Oligosen

Oligosen
Oligosen
33,9 - 23,03 myö PreЄ Є O S D C P T J K Pg N
Kronoloji
←	PETM
←	İlk Antarktik kalıcı buz örtüleri
←	K-Pj kitlesel; yok oluşu
	2018 itibarıyla Paleojen'in Uluslararası Stratigrafi Komisyonu'na göre alt bölümleri.; Dikey eksen ölçeği: milyon yıl önce.;
Etimoloji
Onaylanmış isim	1978
Kullanım bilgisi
Gök cismi	Dünya
Bölgesel kullanım	Küresel (ICS)
Kullanılan zaman çizelgesi	ICS Zaman Cetveli
Tanım
Kronolojik birim	Devre
Stratigrafik birim	Seri
Zaman aralığının resmîyeti	Resmî
Alt sınırını belirleyen	Plankton benzeri deliklilerden Hantkenina ve Cribrohantkenina'nın son görülüşü
Alt sınır KSKN	Massignano taş ocağı kesiti, Massignano, Ancona, İtalya; 43°31′58″N 13°36′04″E / 43.5328°K 13.6011°D
KSKN onayı	1992
Üst sınırını belirleyen	Manyetik kutupsallık kronozonu C6Cn.2n'nin tabanı.; Plankton benzeri bir delikli olan Paragloborotalia kugleri'nin ilk ortaya çıkışı (yaklaşık olarak).;
Üst sınır KSKN	Lemme-Carrosio Kesiti, Carrosio, İtalya; 44°39′32″N 8°50′11″E / 44.6589°K 8.8364°D
KSKN onayı	1996
Atmosfer ve iklim verileri

Oligosen, 33,9 milyon yıl öncesi ile 23,01 milyon yıl öncesi arası yaklaşık 10 milyon yıl süren, son Paleojen devresi. İklimdeki soğuma, deniz seviyesindeki düşme ve dolayısıyla kuraklık, dönemin belirgin özellikleridir.

Avustralya ve Güney Amerika'nın Antarktika'dan ayrılmasıyla, dev kıta Gondvana'nın son kalıntısı da tarihe karışır. Hindistan'ın Asya ile çarpışmasıyla, tektonik ve volkanik etkinlikte artış olur.

Oligosen'de, iklimde görülen belirgin soğuma devreye damgasını vurur. Pek çok hayvan ve yaşam alanı soğumadan etkilenir. Himalayalar'ın yükselmeye başlamasının bu soğumaya neden olduğu ya da soğumayı hızlandırdığı düşünülüyor. Soğumayla birlikte Senozoyik boyunca ilk kez Antarktika üzerinde buzullar oluşur. Düşen deniz seviyesi, plankton sayısında ve çeşitliliğinde bir düşüşe ve kıtalar üzerinde kuraklığa neden olur. Tropik ormanlar ekvatora doğru çekilirken, yerlerini yaprağını döken ılıman iklim ormanlarına bırakır. Oligosen'de çiçekli bitkilerin modern biçimlerinin çoğu ortaya çıkıp yaygınlaşır. Yeni ortaya çıkan çiçekli bitkilerden en önemlisi otlardır. Asya'nın kurak iç kesimlerinden başlayarak yayılan otlarla, ilk otlak alanlar oluşur.

Gelişmiş sindirim sistemine sahip ilk çift toynaklılar ancak Oligosen'de ortaya çıkar. Bu sindirim sistemi onlara lifli ve sindirimi zor otlarla beslenmede büyük avantaj sağlar.

Güney Amerika'da, eteneli memelilerin yokluğunda, tamamen farklı bir memeli faunası evrilir. Kıtada tembel hayvanlar, armadillolar gibi dünyanın geri kalanından tamamen farklı otçullar ve keseli yırtıcılar yaşıyordu.

Eosen'in en büyük hayvanları tek toynaklılardı. Bu dönemde yaşayan, Orta Asya'nın dev rhinocerotoidi Paraceratherium, yaşamış en büyük karasal memelidir; Mezozoyik'in kimi sauropodlarıyla denk olan, bu 25 ton ağırlığındaki devler, Orta Miyosene kadar Asya'da varlıklarını sürdürdüler. Bu arada Afrika'da, fillerin ataları ve gergedan benzeri hayvanlar dev boyutlara ulaşır. Asya ve Kuzey Amerika'da, dev Brontotherler ve dev domuzlar olan Archaeotheriumlar vardı. Kuzey kıtaları arasındaki bağlantılar, hayvanların kıtalar arasında serbestçe dolaşmasını sağlıyordu. Kendine özgü keseli faunasıyla Avustralya'da da bu dönemde memeli çeşitliliği artar.

Bu alışılmadık memelilerin yanı sıra kedigiller, köpekgiller, geyikler, atgiller, gergedanlar, domuzgiller ve devegiller Oligosen'de çeşitlenir.

Ayrıca bakınız değiştir

Jeolojik devirler

Kaynakça değiştir

^ Zachos, J. C.; Kump, L. R. (2005). "Carbon cycle feedbacks and the initiation of Antarctic glaciation in the earliest Oligocene". Global and Planetary Change. 47 (1): 51–66. Bibcode:2005GPC....47...51Z. doi:10.1016/j.gloplacha.2005.01.001.
^ "Uluslararası Kronostratigrafik Çizelge" (PDF). www.stratigraphy.org. Uluslararası Stratigrafi Komisyonu.
^ Silva, Isabella; Jenkins, D. (September 1993). "Decision on the Eocene-Oligocene boundary stratotype" (PDF). Episodes. 16 (3): 379-382. doi:10.18814/epiiugs/1993/v16i3/002  . 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
^ Steininger, Fritz F.; M. P. Aubry; W. A. Berggren; M. Biolzi; A. M. Borsetti; Julie E. Cartlidge; F. Cati; R. Corfield; R. Gelati; S. Iaccarino; C. Napoleone; F. Ottner; F. Rögl; R. Roetzel; S. Spezzaferri; F. Tateo; G. Villa; D. Zevenboom (1997). "The Global Stratotype Section and Point (GSSP) for the base of the Neogene" (PDF). Episodes. 20 (1): 23-28. doi:10.18814/epiiugs/1997/v20i1/005  .

[Zachos2k5-1] Zachos, J. C.; Kump, L. R. (2005). "Carbon cycle feedbacks and the initiation of Antarctic glaciation in the earliest Oligocene". Global and Planetary Change. 47 (1): 51–66. Bibcode:2005GPC....47...51Z. doi:10.1016/j.gloplacha.2005.01.001.

[2] "Uluslararası Kronostratigrafik Çizelge" (PDF). www.stratigraphy.org. Uluslararası Stratigrafi Komisyonu.

[3] Silva, Isabella; Jenkins, D. (September 1993). "Decision on the Eocene-Oligocene boundary stratotype" (PDF). Episodes. 16 (3): 379-382. doi:10.18814/epiiugs/1993/v16i3/002  . 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.

[Steininger_1997-4] Steininger, Fritz F.; M. P. Aubry; W. A. Berggren; M. Biolzi; A. M. Borsetti; Julie E. Cartlidge; F. Cati; R. Corfield; R. Gelati; S. Iaccarino; C. Napoleone; F. Ottner; F. Rögl; R. Roetzel; S. Spezzaferri; F. Tateo; G. Villa; D. Zevenboom (1997). "The Global Stratotype Section and Point (GSSP) for the base of the Neogene" (PDF). Episodes. 20 (1): 23-28. doi:10.18814/epiiugs/1997/v20i1/005  .

[1]

[2]

[3]

[4]