Pinus heldreichii
Pinus heldreichii, Pinus cinsine bağlı bir türdür.[2][3][4]
| Pinus heldreichii | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_-_foliage_-_Flickr_-_S._Rae.jpg) | |||||||||||||||
| Korunma durumu | |||||||||||||||
 Asgari endişe altında (IUCN 3.1)[1] | |||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| İkili adlandırma | |||||||||||||||
| Pinus heldreichii Christ, Verh. Naturf. Ges. Basel, n.s., 3: 549 (1863).
| |||||||||||||||
 | |||||||||||||||
| Dağılımı | |||||||||||||||
Genel özellikleri değiştir
Yoğun dallanma ile 20 m yüksekliğe kadar büyüyen güzel şekilli büyük bir ağaçtır. Taç geniş ovaldir, ancak yaşlı ağaçlarda düzensiz yuvarlak olabilir. Kalın, olgun kabuk gri-kahverengidir ve derin oluklu açık kahverengi-sarı kabuğu ortaya çıkarır. Sert, parlak, koyu yeşil iğnelerin uçları genellikle dallara doğru kıvrılır. İkişerli, 6 ila 11 cm uzunluğundadırlar ve tabanda gri, kağıtsı bir zarla kaplanmıştır. Oval ila dar oval kozalaklar, kısa gövdelerde ikişer veya üçerlidir. İlk önce koyu yeşil ila mavimsi mor renktedirler, olgunlaştıklarında mat açık kahverengiden griye dönerler. Toprakla ilgili talepleri azdır, kireçli toprağı ve rüzgarı tolere eder.[5]
Taksonomik notlar değiştir
Bazı literatürde, Pinus leucodermis hala P. heldreichii kapsamında bir tür veya tür altı takson olarak ele alınmaktadır, ancak ikisinin farklı olmadığı ve çeşitleri veya alt türleri olmayan tek bir tür olarak ele alınması gerektiği daha genel olarak kabul edilmektedir. En eski isim (1863'te açıklanan Pinus heldreichii) geçerlidir.[1]
IUCN Kırmızı listesi değiştir
Dağınık ve muhtemelen sınırlı bir yaşam alanına sahip olmasına rağmen, Pinus heldreichii geniş bir oluşum alanına sahiptir ve birçok sağlıklı doğal meşcereden bilinmektedir. Dağılımının bazı kısımlarında belirtilen tehditler vardır ve hibritleşme bir tehdit olabilir, ancak oluşumu ve kapsamının doğrulanması gerekir ve o zamana kadar küresel olarak ve AB28 üye ülkeleri için En Az Endişe olarak değerlendirilir.[1]
Dağılım bilgileri değiştir
Tür, Balkan Yarımadası'nda ve güney İtalya'da dağınık bir dağılımla ortaya çıktığı Avrupa'ya özgüdür. Balkan Yarımadası'nda kayıtlar Bosna-Hersek, Kosova ve Arnavutluk'tan güneyden kuzey Yunanistan'a ve doğudan batı Bulgaristan'daki Pirin ve Slovakya dağlarına kadardır.[6] Hırvatistan'daki varlığı yetiştirme sonucu olarak kabul edilir. İtalyan Yarımadası'nda, tür, Basilicata'da dır. Bu alt popülasyonlara bazen Pinus leucodermis denir. Oluşum kapsamı büyüktür, ancak yaşam alanı muhtemelen sınırlıdır ve mevcut nokta yerellik verilerinin gerçek oluşumu temsil etme olasılığı düşük olmasına rağmen, muhtemelen 2.000 km2'den az olacaktır.[1]
Nüfus bilgileri değiştir
Bu türün küresel popülasyonu parçalıdır ve genellikle sınırlı meşcerelerden (alt popülasyonlar) oluşur ve edafik olarak sınırlandırılır ve diğer meşcerelerden ayrılır. En geniş meşcereleri Arnavutluk'ta görülür.[7], ancak burada ve orada yalnız yaşlı ağaçlar da vardır. Daha yüksek rakımlarda daha yaşlı ve yaşlanmış ağaçlar hakimdir ve rejenerasyon seyrek veya yok gibi görünürken, alt meşcerelerde yetiştirme daha etkili görünmektedir.[8] Genel nüfus eğiliminin genel olarak istikrarlı olduğu çıkarımı yapılır; Güney İtalya'dakiler büyük ölçüde istikrarlıyken, Balkanlar'da ise yerel düşüşler olması muhtemeldir.[1]
Habitat ve Ekoloji bilgileri değiştir
Pinus heldreichii, Arnavutluk, Bosna, Kosova ve Sırbistan'da genellikle deniz seviyesinden 2.200 m'nin üzerinde büyüyen 2.640 m'ye kadar çıkabilen bir dağ türüdür.[9] ancak başka yerlerde 800 m'ye kadar, örneğin Arnavutluk'taki Tomorri Ulusal Parkında görülür. En yaygın olarak kireçtaşı üzerinde çok ince toprak bulunan dik dağ yamaçlarında veya kayalık yüzeylerde bulunur, ancak silisli (Kosova) ve ultrabazik kayaçlarda veya substratta, çoğunlukla saf, dağınık meşcerelerde de oluşabilir. Bu habitatta çok yavaş büyür ve muhtemelen eski örnek ağaçlar bilinmektedir, örn. Calabria'da. Akdeniz bölgesinde meydana gelmesine rağmen, rakım aralığı onu bazen oldukça şiddetli kış donlarına maruz bırakır. Küçük ila orta boy bir ağaçtır (25–30 m).[10]
Tehdit bilgileri değiştir
Belirtilen raporlar güvenilir ve genetik araştırmalarla doğrulanmışsa Pinus nigra ile hibridizasyon, bu tür plantasyonlar doğal meşcerelere yakınsa ve içe doğru “bataklığa” neden olacak kadar büyükse, rejenerasyonun bütünlüğü için potansiyel bir tehdit olabilir.[7]
Güney İtalya'daki doğal dağılım beş küçük ve parçalı meşcere ile sınırlıdır. Bu parçalanmanın ve ardından azalan gen akışının ve düşük etkili popülasyon boyutuna yol açan artan genetik sürüklenmenin bir sonucu olarak, bu popülasyonlardan en az üçü genetik çeşitliliğin kaybına karşı savunmasızdır.[11]
Geçmişte tür, Bulgaristan'da yoğun sömürü ve orman temizliği nedeniyle tehdit altındaydı.[6] ancak kalan popülasyonlar korunan alanlar içindedir. Kosova'daki nüfus, yangınlardan, böceklerden (Blastophagus spp.), yol ve turizm gelişmelerinden etkilenmiştir.[12] Yangın, küçük alt nüfus büyüklüğü ve sınırlı doğal istihdam Makedonya Cumhuriyeti'nde tehditler olarak gösterilmektedir (V. Matevski pers. comm. 2016). Arnavutluk'ta ana tehditler, habitat parçalanması ve yasadışı kesim ile sonuçlanan yangındır (L. Shuka pers. comm. 2016). Türler, yanmış alanları geçici olarak kolonileştirebilse de, yangınlar, en azından tür aralığının batı kısmında, yaşlı popülasyonlar ve yaşlı bireyler için ciddi bir tehdittir.[8]
Kullanım ve Ticaret bilgileri değiştir
Pinus heldreichii, bazı Balkan ülkelerinde kereste üretimi hedeflenerek dikilmesine rağmen önemli bir kereste ağacı değildir. Odunu, yerel olarak ağır inşaat için veya yuvarlak kereste olarak kullanılır, örn. direkler için ve geleneksel çitler inşa etmek için. Arnavutluk'ta yapı malzemesi olarak (özellikle kapılar için) ve fermantasyon fıçısı (bira, sebze ve şarap) üretmek için kullanılmıştır (L. Shuka pers. comm. 2016). Uzun ömürlü olması nedeniyle, geçmiş iklimlerin yeniden yapılandırılması için dendroklimatolojide değerlidir.[13] Esas değeri süs ağacı olmasıdır ve bu amaçla oldukça yaygın olarak yetiştirilmektedir.[11] Genç bir ağaç olarak yoğun, konik bir taç oluşturur ve çekici sarımsı ila açık gri sürgünlere ve koyu yeşil iğnelere sahiptir. Yetiştirmede, doğal habitatından daha iyi koşullar verildiğinde nispeten hızlı büyür. Genellikle eş adı P. leucodermis altında birkaç kültivar bilinmektedir. Bunlardan bazıları yavaş büyüyen 'cüce' kozalaklı ağaçlardır. Balkanlar'da bir takım botanik çeşitler P. heldreichii adı altında isimlendirilmiştir ancak bunlardan herhangi birinin yetiştiricilikte olup olmadığı bilinmemektedir.[1]
Koruma bilgileri değiştir
Bu türün yayılış alanının bazı kısımlarında koruma eylemleri gereklidir ve habitat ve nüfus eğilimlerine yönelik araştırmalara ihtiyaç vardır.[1]
Bu tür birkaç korunan alanda mevcuttur. Örneğin, Makedonya Cumhuriyeti'nde Galičica Ulusal Parkı ve Mavrovo Ulusal Parkı'nda bulunur (V. Matevski pers. comm. 2016). Yunanistan'da Natura 2000 sahalarındaki varlık Oros Olympos (GR1250001), Ethnikos Drymos Pindou (Valia Kalnta) - Evryteri Periochi (GR1310003), Koryfes Orous Orvilos (GR1260005) ve Oros Vermio (GR1210001) içerir. Türün Hassas olarak değerlendirildiği Bulgaristan'da, tür habitatının önemli bir kısmı Bayuvi Dupki – Dzhindzhiritsa Katı Doğa Koruma Alanı (Pirin Ulusal Parkı) ve Slavyanka Dağlarındaki Alibotush Sıkı Doğa Koruma Alanı içindedir ve türler Natura 2000 sahalarında bulunur ve Biyoçeşitlilik Yasası kapsamında korunur (Valchev ve Roussakova 2015). İtalya'da, tür Parco Nazionale del Pollino (IT9310014) ve Pollino e Orsomarso (IT9310303), Serra delle Ciavole-Serra di Crispo (IT9310013), Pollinello-Dolcedorme (IT9310003) Natura 2000 siteleri içindedir. Kosova'da, türler Oshljaku, Pisha e madhe ve Maja e arnenit Bosna çamı rezervlerinde korunmaktadır ve Mali Sharr Ulusal Parkı içinde bulunmaktadır.[12] 2008) Arnavutluk'ta ağaç, kuzey Arnavut Alpleri dahil olmak üzere Gjallica, Korabi, Koritnik, Munella, Pashtriku, Valamara ve Zeba dağlarında ve Llogara, Lura Shebenik-Jabllanica ve Tomorri Ulusal Parklarında korunur (L. Shuka pers. comm. 2016).
İtalya'da türler bir tohum bankacılığı programına dahil edildi ve Pollino Ulusal Parkı'ndaki tohum stokları şimdi Pavia Üniversitesi Bitki Germplazm Bankası'nda ve Kew'in Millennium Tohum Bankası'nda saklanmaktadır (D. Gargano pers. comm. 2016) .
Kaynakça değiştir
- ^ a b c d e f g Caković, D., Gargano, D., Matevski, V. & Shuka, L. 2017. Pinus heldreichii. The IUCN Red List of Threatened Species 2017: e.T42368A95725658. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2017-2.RLTS.T42368A95725658.en.
- ^ "GBIF". 14 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.
- ^ "Mindat". 14 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.
- ^ "PaleoBioDB". 14 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2021.
- ^ "Pinus heldreichii". www.vdberk.com.tr. 18 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2021.
- ^ a b Valchev, V. and Roussakova, V. 2015. White-barked pine (Pinus heldreichii) forests. Red Data Book of the Republic of Bulgaria. Sofia
- ^ a b Vidacović, M. 1991. Conifers; Morphology and Variation. Grafićki Zavod Hrvatske, Zagreb.
- ^ a b Gargano, D. and Bernardo, L. 2006. Defining population structure and environmental suitability for the conservation of Pinus leucodermis Antoine in central Mediterranean areas. Plant Biosystems 140:(245-254).
- ^ Farjon, A. and Filer, D. 2013. An Atlas of the World's Conifers. Brill, Leiden/Boston.
- ^ Farjon, A. 2010a. A Handbook of the World's Conifers. Koninklijke Brill, Leiden.
- ^ a b Vendramin, G.G., Fineschi, S. and Fady, B. 2008. EUFORGEN Technical Guidelines for genetic conservation and use for Bosnian pine (Pinus heldreichii). Bioversity International, Rome.
- ^ a b KEPA. 2008. State of Nature Report 2006 – 2007. Kosovo Environmental Protection Agency & Kosovo Institute for Nature Protection, Prishtinë.
- ^ Todaro, L., Andreu, L., D’Alessandro, C.M., Gutiérrez, E., Cherubini, P., and Saracino, A. 2007. Response of Pinus leucodermis to climate and anthropogenic activity in the National Park of Pollino (Basilicata, Southern Italy). Biological Conservation 137( 507-519).