Ahmet Haşim: Revizyonlar arasındaki fark

}}

 

 

[[Bağdat]]'ta doğmuştur. Babası mülkiye kaymakamlarından ve Bağdat'ın eski ve bilinen ailelerinden birine mensup Ahmet Hikmet Bey; annesi ise yine Bağdat'ın ileri gelenlerinden Kahyazadeler'in kızı Sara Hanım'dır. Babasının [[Arabistan]] vilâyetlerindeki memuriyetleri sebebiyle düzensiz bir ilkokul tahsili gördü. Dil olarak da aynı sebepten sadece [[Arapça]] öğrendi.Annesinin ölümü üzerine 12 yaşında babasıyla birlikte [[İstanbul]]'a geldi. 1897'de [[Galatasaray Sultanîsi]]ne yatılı olarak verildi. 1907'de mezun olunca [[Tekel|Reji İdaresine]] memur olarak girdi. Bir taraftan da [[Mekteb-i Hukuk]]'a devam etti. [[I. Dünya Savaşı]]'ndaki askerliği (1914 - 1918) sırasında Anadolu'nun çeşitli yerlerini görme fırsatı buldu. 1924'te [[Paris]]'e, 1932'de de hastalığı sebebiyle [[Frankfurt]]'a gitti. Çeşitli yerlerde memur olarak çalışan Ahmet Hâşim, daha çok öğretmenlik yaptı. Sanâyi-i Nefise Mektebinde ([[Güzel Sanatlar Akademisi]]) [[mitoloji]] dersleri hocalığı ve [[Mülkiye Mektebi]]ndeki [[Fransızca]] öğretmenliği görevlerine ölünceye kadar devam etti.Hâşim'in sanat ve edebiyata ilgisi Galatasaray Sultanîsinde başlar. Bilinen ilk manzumesi "Leyâl-i Aşkım" 1901'de "[[Mecmua-i Edebiyye]]"de yayınlandı. Bu dönemde [[Muallim Naci]], [[Abdülhak Hâmid]], [[Tevfik Fikret]] ve [[Cenab Şahabeddin]]'in tesiri altında kaldı. Son sınıfta iken Fransız şiirini ve sembolistleri tanıdı. Bundan sonra kendi şahsiyetini gösterdi ve ilk şiirlerini kitaplarına almadı. 1905 - 1908 yılları arasında yazdığı ve [[Piyâle]] kitabına aldığı "Şi'r-i Kamer" serisindeki şiirleri hayal zenginliği, iç ahenkteki kuvvet ve büyük telkin kabiliyeti ile dikkat çekti ve beğenildi. 1909'da kurulan [[Fecr-i Âtî]]'ye girdi. "Edebiyatı ideolojinin değil, estetiğin emrine vermek" prensibinden hareket eden Fecr-i Âtî grubunun yayın organı [[Servet-i Fünûn]] dergisinde şiirler yayınladı ve Servet-i Fünûn - Edebiyat-ı Cedide - topluluğuna yapılan hücumlara makaleleriyle katıldı. 1911'de yayınlanan Göl Saatleri adlı şiirleriyle haklı bir şöhret kazandı. Fecr-i Atî dağıldıktan sonra siyasî ve edebî akımların dışında kendisine has bir şiir ve nesir anlayışının tek temsilcisi olarak kaldı.

[[Kategori:1933 yılında ölenler]]

[[Kategori:Türk şairler]]

[[Kategori:Sembolist şairler]]

[[Kategori:İzlenimciler]]