Ius publicum
Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
Ius publicum ya da jus publicum, Latincede kamu hukuku anlamına gelmektedir. Antik Roma'da bu kavram genel olarak yönetici ile vatandaşlar arasındaki ilişkileri düzenlemek için kullanılmaktaydı. Aynı zamanda, mutlak ve değiştirilemez kurallar bütününü ifade etmek için de kullanılan bir kavramdı.[1] Başka bir deyişle bu kurallar devletin koyduğu kurallardı.[2] Bu bakımdan ius publicum kuralların özelliği, hukuksal ilişki kuran tarafların bu kurallara aykırı bir düzenleme yapma imkanının olmaması, herhangi bir şekilde farklı davranma serbestisine sahip olmamalarıdır.[1] Başka bir anlatımla, ius publicum kurallarının, kişilerin kendi aralarında yaptıkları anlaşmalarla değiştirilmesi mümkün değildir.[3]
Roma hukukunda özel hukuk kuralları ise, ius privatum olarak nitelendirilmekteydi. Bu ayrımın (Özel hukuk-ius privatum- Kamu huku-ius publicum) çıkış noktası, yarar düşüncesiydi.[4]
Bir görüşe göre[5] ius publicumun günümüz karşılığı kamu (amme) hukuku yerine; umumi hukuk olarak kullanılmalıdır; çünkü kamu hukuku ius publicumun yalnızca belli bir kısmını içermektedir ve bugün hukuk fakültelerinde okutulan genel kamu hukuku ile karıştırılması bu şekilde önlenmelidir.
Kaynakça değiştir
- ^ a b Yasin Öztürk, "Uluslararası Hukukta Devletlerin Egemen Eşitliği Kavramının Jus Cogens Niteliği",Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2017, Cilt 31, Sayı 42, s.41
- ^ Gökçe TÜRKOĞLU ÖZDEMİR, "Roma Hukukunda Rüşveti Engellemeye Yönelik Düzenlemeler." , Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 9, Özel Sayı, 2007, s.1180, dipnot 2.
- ^ Ziya UMUR, Roma Hukuku, Tarihi Giriş- Kaynaklar- Umumi Mefhumlar- Hakların Himayesi, Đstanbul, 1974, s. 329
- ^ Gökçe TÜRKOĞLU ÖZDEMİR, "Roma Hukukunda Rüşveti Engellemeye Yönelik Düzenlemeler." , Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 9, Özel Sayı, 2007, s.1180, dipnot 4.
- ^ Recai OKANDAN, "AMME HUKUKU DERSLERİ." İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası 8.3-4, s. 692.