Popülizm: Revizyonlar arasındaki fark

'''Popülizm''', toplumdaki [[elitseçkin]] bir tabaka tarafından halkın çıkarlarının bastırıldığını ve engellediğini varsayan ve [[devlet]] organlarının bu elitseçkin tabakanın etkisinden çıkarılıp [[halk]]ın yararına ve [[toplum]] olarak gelişmesi için kullanılması gerektiğini söyleyen [[Siyaset|siyasî]] bir [[felsefe]] veya söylem biçimidir. Dolayısıyla “popülist” bir kişi konuşmalarını “sokaktaki adam”ın ekonomik ve sosyal gereksinimlerine yönelik olarak hazırlayan kişidir. 1980’lerden beri popülizmin çeşitli politik ideolojilerin gelişmesine yardımcı olan bir söylem biçimi olduğu birçok ciddi çalışmada tartışılmaktadır. Son yıllarda popülist hareketlerin liderlerinin hem sol hem de sağ görüşlüler arasından çıktığı gözlemlenmiştir. <ref name="cano"> Canovan, Margaret. 1981. ''Populism.'' New York: Harcourt Brace Jovanovich. ISBN 0-15-173078-4; Kazin, Michael. 1995. ''The Populist Persuasion: An American History''. New York: Basic Books. ISBN 0-465-03793-3, ISBN 0-8014-8558-4; Betz, Hans-Georg. 1994. ''Radical Right-wing Populism in Western Europe'', New York: St. Martins Press. ISBN 0-312-08390-4, ISBN 0-312-12195-4</ref>

Popülizmin karşıtı [[elitçilikseçkincilik]]tir.

Popülist hareketlerin liderleri çoğunlukla büyük şirketlerin gücüne karşı koyacaklarını, “yozlaşmış” elitleriseçkinleri temizleyeceklerini, ve “önceliği halka“ vereceklerini söylerler. Popülizm genelde rejim karşıtı siyaseti içerdiği gibi özellikle sağ eğilimlerde [[milliyetçilik]], [[jingoizm]], [[ırkçılık]] veya [[köktendincilik]] ile birleşebilir. <ref name="cano" /> Popülistlerin çoğu ya ülkenin belli bir yöresine ya da toplumun belli bir sınıfına (emekçi sınıf, orta direk, veya köylüler/çiftçiler gibi) hitap eder. Kullandıkları söylem sıklıkla ikilik yaratma üzerinedir ve halkın çoğunluğunu temsil ettiklerini söylerler.

Popülizm genel olarak statükonunsürer durumun radikal olarak eleştirilmesiyle kendini gösterir ama sağ eğilimilieğilimli ya da sol eğilimli bir hareket olarak güçlü bir politik kimliği yoktur. Popülizm solcu , sağcı hatta merkez eğilimli görünümler almıştır. Yakın geçmişte ABD’deki muhafazakâr politikacılar popülist bir söylem içine girmişlerdir, Amerikan halkına “güçlü avukat lobisine”, “liberal elitlere”seçkinlere” ve “[[Hollywood]] elitseçkin tabakasına” karşı direnmelerini söylemişlerdir. Yine yakın geçmişte Amerikan “sol kanat” politikacıları giderek artan bir şekilde populist söylemlere girmiştir. Normalin aksine, Amerikan liberalizmi büyük şirketlere karşı gelen bir politika izlemektedir ve bu şirketlerin kârı insanın önüne koyduğunu ve şirketin gereksinimine göre hükümetin işleyişine müdahele edildiğini savunmaktadır. 2004 yılı Başkanlıkbaşkanlık seçimlerinde Demokrat Parti adayı [[John Edwards]]’ın kullandığı “iki Amerika” deyimi oy verenlere yönelik popülist girişime bir örnektir.

Popülistler bazı politikacılar tarafından toplumda oldukça demokratik ve olumlu bir güç olarak görülmesine rağmenkarşın, [[siyasetbilim]]deki bazı önemli çalışmalarda popülist kitlesel hareketlerin gerçekçi olmadığını ve siyaset sahnesini kararsız bir ortama sürüklediği belirtilmektedir. [[Margaret Canovan]] bu iki karşıt görüşünde hatalı olduğunu savunmakta ve dünya çapında modernçağdaş popülizmi “tarımsal” ve “siyasal” olarak iki ana bölüme ve 7 alt sınıfa ayırmaktadır:

** Ticarî ürün yetiştiren ve radikalköktenci ekonomik istekleri olan çiftçilerin hareketi, 19. yy. sonlarındaki ‘’’’US People’s Party’’’’ gibi oluşumlar.

** Geçim koşulları içim köylü hareketleri, [[I. Dünya Savaşı]]’nın ertesindesonrasında Doğu Avrupa’daki [[Yeşil Ordu|Doğu Avrupa Yeşil Ayaklanma]] milisleri gibi oluşumlar.

** Ağır şartlarda çalışan çiftçi ve köylülerin koşullarını hüzünlü bir şekilde romantikleştiren entellektüellerin kurduğu radikalköktenci tarımsal hareketler, Rus ‘’narodniki’’ gibi.

** Popülist demokrasi, halk [[referandumhalk oylama]]ları gibi reformlarla siyasi katılımcılığın artırılmasını savunmak gibi.