'''Muhadiye Muharebesi''', [[1787-1791 Osmanlı-Avusturya Savaşı]] ve [[1787-1792 Osmanlı-Rus Savaşı]] sırasında yapılan ve Osmanlı üstünlüğü ile bitensonuçlanan muharebenin adıdır. Muhadiye,Romanya'da [[Caraş-Severin ili]]'nde şimdi adı "Mehadia" olan şehrin adıdır. [[1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı]]nda kaybedilen ve sonrasında Rus işgaline uğrayan [[Kırım]]'ı geri almak için Osmanlı İmparatorluğu 1787'de [[Rus İmparatorluğu]]'na savaş ilan etti. Ancak beklemediği şekilde Rusya yanında [[1735-1739 Osmanlı-Rus-Avusturya Savaşı]]nda kaybedilen [[Belgrad]]'ı geri almak isteyen Avusturya'nın savaş ilanı ile karşılaştı. Osmanlı divanında veziri azam komutasında Osmanlı Ordusunun ilk olarak Avusturya üzerine yürüyüp, Avusturya'nın engellenmesi ardından Rusların üzerine yürünmesine karar verildi. Osmanli Padişahı [[I. Abdülhamit]]'in emriyle Serdar-ı Ekrem olan [[Sadrazam]] [[Koca Yusuf Paşa]] Osmanlı ordusunu [[Sofya]] üzerinden harekete geçirtti.
==Savaş==
Lazarathâne isimli bir mevkide Avusturya ordusuyla karşılaşan Memiş Paşa’nın süvarileri, şiddetli bir hücumla Avusturya ordusunu istihkâmlarından söktü. İki yüz bin kişilik orduya sâhib olan Avusturya İmparatoru II. Josef, sayıca üstün olmasına karşın bu saldırı karşısında tutunabilmek için ordusunu Muhadiye Boğazı'na doğru çekmek zorunda kaldı. Muhadiye Boğazı, çok sarp ve geçilmesi ve zapt edilmesi zor bir yerdi. Aynı zamanda [[Temeşvar]] eyaletinin kilit noktası sayılırdı. Ortasından bir de nehir geçiyordu.
Sadrâzam Koca Yûsuf Paşa, serasker [[Kethüda Çerkes Meyyit Hasan Paşa|Kethüda Cenaze Hasan Paşa]] ve diğer komutanlarıyla hareket tarzını istişare ettikten sonra, evvelâ boğazın iki tarafındaki tabyaların zaptına karar verdi. Üç gün süren [[Muhadiye Muharebesi]] çarpışmalarında Avusturya ordusu ağır bir yenilgiye uğratılıp boğazdaki tabyalar ele geçirildi. Muhadiye Muharebesi'nin kaybedilmesiyle, Muhadiye boğazında tutunamayan Avusturya İmparatoru [[II. Joseph (Kutsal Roma İmparatoru)|II. Joseph]], Şebeş boğazına güç bir hâlde kaçtı.<ref name="uzunçarsılı"> Uzunçarşılı, İsmail Hakkı (2003). Osmanlı Tarihi III. Cilt 1. Kısım: II. Selim'in Tahta Çıkışından 1699 Karlofça Andlaşmasına Kadar. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0013-8. say.532</ref>
==Sonuçları==
Osmanlılar bu savaşın ardından [[Şebeş Muharebesi]]'ni de kazanıp [[Temeşvar]] bölgesine akınlar düzenlediler, belli toprakları işgal edip,[[AvusturyaAvusturyalılar]]lılarıı zor duruma düşürdüler. Ancak aynı başarıyı Ruslar üzerinde gösteremediler.Ruslar, [[Odesa]] ve [[Özi]] kalelerini alıp [[Besarabya]]'ya kadar ilerlediler. [[İzmail]], [[Yaş]], [[Kili]], [[Akkerman]]'da dahil pek çok şehri kuşattılar. Osmanlılarda Rus ilerlemesini durdurmak için kuvvetlerini Ruslar üzerine yönlendirmek zorunda kaldılar.Bu arada geçen bir yıllık zamanda toparlanan Avusturya kuvvetleri Prens [[Josias of Saxe-Coburg-Saalfeld]] komutasında bir kuvvetle tekrar ilerlemeye başladılar. Meşhur Rus general [[Aleksandr Suvorov]] komutasındaki Rus Kuvvetleri ile birleşip [[Focşani Muharebesi|Fokşan]] ve [[Boze Muharebesi]]'ni kazandılar.[[Belgrad]] Avusturya işgaline uğradı.Ancak [[Avusturya Arşidüklüğü]], [[Fransız İhtilali]] sonucu artan [[Fransız]] askeri tehdidi yanında, ülkesindeki toplumlarda [[Fransız İhtilali]]nden kaynaklanan fikirlerden milliyetçi bir ayaklanma tehdidi ve aynı anda iki cephede savaş durumu belirince Osmanlı İmparatorluğu ile apar topar [[Ziştovi Antlaşması]]nı imzalayarak savaştan çekildi. Bu antlaşma ile [[Belgrad]] Osmanlılara geri verilirken, Avusturya sadece bugünkü [[Romanya]] topraklarında bulunan [[Orşova]] şehri ve şimdiki [[Hırvatistan]] topraklarında kalan iki küçük yerin (iki küçük köyün) kendisine bırakılmasına razı olmak zorunda kaldı.
