Strigops habroptila

Kuş türü

Strigops habroptila, Strigops cinsine bağlı Yeni Zelanda'ya özgü bir kuş türüdür.[2][3]

Strigops habroptila
Korunma durumu

Kritik tehlikede (IUCN 3.1)[1]
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem: Animalia
Şube: Chordata
Sınıf: Aves
Takım: Psittaciformes
Familya: Strigopidae
Cins: Strigops
Tür: S. habroptila
İkili adlandırma
Strigops habroptila
G.R. Gray, 1845

Özellikler

değiştir

Yetişkinler 58-64 santimetre (23-25 in) uzunluğunda, 82 santimetre (32 in) kanat aralığındadır. Erkekler dişilerden ağırdır. Erkekler ortalama 2 kilogram (4,4 lb) ağırlığında, dişiler ise ortalama 1,5 kilogram (3,3 lb) ağırlığındadır.[4] Ortalama 400 gram (14 oz) ağırlığıyla, en büyük uçan papağan olarak nitelenen Anodorhynchus hyacinthinusdan da ağır olduğundan, yaşayan papağanlar arasındaki en ağır türdür.[5]

Dağılım ve habitat

değiştir

Yeni Zelanda'da 0-700 m (0-2.297 ft) rakım aralığında yaşarlar.

Yaşam döngüsü

değiştir

Beslenme

değiştir

Uçamayan ve gececi olan bu kuş türü ağaç yaprakları, kökleri, meyveleri, nektarları ve tohumları gibi 25'e yakın bitki türünden beslenir.[6]

Korunma durumu

değiştir

Verilere göre 2017 yılında 154 (116 yetişkin dahil) yaşayan kuş bulunurken, 2018 yılında ölümler sebebiyle bu sayı 149'a düşmüştür.

Konuyla ilgili yayınlar

değiştir

Dış bağlantılar

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ BirdLife International (2013). "Strigops habroptila". IUCN Tehdit Altındaki Türlerin Kırmızı Listesi. 2013. Erişim tarihi: 4 Mart 2024. 
  2. ^ "GBIF". 2 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2024. 
  3. ^ "PaleoBioDB". 3 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2024. 
  4. ^ Higgins 1999, s. 633.
  5. ^ Collar, N.J. (1997). "Family Psittarcidae (Parrots)". del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J. (Ed.). Handbook of the Birds of the World. 4: Sandgrouse to Cuckoos. Barcelona, Spain: Lynx Edicions. ss. 280-479 [287, 419]. ISBN 978-84-87334-22-1. 
  6. ^ Best, H. A. (1984). "The foods of kakapo on Stewart Island as determined from their feeding sign" (PDF). New Zealand Journal of Ecology. Cilt 7. ss. 71-83. 9 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 15 Ocak 2016.