Kıbrıs müziği

Kıbrıs müziği, çeşitli geleneksel, Batı klasik ve Batı popüler müzik türlerini içerir. Kıbrıs geleneksel müziği, Türk ve Arap etkisiyle Yunanistan'ın geleneksel müziğine benzer ve sousta, syrtos, ballos, tatsia, antikristos, arabiye, karotseris, sinalik, chiftetteli, zeimbekiko ve mandra dansı gibi dansları içerir.

Kıbrıs muziğine ait bir flüt.

Tarihçe

Ortaçağ müziği

Kıbrıs, Orta Çağ'dan önce defalarca el değiştirdi ve Haçlı Seferleri sırasında Hristiyanlığın ve Batı Avrupa medeniyetinin önemli bir karakoluydu. Adanın Avrupa'nın kültürel başkenti olarak zirvesi 1359'dan 1432'ye kadar gerçekleşti. Bu zirve sırasında Pierre I de Lusignan, üç yıllık bir Avrupa turu yaptı ve onunla birlikte Rheims'deki V. Onlara 80 frank altın. Pierre, Kıbrıs'a döndüğünde yanında Fransız Ars Nova'yı ve daha sonra Ars Subtilior'u getirdim. Fransız müzisyenler Kıbrıs'ta iyice yerleşti ve Lefkoşa şehri Ars Subtilior tarzının başkenti oldu. Janus I de Lusignan, Kıbrıs müziğinin kendi müzik türüne dönüştüğünü gördü. Kızı Anne de Lusignan, Louis, Cenevre Kontu ile evlendikten sonra, hem kutsal hem de seküler olmak üzere iki yüzden fazla çok sesli kompozisyon içeren 159 yaprak içeren bir el yazması getirdi. El yazması artık Turin Milli Kütüphanesi koleksiyonunun bir parçasıdır.

Rönesans müziği

Bu dönemin kilit figürlerinden biri, Gioseffo Zarlino'nun Kıbrıslı öğrencisi Ieronimos o Tragodistis'ti (Hieronymus the Cantor), 1550-1560 yılları arasında gelişen ve diğerlerinin yanı sıra, Orta Çağ Bizans ilahisinin mevcut kontrapuntal uygulamalara karşılık gelmesini sağlayan bir sistem önerdi cantus aracılığıyla.

Bizans müziği

Adanın müziği de Bizans müziğinden etkilenir. Kasavetis olarak da bilinen Athanasios Demetriadis, Konstantinopolis Ekümenik Patriği amcası Yerasimos (1794–1797) iken Konstantinopolis'te Kıbrıslı bir diyakondu. Nikiforos Naftouniaris'in bir koleksiyonunda Death'in gençleri tercih ettiği, yazdığı ve bestelediği seküler bir şarkı hayatta kalıyor. Chrysanthos of Madytos, Gregory the Protopsaltes ve Chourmouzios the Archivist, Yunan dini müziğinin notasyonunda bir reformdan sorumluydu. Esasen, bu çalışma, 19. yüzyılın başlarında, yalnızca çok yetenekli ilahiler doğru yorumlayabilecek kadar karmaşık ve teknik hale gelen Bizans müzik sembollerinin basitleştirilmesinden ibaretti.