma) girişi 1919.jpg|thumb|200px|Yunan Ordusunun Panormos ([[Bandırma, Balıkesir|Bandırma]])'a girişi]]
[[Dosya:YorukAliKucukGrup.jpg|thumb|200px|[[Yörük Ali Efe|Yörük Ali Efe Gurubu]]]]
[[Dosya:Mustapha Kemal Pasha & members of his Nationalist Committee, Sivas, 1919.jpg|thumb|200px|Sivas Kongresi Delegeleri toplu halde]]
Paris'te toplanan uluslararası Barış Konferansı, o günlerde açıklanması beklenen Türk Barış Antlaşmasını, 1919 Mayıs başlarında belirsiz bir geleceğe erteledi. 15 Mayıs'ta Yunan kuvvetleri, müttefik devletlerin kararıyla [[İzmir'in İşgali|İzmir'i işgal etti]]. Ulusal bir felaket olarak görülen bu olay, Türkiye çapında müthiş bir ulusal tepkiye yol açtı. 23 Mayıs'ta Fatih ve [[Sultanahmet mitingi|Sultanahmet]]'te Türk siyasi tarihinin o güne kadarki en büyük kitle gösterileri düzenlendi. Direniş fikri, İttihat ve Terakki yandaşlarının görüşü olmaktan çıkarak tüm ülke sathına yayıldı.
 
21 Haziran'da Mustafa Kemal, Anadolu'daki en önemli askeri birliklerin komutanları olan [[Musa Kâzım Karabekir|Kâzım Karabekir]], [[Refet Bele|Refet]] ve [[Ali Fuat Cebesoy|Ali Fuat]] Paşalar ve Ege bölgesinde asayişi sağlamakla görevlendirilen [[Rauf Orbay|Rauf Bey]] ile Amasya'da buluşarak [[Amasya Genelgesi|Amasya Tamimi]]'ni yayımladı. Bildiri, ulusal bağımsızlığın ancak ulusun "azim ve iradesi" ile sağlanacağını vurgulayarak, ülke çapında bir direniş hareketinin işaretini vermekteydi</sup> [[Musa Kâzım Karabekir|Kâzım Karabekir]]'in öncülüğünde [[Erzurum]]'da toplanan [[Erzurum Kongresi|Doğu İlleri Müdafaa-yı Hukuk Cemiyeti Kongresi]], askeri görevlerinden istifa eden Mustafa Kemal'i kongre başkanı seçti. Kongre, Doğu illerinin Ermenistan'a verilmesi olasılığına karşı direnme kararı alırken, Türkiye'nin kalkınması için Amerikan mandası fikrine açık kapı bırakmamaktaydı.
 
4 Eylül 1919'da Türkiye'nin her yanından gelen delegelerin katılımıyla [[Sivas]]'ta toplanan [[Sivas Kongresi|kongrede]], genel seçimler yapılıp yeni [[Mebusan Meclisi]] kuruluncaya kadar İstanbul hükümetiyle tüm resmi bağların kesilmesi kararlaştırıldı. Ülke çapında yeni bir idari ve siyasi örgütlenme kurmak amacıyla bir [[Heyet-i Temsiliye]] kuruldu.
 
Kasım ayında Adana, Maraş, Antep ve Urfa'nın Fransızlarca işgali üzerine, Heyet-i Temsiliye tarafından yönlendirilen direniş hareketi başlatıldı. Direniş umulmadık bir hızla başarıya ulaşarak 1920 Mayısı'nda Fransızları ateşkese zorladı.
 
=== Osmanlı Meclisinin açılması ve Misak-ı Milli, Kasım 1919 - Ocak 1920 ===
Aralık ayında yapılan genel seçimler sonucunda [[son Osmanlı Meclis-i Mebusanı (1920)]] oluştu. Meclise Anadolu'dan sadece Milli Mücadele yanlısı milletvekilleri seçildi. İki ayrı ilden milletvekili seçilen [[Mustafa Kemal Atatürk|Mustafa Kemal Paşa]]'nın İstanbul'a gitmeyi reddetmesi üzerine, Sivas Kongresi başkan vekili olan [[Rauf Orbay]] Meclis reisliğine seçildi. 28 Ocak 1920'de Mebusan Meclisi daha sonra [[Misak-ı Milli]] adıyla anılan “Ahd-ı Milli Beyannamesi”ni kabul etti. Beyanname, [[Mondros Mütarekesi]] sınırları içinde tam bağımsızlık sağlanıncaya kadar mücadeleye devam etmeyi öngörmekteydi.
 
=== Osmanlı Meclisinin kapatılması, Mart 1920 ===
16 Mart 1920'de Meclis-i Mebusan da dahil olduğu halde Babıali ve bütün hükümet daireleriyle beraber İstanbul, İngilizler tarafından cebren ve resmen işgal edilmiştir. İngiliz birlikleri İstanbul'da bulunan, başta [[Rauf Bey]] olmak üzere önde gelen Milli Mücadele yanlısı milletvekillerini tutukladılar. Ayrıca telgrafhaneler de işgal altına alınmış ve resmi makamlar arasında iletişim imkânı kalmamıştı. Bu şartlara göre, Anadolu, İstanbul ve resmi makamlarla ortak hareketten mahrum kalmıştı.
 
İstanbul’daki olağanüstü hal, ortaya Osmanlı Devletinin kimin idaresi ve hangi güçlerin kanunlarının geçerli olduğu sorunu ortaya çıkarmıştır. Bu durumda Mustafa Kemal, Temsil Heyetinin başkanı olarak: "Bu hareketin Anadolu’da Osmanlı Kanunlarının yürürlüğünü engellemeyeceğinden ve her ne şekilde olursa olsun alınacak önlemlere Osmanlı milleti uygarlık yeteneği özellikle dikkat çekici bulunduğundan kanun dışında hiçbir işlem yapılmaması ve bütün görevlerin özenle yapılması hayatımızın gereklerindendir" diye genelge yayınlamıştır <ref>http://ataturk.yargitay.gov.tr/hukuk/komutanlik.html</ref>.
 
Bunun üzerine Meclis 18 Mart 1920 bir toplanarak kendini feshettiğini açıkladı. Meclisin kendini feshettiği açıklaması padişahın 11 Nisan 1920'de ikinci meşrutiyetin sona erdiğini açıklaması ile bir başka Meclis oluşturma yolunu kapatmıştır. Aynı gün [[Şeyhülislâm]] [[Dürrizâde Abdullah]]'ın, "[[Padişah]] ve [[Halife]] kuvvetleri dışındaki millî kuvvetleri kâfir ilan eden ve katlinin vacip" olduğunu bildiren fetvası "Takvim-i Vekayi"de yayınlandı. Padişah Osmanlı Devleti'nin tarihinde bir bölümü kapatmayı amaçlamış ve kendi otoritesi dışında bulunan bütün güçlerin (millî kuvvetleri) devlet karşıtı olduğunu ilan etmiştir. Padişah ve atadığı hükümetler Osmanlı devletinin idaresine tek otorite durumuna gelmişlerdi.
 
== Hakimiyetin sağlanması, Mart 1920 - Mart 1922 ==
[[Dosya:Prayers in the front of BMM.jpg|thumb|200px|[[Türkiye Büyük Millet Meclisi (1. Dönem)|Büyük Millet Meclisinin]] açılışı]]
[[Dosya:Yunan Ordusunun Edirneye girişi (12 Temmuz 1920).jpg|thumb|200px|Yunan Ordusunun [[Edirne]]'ye girişi (12 Temmuz 1920)]]
 
Bu dönemde Büyük Millet Meclisi'nin etkinlikleri karşı taraflara Anadolu'yu kendisinin temsil ettiği ve onun içinde olmadığı hiçbir barışın geçerliliği olmadığını kabul ettirmesi çabasıdır. Bir yandan uluslararası destek ve yardım arayışına girilerek, [[Batum]]'un geri verilmesi karşılığında [[Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği|Sovyetler Birliğinden]] mali yardım sağlandı. Öbür yandan Anadolu'nun çeşitli yörelerindeki düzensiz direniş gruplarını tasfiye ederek düzenli bir ordunun kurulması için adımlar atıldı. Askeri olarak karşısına çıkacak bütün güçlerle baş edebilecek düzeyde olduğunu kanıtladı.
 
=== Büyük Millet Meclisi açılması, 23 Nisan 1920 ===
Osmanlı Meclisinin fesh edilmesi yeni bir meclisin, bir kurucu meclisin, gerekliliğini doğurmuştu. Kurucu Meclis ve seçimlerle ilgili 19 Mart 1920'de bir bildiri yayınladı. Sultan İstanbul'da idi ve Mustafa Kemal "olağanüstü yetkilere sahip bir meclis" olarak takdim etti. Seçimlerin yapılması için yayınlanan bu bildiri uyarınca, yurdun her yerinde seçimler yapıldı. 16 Mart 1920'deki baskından kurtulan milletvekilleri gizlice Ankara'ya geçtiler. Bolu Düzce, Hendek bölgesinde başlayan ve Nallıhan, Beypazarı çevresine sıçrayan (bakınız İsyanlar (İç Cephe)) ayaklanma olayları oldu. Bu olaylardan dolayı, seçilen milletvekillerinin tümünün gelmesi beklenilmeden, Millet Meclisi'nin açılma hazırlıkları yapıldı.
 
[[Büyük Millet Meclisi]] 23 Nisan 1920'de Ankara'da Mustafa Kemal Paşa önderliğinde toplandı. Bu tarihten itibaren İstanbul hükümetinin etkisi İstanbul kenti ve çevresiyle sınırlı kalırken, Ankara'da oluşturulan Meclis ve hükümet, fiilen Türkiye'nin yönetimini ele aldı. Mustafa Kemal 24 Nisan 1920'de Meclis Başkanı seçildi.
 
=== İç Cephe ===
[[Dosya:Kocatepe1922.jpg|thumb|200px|Başkumandan Mustafa Kemal Paşa Kocatepe'de.(26 Ağustos 1922)]]
[[Dosya:Çerkez Ethem, Çerkez savaşçıları ve Mustafa Kemal Atatürk, 06-1920.jpg|thumb|200px|[[Mustafa Kemal Atatürk|Mustafa Kemal Paşa]], [[Çerkes Ethem]] ve [[Kuva-yi Seyyare]] askerleri]]
{{Bakınız|İç Cephe-Ayaklanmalar}}
1920 yılında Kurtuluş Savaşı ve sırasında ayaklanma çıkaran ve yağmaya girişenleri, bozguncuları, orduya ait silah ve mühimmatı çalanları, casusları, asker kaçaklarını, Millî Mücadele'yi engelleme amacıyla propaganda yapanları yargılamak için [[İstiklal Mahkemeleri]] kuruldu.
 
Ağustos 1921'de [[Tekâlif-i Milliye Emirleri|Tekalifimilliye Kararları]] yayımlandı ve halk ulusal yükümlülüklerini yerine getirmeye teşvik edildi.
 
Bazıları Anadolu topraklarının bir bölümünde yeni bir devlet kurmayı amaçlayan, bazıları ise saltanat ve hilafet yanlısı olanlar tarafından çıkarılan isyanlar bastırıldı. Ülke içindeki Ermeni ve Rum azınlıkların dış destekli isyanları da büyümeden bastırıldı.
 
=== Doğu Cephesi ===
[[Dosya:KazimKarabekir.jpg|thumb|200px|[[Musa Kâzım Karabekir|Kâzım Karabekir]] [[Gümrü Antlaşması]]'nı imzalamak için yola çıkmadan önce]]
{{Bakınız|Kurtuluş Savaşı Doğu Cephesi}}
 
Dünya Savaşı sonunda Kuzeydoğu cephesi Müttefik devletlerin talebi doğrultusunda 1914 Osmanlı-Rus sınırına çekilmişti. Bu sınır Ardeşen-Yusufeli-Oltu-Bayezit hattından geçiyordu. Sınırın öte yanında 1918'de [[Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti]] kuruldu.
 
1920 Eylülünde Türk-Rus mutabakatının sağlanması üzerine 28 Ekim 1920'de [[Musa Kâzım Karabekir|Kâzım Karabekir]] komutasında harekete geçen Türk kuvvetleri, 10 gün süren bir harekât sonunda Ermenistan'ı kesin yenilgiye uğrattı. Bu harekâtta Türk tarafından 6 asker öldü, Ermeniler tarafında ise 95 asker öldü.<ref name="ttk">[http://www.ttk.org.tr/index.php?Page=Sayfa&No=256 ''İSTİKLÂL HARBİ'NİN ANA HATLARI'']Türk Tarih Kurumu</ref> 1 Aralık'ta imzalanan [[Gümrü Antlaşması]] ile Türk-Ermeni sınırı, 1878 öncesindeki Osmanlı-Rus sınır hattına çekildi. Bu sınır, bugünkü Türkiye-Ermenistan sınırıdır. 2 Aralık'ta Kızıl Ordu Ermenistan'ı işgal ederek bağımsız Ermenistan'ın varlığına son verdi.
 
=== Güney Cephesi ===
[[Dosya:AntepGaziler.jpg|thumb|200px|9 Şubat 1921'de Antep'in teslimiyetiyle Fransız Ordusuna esir düşen Türkler]]
{{Bakınız|Kurtuluş Savaşı Güney Cephesi}}
 
Türk-Fransız Cephesi veya Güney Cephesi Kurtuluş Savaşı Milli kuvvetlerin Fransız lejyoner birliklerine (Fransız, Cezayir ve Ermeni Askerlerinden oluşan) karşı verdikleri savaşı kapsamaktadır. İngilizler [[Musul]], [[İskenderun]], [[Kilis]], [[Antep]], [[Maraş]], [[Elbistan]] ve [[Urfa]]’yı işgal ettiler. Fransızlar ise [[Adana]], [[Mersin]] ve [[Osmaniye]]’yi işgal ettiler.
 
İşgalin sonlandırılmasında Molla Mehmet Karayılan 6400 civarında şehit vererek Fransızlara kendi birliğinin onlarca misli kayıp verdirdi. Böylece Karayılan Antep'te efsane oldu.
 
Maraş’ta, [[Sütçü İmam]]’ın önderliğini yaptığı mücadele sonunda Maraş’ta tutunamayan düşman şehri terk etmek zorunda kaldı (12 Şubat 1920). Urfa şehrinde [[Ali Saip]] (Ursavaş) Bey tarafından teşkilatlandırılan Türk direnişi başarıyla sonuçlandı. Fransızlar 11 Nisan 1920’de şehri boşalttılar.
 
Antep halkı 1 Nisan 1920’de Fransızlara karşı ayaklandıysa da 9 Şubat 1921’de teslim oldu. TBMM, Fransa ile [[Ankara Anlaşması]]’nı imzalayarak Güney Cephesini kapatmak zorunda kaldı.
 
=== Batı Cephesi ===
{{Bakınız|Kurtuluş Savaşı Batı Cephesi}}
 
[[File:Eski-Séhir. Une filée du 3ime Corps d' Armée.jpg|thumb|200px|20 Temmuz 1921'de işgal edilen [[Eskişehir]]'deki Yunan birliği]]
Buradaki Savaşlar,İzmir-Bursa-Balıkesir-Kütahya-Eskişehir hattında gerçekleşti. Müttefik devletler tarafından 18 Nisan 1920'de [[Paris]]'in [[Sevr|Sèvres]] banliyösünde ilan edilen [[Sevr Antlaşması]] Türkiye'den önemli bazı toprakların alınmasını ve Türk devletinin müttefikler kontrolü altında bir tür yarı-bağımsız statüde yönetilmesini öngörmekteydi. Türk tarafının anlaşmayı imzalamayı Mısak-ı Milliye'ye karşı bulduğu için müttefikler, Yunan ordusunu Anadolu içine sevk ettiler. Temmuz ayında Bursa, Ağustos'ta Uşak Yunanlılar tarafından işgal edildi. Yıl sonunda Yunan ordusu Eskişehir ve Kütahya'yı tehdit etmeye başladı. Bu sırada çıkan [[Çerkez Ethem]] İsyanı Türk savunmasını zor durumda bırakarak, Yunanlıların mevzilerini ilerletmesine yardımcı oldu.
 
Batı Cephesi komutanlığına atanan [[İsmet İnönü|İsmet Bey]], Ocak 1921'de [[Birinci İnönü Muharebesi]] ve Mart 1921'de [[İkinci İnönü Muharebesi]]'nde Yunan ilerlemesini durdurdu. İnönü zaferleri, milli ordu projesinin başarısını kanıtlayarak [[Türkiye Büyük Millet Meclisi|TBMM]] hükümetinin otoritesini pekiştirdi, Milli Mücadelenin nihai zaferine olan güveni sağladı. 27 Mart'ta Afyon'un kaybedilmesi bu zafer duygusunu ancak kısmen gölgeleyebildi. Temmuz 1921'de Yunan Kuvvetleri [[Garp Cephesi]] ordularını [[Kütahya-Eskişehir Muharebeleri]]nde yenilgiye uğratarak çevirme harekatıyla yok etmek üzereyken, komutayı bizzat ele alan [[Mustafa Kemal]] ve [[Fevzi Paşa]], Türk birliklerini süratle geri çekerek Sakarya nehri kıyılarına çektiler.
[[Dosya:Turkish infantryman during the War of Independence.jpg|thumb|200px|Türk piyadeler]]
Ancak 23 Ağustos - 13 Eylül arasında süren [[Sakarya Meydan Muharebesi]] ile Yunan taarruzu püskürtüldü. Bu zafer nedeniyle Mustafa Kemal Paşa'ya müşir (mareşal) rütbesi ve Başkumandan payesi verildi.
[[Dosya:After Greek atrocity August 1922.jpg|250px|left|thumb|Mağlup olup çekilirken Türk kasaba ve köylerini ateşe veren Yunanlıların ardından cepheye yetişen Türk sıhhiye birlikleri yaralıları taşıyor.]]
Nihayet 26 Ağustos 1922'de Afyon'un doğusundaki mevzilerden taarruza geçen Türk ordusu, 30 Ağustos'taki [[Dumlupınar Meydan Muharebesi]]'nde Yunanlıları kesin yenilgiye uğrattı. Tamamen dağılan Yunan ordusunun boşalttığı Ege bölgesi birkaç gün içinde Türk kuvvetlerinin eline geçti. Nihayet 9 Eylül'de Türk orduları [[İzmir]]'e girerek Yunan işgaline son verdi.
 
=== Londra Barış Konferansı, Şubat 1921 ve Mart 1922 ===
{{ana madde|Londra Barış Konferansı}}
 
1921 yazında [[Londra Barış Konferansı]] ile müttefikler Sèvres Antlaşmasını Ankara hükümetine kabul ettirmek istediler. TBMM hükümetinin kesin tavrı karşısında Yunan ordusu bu kez Ankara'yı ele geçirmek üzere harekete geçti. [[Sakarya Meydan Muharebesi]] bir güç gösterisi olarak gerçekleşti.
 
1922 yılının ilk yarısı sonuçsuz barış müzakereleri ile geçti. Bu dönemde değiştirilmiş Sèvres Antlaşması ortaya atıldı. Bu yeni çözüm Sèvres hükümlerini yumuşatılmış şekli olmaktaydı.
 
== Barışın sağlanması, Mart 1922 - Kasım 1923 ==
[[Dosya:Greek POW generals.jpg|thumb|250px|2 Eylül'de esir alınan Yunan Ordusu komutanları: ''soldan sağa'' 4.Tümen komutanı Dimaras, 1.Kolordu komutanı (Başkumandanlığına yeni tayin edilen) Trikupis, Kurmay Albay Adnan Bey, 2.Kolordu komutanı Dighenis (Diyenis), Yüzbaşı Emin]]
Bu dönemde [[Büyük Millet Meclisi]]'nin etkinlikleri çizilen sınırların dünyaca kabulünü ve bu sınırlar içinde Cumhuriyet ile yönetilecek devletin ilanını kapsamaktadır.
 
=== Mudanya Mütarekesi, Eylül 1922 ===
{{Bakınız|Mudanya Mütarekesi}}
İzmir'in kurtuluşundan sonra [[Fahrettin Altay]] komutasındaki [[TBMM]] Süvari Kolordusu kuzeye yöneldi ve birkaç gün sonra İngiliz işgalinde bulunan [[Çanakkale Boğazı]] karşısında mevzilenerek İngilizlerin çekilmesi için bir ültimatom verdi. [[Çanakkale Krizi]] adı verilen bu olay üzerine, 15 Eylül'de başbakan [[Lloyd George]] başkanlığında toplanan İngiliz kabinesinin Liberal Parti'li bazı üyeleri ültimatomu reddederek, İngiltere ile Türkiye arasında savaş çıkmasına yol açacak bir politika benimsedi. Ancak İngiliz kamuoyunun sert tepkisi üzerine koalisyon ortağı olan [[Muhafazakâr Parti]] hükümetten çekildi. Lloyd George hükümeti 19 Ekim'de düştü. 11 Ekim'de İngiltere ile Ankara hükümeti arasında [[Mudanya Mütarekesi|Mudanya]]'da ateşkes imzalandı. Ateşkes anlaşması en kısa zamanda [[İsviçre]]'nin [[Lozan]] (Lausanne) kentinde bir barış konferansı toplanmasını öngörüyordu.
 
=== Saltanatın kaldırılması, 1 Kasım 1922 ===
{{bakınız|Saltanatın Kaldırılması}}
[[Dosya:Sultanvahideddin.jpg|thumb|200px|[[Vahidettin]] İstanbul’dan Malta'ya gitmek üzere ayrılırken]]
1 Kasım'da TBMM, İstanbul hükümetinin hukuki varlığına son vererek Türkiye'nin tek ve tartışmasız hakimi oldu.
 
Şeklen "halife" unvanını koruyan VI. Mehmet Vahdettin 10 Kasım'da son cuma selamlığına katılmış, ancak yaşamına ve özgürlüğüne yönelik tehditleri gerekçe göstererek 17 Kasım sabahı Boğaziçi'nde demirli bulunan İngiliz zırhlısı ile Malta'ya sığınmıştır. Bunun üzerine 19 Kasım'da TBMM, veliaht [[Abdülmecit Efendi]]'yi halife ilan etmiştir.
 
=== Lozan Barış Konferansı, Kasım 1922 ===
[[Dosya:Delegation of Turks which was sent to Lausanne.png|thumb|200px|[[Lozan Barış Konferansı]]'nda Türk heyeti: ön sıra; ''soldan sağa'' [[Reşit Saffet Atabinen|Reşit Saffet]], [[Zülfü Tigrel|Zülfü]], [[Rıza Nur]], [[İsmet İnönü|İsmet]], [[Zekai Apaydın|Zekâi]], [[Muhtar Çilli|Muhtar]], [[Münir Ertegün|Münir]], arka sıra; [[Atıf Esenbel|Atıf]], [[Yahya Kemal Beyatlı|Yahya Kemal]], ?, [[Ruşen Eşref Ünaydın|Ruşen Eşref]], [[Mustafa Şeref Özkan|Mustafa Şeref]], [[Tahir Taner|Tahir]], [[Cevat Açıkalın|Cevat]], [[Tevfik Bıyıkoğlu|Tevfik]], [[Sabri Artul|Sabri]], Seniyettin, [[Hayım Nahum]], [[Mehmet Ali Balin|Mehmet Ali]], [[Zühtü İnhan|Zühtü]], [[Şevket Doğruer|Şevket]], [[Yusuf Hikmet Bayur|Yusuf Hikmet]], [[Süleyman Saip Kıran|Süleyman Saip]], [[Fuat Ağralı|Fuat]], [[Celâl Hazım Arar|Celâl Hazım]], [[Hüseyin Pektaş|Hüseyin]]]]
{{Bakınız|Lozan Barış Konferansı}}
20 Kasım 1922'de toplanan [[Lozan Barış Konferansı]]'nda Türk delegeleri [[İsmet İnönü|İsmet Paşa]] ve Dr. [[Rıza Nur|Rıza Nur Bey]] idi. 4 Şubat 1923'te konferans anlaşma sağlanamadan dağıldı. Türkiye'de, müzakere edilen anlaşmanın [[Misak-ı Milli]] sınırlarından taviz verdiğini belirterek dayatılan koşullara direnen Meclisin feshedilerek yeni Meclis üyelerinin seçilmesi üzerine, 23 Nisan'da yeniden toplanan konferans, 24 Temmuz 1923'te [[Lozan Barış Antlaşması]] kabul edildi.
 
=== Lozan Antlaşması, 24 Temmuz 1923 ===
{{Bakınız|Lozan Antlaşması}}
Bu antlaşma ile Türkiye [[Hicaz]], Mısır, Suriye, Filistin, Irak, [[Kıbrıs]] ve [[Oniki Ada]] üzerindeki tüm haklarından vazgeçti; [[Batı Trakya]]'da da bazı koşullarla Yunan egemenliğini kabul etti. [[Türkiye]] ayrıca [[İstanbul]] ve [[Çanakkale]] Boğazlarının silahsızlandırılarak uluslararası bir komisyonun yönetimine bırakılmasını da kabul etti. Osmanlı borçlarının bir kısmı silinirken, bakiyesinin uzun vadede ve uygun koşullarla [[Türkiye]] tarafından ödenmesi de kabul edildi.
 
Türkiye'deki gayrimüslim azınlıklara uluslararası hukukun koruması altında bazı haklar tanındı. Buna karşılık Türkiye'nin idari, hukuki, adli ve mali konulardaki bağımsızlığı onaylandı.
 
Antlaşmaya ekli bir protokolle, Türkiye'deki Rum azınlığı ile Yunanistan'daki İslam azınlığın (bazı istisnalarla) zorunlu [[Türkiye-Yunanistan Nüfus Mübadelesi|mübadelesine]] karar verildi.
 
=== Cumhuriyetin İlanı, 29 Ekim 1923 ===
{{Bakınız|Cumhuriyetin İlanı}}
29 Ekim 1923 günü Atatürk, milletvekilleri ile görüştükten sonra taslağı hazırlanan "Cumhuriyet" önergesini Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne verdi. Meclis önergeyi kabul etti. Böylece, Türkiye devletinin yönetimi biçimi "Cumhuriyet" olarak, adı "Türkiye Cumhuriyeti Devleti" olarak belirlendi. Atatürk, kurulan Türkiye Cumhuriyeti'nin, ilk "Cumhurbaşkanı" oldu.
 
== Ek konular ==
[[Dosya:Commanders of the Independence War (Turkey).JPG|thumb|300px|Kurtuluş Savaş komutanlarından bazılar:1. sıra: Ferik [[Ali Fuat Cebesoy|Ali Fuat (Cebesoy)]], Ferik [[Cevat Çobanlı|Cevat (Çobanlı)]], Müşir [[Fevzi Çakmak|Fevzi (Çakmak)]], Ferik [[Musa Kâzım Karabekir|Kâzım Karabekir]], Ferik [[Fahrettin Altay|Fahrettin (Altay)]]; 2.sıra: Mirliva [[Kâzım İnanç|Kazım (İnanç)]], Mirliva [[Ali Sait Akbaytogan|Ali Sait (Akbaytogan)]], Mirliva [[Ali Hikmet Ayerdem|Ali Hikmet (Ayerdem)]], Mirliva [[Kemalettin Sami Gökçen|Kemalettin Sami (Gökçen)]], Mirliva [[Cafer Tayyar Eğilmez|Cafer Tayyar (Eğilmez)]], Mirliva [[İzzettin Çalışlar|İzzettin (Çalışlar)]], Mirliva [[Şükrü Naili Gökberk|Şükrü Naili (Gökberk)]]; 3.sıra: Mirliva [[Asım Gündüz|Asım (Gündüz)]], Albay [[Alaaddin Koval|Alaaddin (Koval)]], Mirliva [[Mehmet Sabri Erçetin|Mehmet Sabri (Erçetin)]], Albay [[Sabit Noyan|Sabit (Noyan)]], Albay [[Ömer Halis Bıyıktay|Ömer Halis (Bıyıktay)]]; son sıra, soldan 3 Kaymakam (=Yarbay) [[Hayrullah Fişek|Hayrullah (Fişek)]] ]]
İngiltere, Batı Anadolu'yu işgal eden Yunan kuvvetlerine politik ve parasal destek vermiş fakat Yunan hükümetinin ısrarlı talebine rağmen Yunan ordusunda danışman ve subay bulundurmaktan kaçınmıştır. Yunanistan'a İngiliz askeri yardımı 1922 başlarında kesilmiştir.
 
Kurtuluş Savaşı sırasında düzensiz Türk kuvvetleri Adana, Maraş, Antep ve Urfa'yı işgal eden Fransız ordusuna karşı savaşmıştır. Aralık 1919-Mayıs 1920 arasında altı ay süren çatışmalar, 31 Mayıs 1920'de ateşkes ile sonuçlanmıştır. Bu tarihten sonra [[Fransa]] uluslararası planda genellikle Ankara Hükümetini desteklemiş, Ekim 1921'de Anadolu'dan çekilen Fransız kuvvetleri, Türk tarafına önemli boyutta silah ve mühimmat teslim etmiştir.
[[Dosya:Memory of Victory, 1925.jpg‎|left|236px|thumb|Atatürk ve silah arkadaşları]]
1919 Mayısında İzmir'in Yunanlılarca işgalini kendi çıkarlarına yönelik bir saldırı olarak değerlendiren [[İtalya]], Kurtuluş Savaşı süresince Türk tarafını desteklemiştir. 1919 yazında Kuşadası cephesinde Yunan ve İtalyan kuvvetleri çatışmıştır.
 
== İlgili marşlar ==
* "[[Hoş gelişler ola]]" [http://www.youtube.com/watch?v=rw6ZMYoNv40 ''...Arş arş arş leri ileri arş ileri marş ileri...'']
* "[[s:Ankara Marşı|Ankara Marşı]]" [http://www.youtube.com/watch?v=Twm1x13FF9s ''Ankara, Ankara Güzel Ankara...'']
* "[[s:Sakarya Marşı|Sakarya Marşı ]]" [http://www.youtube.com/watch?v=0Q-8IoL7Cks ''Hürmet sana ey şan dolu sancağım. Baştan başa arza hakim ol şahım...'']
* "[[s:İzmir Marşı|İzmir Marşı ]]" [http://www.youtube.com/watch?v=H9S_j3LwuIc ''İzmir'in dağlarında çiçekler açar. Altın güneş orda sırmalar saçar...'']
 
== Notlar ==
* Kurtuluş Savaşı'nın "son gazisi", emekli [[Albay]] [[Mustafa Şekip Birgöl]], 11 Kasım 2008 tarihinde 105 yaşında hayatını kaybetmiştir.<ref>[http://www.trt.net.tr/wwwtrt/hdevam.aspx?hid=214224&k=1 TRT Haber, Erişim: 13.11.2008]</ref>
{{reflist|group=Not}}
 
== Ayrıca bakınız ==
* [[Sevr Antlaşması]]
* [[Lozan Antlaşması]]
* [[Topyekün savaş]]
* [[Türk Kurtuluş Savaşı'na katılan üst kademelerdeki komutanlar]]
{{Commonscat-ufak|Turkish War of Independence}}
 
== Kaynakça ==
{{Kaynakça}}
 
{{Türkiye Cumhuriyeti}}
 
{{Türk Kurtuluş Savaşı}}
 
[[Kategori:ErmenistanKurtuluş tarihiSavaşı|Düzenlenme]]
[[Kategori:Ermenistan'ın savaşları]]
[[Kategori:Gürcistan'ın savaşları]]
[[Kategori:Osmanlı savaşları]]
[[Kategori:1920'de Türkiye]]
[[Kategori:1921'de Türkiye]]
[[Kategori:1922'de Türkiye]]
[[Kategori:1923'te Türkiye]]
[[Kategori:Kurtuluş Savaşı|*]]
[[Kategori:İki savaş arası dönem]]
 
{{Link SM|hu}}
{{Link KM|lv}}
 
[[en:Establishment of the Turkish national movement]]
[[ar:حرب الاستقلال التركية]]
[[pt:Fundação do Movimento Nacional Turco]]
[[az:Türkiyə Qurtuluş Savaşı]]
[[bg:Турска война за независимост]]
[[ca:Guerra d'independència turca]]
[[de:Türkischer Befreiungskrieg]]
[[en:Turkish War of Independence]]
[[eo:Milito por Turka Sendependiĝo]]
[[es:Guerra de Independencia turca]]
[[fa:جنگ استقلال ترکیه]]
[[fi:Turkin itsenäisyyssota]]
[[fr:Guerre d'indépendance turque]]
[[he:מלחמת העצמאות של טורקיה]]
[[hu:Török függetlenségi háború]]
[[id:Perang Kemerdekaan Turki]]
[[it:Guerra d'indipendenza turca]]
[[ja:トルコ革命]]
[[jv:Perang Kamardikan Turki]]
[[ka:თურქეთის ომი დამოუკიდებლობისთვის]]
[[ko:터키 독립 전쟁]]
[[lv:Turcijas neatkarības karš]]
[[nl:Turkse Onafhankelijkheidsoorlog]]
[[no:Den tyrkiske frigjøringskrigen]]
[[pnb:ترک جنگ آزادی]]
[[pt:Guerra de independência turca]]
[[ro:Războiul de Independență al Turciei]]
[[ru:Война за независимость Турции]]
[[sv:Turkiska frihetskriget]]
[[uk:Турецька війна за незалежність]]
[[ur:ترک جنگ آزادی]]
[[vi:Chiến tranh giành độc lập Thổ Nhĩ Kỳ]]
[[zh:土耳其獨立戰爭]]