Taktiksel kentleşme
Taktiksel Kentleşme inşa edilmiş çevrede, genellikle şehirlerde, yapılan düşük maliyetli ve geçici değişiklikler koleksiyonunu tanımlamak için kullanılan bir şemsiye terimidir, kentsel toplanma yerleri ve yerel komşulukları geliştirmek hedeflenir.[1] Taktiksel Kentleşme ayrıca yaygın olarak gerilla şehircilik, pop-up şehircilik, şehir onarımı veya D. I. Y. şehircilik olarak da anılır.[2]
Tanımı değiştir
The Street Plans Collaborative, Taktiksel Kentleşmeyi aşağıdaki beş özelliği içeren kentsel değişime bir yaklaşım olarak tanımlar:
- Değişimi teşvik etmek için bilinçli, aşamalı bir yaklaşım;
- Yerel planlama sorunları için yerel çözümler sunan öneriler;
- Kısa vadeli ve gerçekçi beklentiler;
- Muhtemel yüksek bir ödülle düşük riskler;
- Vatandaşlar arasındaki sosyal sermayenin gelişimi ve kamu-özel kuruluşlar, kâr amacı gütmeyen kuruluşlar ve bunların bileşenleri arasında örgütsel kapasite oluşturulması.
Kökeni değiştir
Terim, bir dizi mevcut teknikleri tanımlamak için 2010 dolaylarında geliştirilmiştir. New York merkezli kentsel planlamacı Mike Lydon'a atfediliyor.[3] Taktiksel kentçi hareket, New York Şehri Ulaşım Departmanı müdürü olan Janette Sadik-Khan'ın görev süresi boyunca Ciclovía, Paris-Plages ,[4] ve New York kentindeki plazalar ve yaya merkezleri gibi kentsel deneylerden ilham alır.[5]
Taktiksel Kentleşme, yeni nesil New Urbanist (CNU NextGen15 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.) grubunun Kasım 2010'da New Orleans'ta toplanmasının ardından bir hareket olarak resmen ortaya çıktı. Hareketin motivasyonu, sürdürülebilir binaları, sokakları, mahalleleri ve şehirleri yaratmada kişisel sorumluluğu üstlenmeleri için bireyleri tekrar bir araya getirmektir. Toplantıdan sonra Taktiksel Kentleşme adlı açık kaynaklı Tactical Urbanism: Short TermAction | Long Term Change3 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. projesi NextGen'den bir grup tarafından Taktiksel Kentleşmeyi tanımlamak ve kentsel tasarımın geliştirilmesi ve mahallelerde ve topluluklarda olumlu değişimin desteklenmesi için çeşitli müdahalelerin teşvik edilmesi amacıyla geliştirildi.[6]
1984'te Fransız Michel de Certeau'nun The Practice of Everyday Life kitabının İngilizce çevirisinde, Paris'te 1968'de meydana gelen olayları tanımlamak için Taktiksel Kentleşme terimi kullanılmamıştı.[7] Certeau, modern kullanım bu ayrımı yapmama eğiliminde olmasına rağmen, taktiksel kentleşmeyi "stratejik şehircilik" in karşıtı olarak tanımladı.
The Project for Public Spaces adlı projede, Taktiksel Kentleşmede dile getirilen aynı temel yaklaşımı tanımlamak için kentsel tasarımcı Eric Reynolds tarafından icat edilen "Daha Açık, Daha Hızlı, Daha Ucuz" ifadesi kullanilır.[8]
Başvurular değiştir
- ^ Pfeifer, Laura. "The Planner's Guide to Tactical Urbanism" (PDF). Regina Urban Ecology. Regina Urban Ecology. 4 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Ekim 2014. Tactical Urbanism is often citizen-led but can also be initiated by government entities.
- ^ Lydon, Mike; Bartman, Dan; Garcia, Tony; Preston, Russ; Woudstra, Ronald (Mart 2012). Tactical Urbanism Short-term Action Long-term Change Volume 2. The Street Plans Collaborative. 23 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2014.
- ^ "Tactical Urbanists Are Improving Cities, One Rogue Fix at a Time". Smithsonian. 20 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2018.
- ^ Bossart, Diane. "The rise of tactical urbanism". Next Pittsburg. Next Pittsburg. 20 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2014.
- ^ Davis, Brian. "On Broadway, Tactical Urbanism". faslanyc. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2014.
- ^ Lydon, Mike. "The Next Urbanism: A Movement Evolves". Planetizen. Planetizen. 26 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2014.
- ^ Certeau, Michel de. The Practice of Everyday Life. University of California Press. Reprint edition (December 1, 2011).
- ^ "Lighter, Quicker, Cheaper: A Low-Cost, High-Impact Approach". pps.org. 26 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2018.