Vikipedi

Konukseverliğimiz

Buster Keaton ve John G. Blystone'un yönettiği 1923 yapımı Amerikan filmi

Konukseverliğimiz (İngilizce özgün adı: Our Hospitality), Buster Keaton'ın yönettiği ve oynadığı 1923 tarihli sessiz komedi filmidir. Film, "Canfield" ve McKay" ailelerinin arasındaki kan davasının ortasında kalmış Willie McKay'in hikâyesini slapstick ve durum komedisini kullanarak izleyiciye aktarıyor. Hikâyede geçen kan davası gerçek hayatta yaşanan Hatfield-McCoy aileleri arasındaki kan davasının bir hicvi.

Konukseverliğimiz
Our Hospitality
YönetmenBuster Keaton
John G. Blystone
YapımcıJoseph M. Schenck
YazarClyde Bruckman
Jean Havez
Joseph A. Mitchell
OyuncularBuster Keaton
Joe Roberts
Natalie Talmadge
Görüntü yönetmeniGordon Jennings
Elgin Lessley
StüdyoJoseph M. Schenck Productions
DağıtıcıJoseph M. Schenck Productions
Metro Pictures Corporation
Çıkış tarih(ler)i19 Kasım 1923 (1923-11-19)
Süre74 dakika
Ülke ABD
DilSessiz film
İngilizce ara başlıklar
Hasılat537.844 dolar
Konukseverliğimiz (Our Hospitality)

Film, komedi filmi türünde çığır açan bir çalışmaydı, çünkü film, Keaton'ın şakaları dramatik açıdan tutarlı bir hikâye örgüsüne eklemesi, dönem filmi olduğu için tarihsel ayrıntılara dikkat edilmesi, sinematografiye özen gösterilmesi ve dış mekan çekimlerinin bolca kullanılmasıyla döneminin diğer slapstick komedilerinden ayrışıyordu. Roger Ebert, filmi Keaton'ın ilk başyapıtı olarak değerlendirdi.[1]

Olay örgüsü değiştir

Canfield ve McKay aileleri arasında o kadar uzun süredir kan davası vardır ki, kan davasının başlama nedenini kimse hatırlamıyordur. 1810'da fırtınalı bir gecede, aile reisi John McKay ve hasmı James Canfield birbirlerini öldürür. Kocasının trajik ölümünden sonra, John'un karısı, oğlu Willie'nin babası gibi öldürülmesini istemez ve New York'a kız kardeşinin yanına taşınır. Annesinin New York'ta ölmesinden sonra Willie'yi teyzesi büyütür ve teyzesi ona kan davasından bahsetmez.

Yirmi yıl sonra Willie, babasının mirasının artık kendisine ait olduğunu bildiren bir mektup alır. Teyzesi ona kan davasından bahseder, ancak Willie yine de mirasını almak için Güney'deki doğduğu kasabaya dönmeye karar verir. Tren yolculuğunda Virginia adında bir kızla tanışır. İlk başta birbirlerine karşı utangaçtırlar ancak tren yolculuğunda yaşanan birçok talihsizlikten sonra yakınlaşırlar. Yolculukları bittiğinde Virginia'yı babası ve iki abisi karşılar. Virginia aslında bir Canfield'dir. Her şeyden habersiz Willie, abilerden birine McKay malikanesinin nerede olduğunu sorar. Abisi onu götürmeyi teklif eder ve birlikte yürürlerken yol boyunca her dükkânda durup onu vurabileceği bir tabanca arar. Bir tane silah bulur ama Willie çoktan uzaklaşmıştır. Willie, McKay kendine miras kalan mülkün hayal ettiği görkemli bir malikane değil, yıkık bir ev olduğunu görünce büyük hayal kırıklığına uğrar. Daha sonra Virginia ile karşılaşır ve Virginia onu eve akşam yemeğine davet eder.

Willie, Virginia'nın evine geldiğinde abiler onu vurmak ister ama baba Willie evlerinde misafir olduğu için onu vurmalarına izin vermez. Baba bu duruma "konukseverliğimiz" der. Willie'yi ancak evden çıktığında öldürebileceklerdir. Willie, abiler arasında geçen bir konuşmaya kulak misafiri olduğunda olanları öğrenir ve içine düştüğü çıkmazın farkına varır. Akşam yemeğine bir papaz da misafir olarak gelir. Yemekten sonra papaz gitmeye hazırlanır, ancak şiddetli yağmur yağdığını fark eder. Baba Canfield, papazı yatıya kalma konusunda ikna eder. McKay de dışarıya çıkmaktan kaçınmak için yatıya kalacağını söyler.

Ertesi sabah, McKay evin içindeyken, Canfield erkekleri onun dışarı çıkmasını beklemektedir. Baba, McKay'i kızını öperken yakalar. McKay kadın elbisesi giyerek evden güvenli bir şekilde ayrılmayı başarır. Ancak, bir kovalamaca başlar. Willie dik bir uçurumun kenarından aşağıya inmeye başlar, ancak dibe inen bir yol bulamaz. Canfield kardeşlerden biri Willie'yi daha rahat vurabilmek için kendini iple aşağıya indirir. Willie aynı ipe yanlışlıkla kendisini de bağlar. Ancak Canfield uçurumdan aşağı suya düştüğünde Willie de onunla birlikte düşer. Willie nehrin yakınında bir tren lokomotifi bulur ama tren raydan çıkar ve akıntısı yüksek nehre düşer. Virginia onu görür ve bir kayıkla Willie'nin peşine düşer ancak o da suya düşer ve bir şelaleye doğru sürüklenir. Nehirden kurtulmayı başaran Willie kenardan bir ip ile şelaleye doğru salınır ve Virginia'yı şelaleden düşerken kurtarır.

Hava karardığında Canfield erkekleri aramalarına ertesi gün devam etmeye karar verir. Eve döndüklerinde, Willie ve Virginia'nın sarıldığını görürler. Joseph Canfield, elinde silahla öfkeyle odaya girer. Ancak odada gelini öpebileceğini söyleyen papazı görünce birden durur. Duvarda "komşunuzu sevin" işlemesini gören baba evliliği kabul etmeye ve kan davasını bitirmeye karar verir. Canfield'ler silahlarını masanın üstüne bırakırlar bunun üzerine Willie de evdeki silah dolabından aşırdığı ve üstünde sakladığı birçok silahı masaya bırakır.

Oyuncular değiştir

Yapım değiştir

Bazı dış çekimler Truckee, Kaliforniya yakınlarındaki Truckee Nehri'nde ve Oregon'da çekildi. Ünlü şelaleden kurtarma sahnesi, Keaton'ın Hollywood stüdyosunda özel bir set kullanılarak çekildi.[2]

Orijinal Hatfield-McCoy kavgası 1878 ile 1890 arasında gerçekleşse de, Keaton'ın filmi 1830'larda geçiyordu. Keaton demiryollarını çok seviyordu ve hikâyenin trenlerin icat edildiği zamanlarda geçmesini istedi.[3] Keaton, sanat yönetmeni Fred Grabourne'a, her ayrıntıya dikkat ederek trenlerin tamamen çalışan bir kopyasını yaptırdı. Ancak Keaton tren için, US DeWitt Clinton motoru yerine Stephenson's Rocket'ın bir kopyasını tercih etti çünkü bu lokomotifin daha komik göründüğünü düşündü.[4] Lokomotif içeren çekimler Oregon'da çekildi.

Keaton, karısı Natalie Talmadge'a başrol Virginia'yı verdi ve bu rolü Güneyli güzel ve masum kız öğrenci tarzında oynamasını istedi. Ayrıca babası Joe Keaton'a huysuz lokomotif sürücüsü rolünü verdi.[4] Joe Roberts'ı, Virginia'nın babası olarak seçti.[5] Film Los Angeles'ın 300 mil kuzeyindeki Truckee'de çekildi ve set 1830'lardaki Shenandoah Vadisi olarak inşa edildi. 20 kişilik ekip, tamamen işlevsel lokomotif, 3 tren kompartımanı ve çekimlerin için yeter sayıda demir yolu malzemesiyle Haziran 1923'te Truckee'ye vardılar. Set çalışanları çekim aralarında beyzbol oynadı ve balık tuttu.[5]

Virginia'nın babasını oynayan Roberts sette çekimdeyken felç geçirdi. Reno, Nevada'da kısa bir süre hastanede kaldıktan sonra, filmdeki rolünü tamamlamak için sete geri döndü. Ancak birkaç ay sonra başka bir felç geçirerek öldü. Hiç dublör kullanmayan Keaton, tehlikeli sahnelerden birini çekerken neredeyse Truckee Nehri'nde boğuluyordu. Hızlı akan nehirde çekim yaparken kendisini tutan iplerden biri koptu ve kayalıklarla dolu nehre düştü.[5] Çekim ekibi onu 10 dakika sonra nehir kenarında yüzü koyun ve hareketsiz yatarken buldu. Keaton iyileşti ancak nehir sahnesinin kalanını Los Angeles'taki sette çekmeye karar verdi. Şelale sahnesi yine sette çekilse de Keaton, şelaleye doğru iple sallandığı tehlikeli bir sahneyi de çekti.[6] Bu sahneyi çekerken nefes borusuna çok fazla su kaçtığı için ilk yardım alması gerekti.[7] Keaton, on dört aylık oğlunu filmin başlarında kendi oynadığı rolün bebekliğini canlandırması için filme aldı. Parlak film ışıkları bebeğin gözlerini rahatsız etti ve bebeği setten çıkardılar.[6]

Bu film, Keaton ailesinin üç neslini gösteren tek filmdir: Keaton'ın kendisi, babası Joe ve oğlu. Keaton'ın karısı Natalie, çekimler sırasında ikinci çocuğuna hamileydi ve çekimlerin sonlarına doğru hamile bedenini saklayarak rolünü canlandırması gerekti.[7]

Görüşler değiştir

Film, 19 Kasım 1923'te gösterime girdi.[7] Film gişede başarılı oldu ve 537.844 dolar hasılat elde etti.[6]

O dönemki film eleştirili çoğunlukla olumluydu. Variety dergisi şöyle yazdı: "Bu alışılmadık bir komedi filmi, dramın, komedinin, kahkahaların ve heyecanın yeni bir karışımı. (…) Filmin oyuncu seçimi harika, yönetmenliği kusursuz ve çekimleri zekice."[8] Time dergisi de filmi olumlu değerlendirdi: "Keatonlar, dördü birden, bu filmi çok komik yapmak için bir araya gelmiş."[9] San Francisco Call gazetesi Keaton için "bir komedyen, oyuncu ve mükemmel bir akrobat" ifadelerini kullanırken The New York Times gazetesinde film eleştirmeni Mordaunt Hall, Talmadge'nin oyunculuk performansını övdü.[6]

Konukseverliğimiz'in, film inceleme sitesi Rotten Tomatoes'da %96 eleştirmen puanı ve %90 seyirci puanı var.[10]

Konukseverliğimiz filmi, Trains dergisinin En İyi 100 Tren Filmi listesinde 61.sırada yer buldu.[11]

Kaynakça değiştir

  1. ^ Ebert, Roger. "Our Hospitality: Buster Keaton and gravity - Scanners" (İngilizce). RogerEbert.com. 2 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2021. 
  2. ^ "AFI|Catalog". catalog.afi.com. 27 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2021. 
  3. ^ Buster Keaton: Cut to the Chase. 1st. New York: Da Capo Press. 1997. s. 137. ISBN 0-306-80802-1. 
  4. ^ a b Buster Keaton: Cut to the Chase. 1st. New York: Da Capo Press. 1997. s. 138. ISBN 0-306-80802-1. 
  5. ^ a b c Buster Keaton: Cut to the Chase. 1st. New York: Da Capo Press. 1997. s. 139. ISBN 0-306-80802-1. 
  6. ^ a b c d Buster Keaton: Cut to the Chase. 1st. New York: Da Capo Press. 1997. s. 140. ISBN 0-306-80802-1. 
  7. ^ a b c "Our Hospitality". www.tcm.com (İngilizce). 11 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2021. 
  8. ^ "Our Hospitality". Variety.com. 1 Ocak 1923. 28 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2017. 
  9. ^ "Cinema: The New Pictures Dec. 17, 1923". Content.time.com. 17 Aralık 1923. 13 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2017. 
  10. ^ "Our Hospitality". Rotten Tomatoes. 16 Temmuz 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2021. 
  11. ^ Trains Magazine Special Edition No. 5, 2010

Dış bağlantılar değiştir

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Konukseverliğimiz&oldid=30818418" sayfasından alınmıştır